آقای رئیس جمهور تعطیلی در تعطیلی یعنی چی؟
ناصر بزرگمهر روزنامه نگار
به نام او که هرچه بخواهد همان می‌شود
تعطیلی‌های پی در پی و با دلیل و بی‌دلیل برای ملتی که در مسیر عقب‌افتادگی قرار گرفته و در تورم چند هزار درصدی دست و پا می‌زند و هر صبح که بر می‌خیزد، از ارزش پول ملی‌اش کم می‌شود، از زهر هلاهل هم بدتر است.
سرزمینی که قرار است با توصیه مقام معظم رهبری در جهش تولید و خودکفایی گام‌های بلند بردارد، هر روز دچار مصیبت کم‌آبی، بی‌برقی، کمبود گاز، نفت و بنزین و به قول جنابعالی، ناترازی انرژی است، چگونه می‌تواند در تولید، رکوردشکنی کند؟
مملکتی که قرار بود چند ماه دیگر یعنی با آمدن سال ۱۴۰۴ به جایگاه اول اقتصادی و علمی و فناوری در سطح منطقه برسد، حالا هر روز کارخانجات و شهرک‌های صنعتی و اداره‌جاتش تعطیل می‌شود.
آقای رئیس‌جمهور
وقتی خودتان می‌فرمایید که «امروز دیگر اینقدر وضعیت آلودگی هوا بد شده که همین دم ظهر، فردا را تعطیل کردند. البته که این کارمان هم ناقص است، هنوز معلوم نشده که بورس باز است یا نه، چرا؟ چون هنوز در مورد بانک‌ها وضعیت مشخص نیست. خودم هم تازه یادم آمد که فردا جلسه هیاتدولت داریم، به حاجیمیرزایی و عارف پیام دادم که ببینم فردا جلسه دولت تشکیل می‌شود؟»
ما مردم چه بگوییم؟ ما چگونه کار و زندگی خود را برنامه‌ریزی کنیم؟ کدام وزارتخانه خودش را برای این تصمیمات شبانه آماده و برنامه اعلام کرده است؟ کدام دانشجو و دانش‌آموز بعد از چند سال، به برنامه آموزش از راه دور مجهز شده و اساسا کدام زیرساخت برای دورکاری فراهم است؟ مردم عادی قادر به خرید یک کامپیوتر یا به‌روزکردن آن نیستند.
آقای رئیس‌جمهور
همین داستان بی‌برقی و ناترازی در انرژی را فقط در حوزه برق کارخانجات و کارگاه‌های تولیدی و کسبه و تجارت و هر فعالیتی که مرتبط به (کار) می‌شود، مورد بررسی قرار دهید و به این صدها شورا و هزاران مشاوری که دارید بسپارید تا ببینید با بی‌برقی و تعطیلی‌های پی در پی چه بلایی بر سر فعالان و فرهنگ کار آمده است.
اصلا وزارت نیرو با واژه‌ای به نام برنامه آشنا است؟ کدام برنامه تا به حال از وزارت نیرو تراوش کرده است؟ اصلا مگر عملکرد وزارتخانه‌ها در وزرا خلاصه نمی‌شود؟ این وزیر نیرو که انتخاب کردید، در کارنامه وزارت صمت چه کار مهمی انجام داد که جایزه وزارت نیرو را گرفت؟
مازوت‌سوزی که ادامه دارد، آلودگی هوا که ادامه دارد، بی‌برنامگی که ادامه دارد، روشنایی‌های بی‌مورد که ادامه دارد.
شب‌ها آسمان شهرهای بزرگ مثل تهران آنچنان روشن است، مثل اینکه جشن و چراغانی عروسی مدیران کوتوله است، هر شب، هزاران تابلو مغازه و ساختمان تا صبح روشن می‌مانند و نه کسبه و نه مسئولان اهمیتی نمی‌دهند.
در بسیاری کشورها، در زمان کمبود انرژی، با برنامه و اعلام قبلی، شهرها را در ۷ روز هفته، به ۷ منطقه تقسیم می‌کنند و هرشب یک منطقه را به‌مدت 4،3 ساعت برای مثال از ساعت یک بامداد تا ۵ صبح که اکثرا خواب هستند، خاموشی می‌دهند و برق ذخیره می‌کنند، فقط تاکید می‌کنم با برنامه و اعلام قبلی، سازمان برق ما این کار ساده را هم انجام نمی‌دهد و درست صبح که همه باید کار و فعالیت را شروع کنند، مناطقی را خاموش می‌کند.
آقای رئیس‌جمهور
بی برقی که ادامه دارد، کمبود گاز که ادامه دارد، تورم که ادامه دارد، گرانی که ادامه دارد، کاهش ارزش ریال که ادامه دارد، رشد دلار و یورو که ادامه دارد، رشد واردات که ادامه دارد، رشد فقر که ادامه دارد، رشد بیماری‌ها که ادامه دارد، رشد بیکاری و بیعاری که ادامه دارد، در چنین شرایطی که مه و خورشید و فلک درکارند و همه‌چیز ادامه دارد، این تعطیلی‌ها چه کمکی به وضعیت مردم می‌کند؟ حداقل به ما هم بگویید که بدانیم و سوال مطرح نکنیم.
این تعطیلی‌ها با هیچ منطقی قابل‌بیان نیست، هرچند تنها تعطیلی اداره‌جات، این خاصیت را دارد که یک روز کمتر مردم مراجعه می‌کنند و آنها هم یک روز کمتر مراجعان‌شان را اذیت می‌کنند. از طرف دیگر، تعطیلی رسمی صدها اداره و سازمان بی‌خاصیت، که بود و نبودشان را کسی احساس نمی‌کند هم، لطف دیگری به کارکنان آن سازمان‌ها است.
فقط می‌ماند که در چنین شرایطی چگونه تولید شکوفا شود؟ چطور کارخانه‌دار و سرمایه‌گذار موفق بشود؟ چگونه علم و دانش رشد کند و صدها سوال دیگر که با همین تعطیلات به‌ظاهر ساده در رابطه است و مشکلاتی پدید می‌آید که تعطیل شدن مشاغل، کمترین آنها است.
آقای رئیس‌جمهور
همین 3،2هفته قبل بازهم درباره تعطیلی نوشتم و گفتم که به‌ازای هر روز کار، یک روز تعطیل بوده‌ایم که حتما نخوانده‌اید و نمی‌گذارند که یادداشت‌های امثال حقیر را بخوانید، اما بازهم بنا به وظیفه روزنامه‌نگاری برای ثبت در تاریخ، تکرار می‌کنم: (عملا در یک سال، ۱۰۴روز تعطیلی پنجشنبه و جمعه وجود دارد، حدود ۲۰ روز تعطیل رسمی است، عید نوروز باتوجه به اینکه تحویل سال در کدام روز باشد، از 4،3 روز مانده به سال نو شروع و تا ۱۳ نوروز ادامه می‌یابد که حدود ۲۰ روز تعطیلی عملی را برای همه فراهم می‌کند. حدود ۲۰ روز هم بین‌التعطیلی در سال وجود دارد که عملا تعطیل است. در این بین ۲۰ روز تعطیلی ناخواسته مثل آلودگی هوا، سرما، بی‌برقی، شهادت و ... هم وجود دارد که سرجمع تعطیلات را در سال به ۱۸۰روز می‌رساند. از خوانندگان عزیز و همراهان همیشگی روزنامه که در سخت‌ترین شرایط، روزنامه‌های خودشان را رها نمی‌کنند، به‌خاطر تعطیلی‌ها و عدم‌انتشار پوزش خواسته و آرزو کرده بودم که یک روزی برسد که هیچ روزنامه و هیچ تولیدکننده و هیچ سازمان و هیچ کارگاه و کارخانه و دانشگاه و مدرسه و کاسبی، به هر دلیلی تعطیل نشود.)
