روسیه سهم بسیار بالایی در امنیت انرژی و به ‌ تبع آن امنیت اقتصادی منطقه یورو دارد و می ‌ تواند با برهم زدن نظم و آرامش این منطقه، موجی از نارضایتی اجتماعی را ایجاد کند و حتی با نگاهی بدبینانه، دولتمردان اروپایی را تحت فشار جامعه بومی قرار دهد.

هر کنش و واکنشی در مناسبات بین ‌ المللی، به ‌ نوعی آغازگر گفتمانی تازه در جهان است و می ‌ تواند نظمی نوین در معادلات جهانی ایجاد کند. اغلب جنگ ‌ ها گرچه بین دو کشور رخ می ‌ دهد، اما دامنه اثرگذاری آنها، جوامع بسیاری را در برمی ‌ گیرد، به ‌ طوری ‌ که می ‌ توان ادعا کرد نقش تعیین ‌ کننده ‌ ای در مناسبات بین ‌ المللی دارند.

جنگ روسیه و اوکراین نیز از این قاعده کلی مستثنا نیست. جنگی که حالا ابعاد تازه ‌ تری یافته و رخدادهای حاشیه ‌ ای آن، بخش زیادی از جهان را درگیر کرده است. از افزایش قیمت برخی محصولات گرفته تا ایجاد موجی از نگرانی در بخش انرژی، خاصه در تامین گاز اروپا.

دیمیتری مدودف، معاون رئیس شورای امنیت روسیه با اعلام خبر افزایش قیمت گاز به ۵ هزار یورو تا پایان سال ۲۰۲۲ ، نگرانی ‌ های اروپا را به ‌ شدت افزایش داد. در واقع همین اظهارنظر کافی بود تا اروپای ملتهب ‌ شده بیش از گذشته دچار آشفتگی و درهم ‌ ریختگی شود، چراکه همین امروز نیز نرخ معاملات پایه گاز در این قاره، بیش از ۱۰۰۰ درصد از نرخ میانگین مدت مشابه در دهه قبل بیشتر است و این مهم می ‌ تواند همه اقتصاد اروپا را تحت ‌ تاثیر قرار دهد. این موضوع حتی در وضعیتی وخیم ‌ تر می ‌ تواند صنعت در حوزه یورو را دچار رکودی تورمی کند، خاصه اینکه در آن شرایط حتی سهمیه ‌ بندی نیز وضعیت را وخیم ‌ تر خواهد کرد.

واضح است که روسیه در درگیری با اوکراین (فارغ از هر بهانه ‌ ای) قصد دارد توان و قدرت خود در برهم زدن نظم اقتصادی اروپا به ‌ نوعی به رخ بکشد. رخدادهای اخیر به خوبی نشان داد روسیه سهم بسیار زیادی در امنیت انرژی و به ‌ تبع آن امنیت اقتصادی منطقه یورو دارد و می ‌ تواند با برهم زدن نظم و آرامش این منطقه، موج بلندی از نارضایتی اجتماعی را ایجاد کند و حتی با نگاهی بدبینانه، دولتمردان اروپایی را تحت فشار جامعه بومی قرار دهد.

نکته مهم اینکه اروپا حداقل در حال ‌ حاضر به ‌ دلیل فقدان زیرساخت ‌ های لازم در بخش ترانزیت، همچنان نمی ‌ تواند راه جایگزینی در تامین گاز موردنیاز خود از روسیه پیدا کند و آنچه از شواهد پیداست باید گفت همچنان کت تن روسیه است، به ‌ ویژه اینکه گاز مایع نیز نمی ‌ تواند نیازهای اروپا را پوشش
دهد.

در این ‌ بین، برخی کشورها به ‌ دنبال راه ‌ هایی برای پشت ‌ سر گذاشتن بحران هستند. به ‌ عنوان نمونه فرانسوی ‌ ها به ‌ عنوان دومین اقتصاد برتر اروپا، ضمن تشویق مردم به استفاده از شومینه و چوب برای گرمایش، به ‌ طور موازی با الجزایره که یکی از کشورهای صادرکننده گاز است، وارد مذاکره شده ‌ اند یا اینکه اتحادیه تلاش کرد با تصویب تحریم ‌ های گوناگون علیه روسیه که یکی از آنها تحریم نفتی بود، تا حدی ورق را برگرداند، اما همین اقدام نیز قیمت انرژی را در منطقه اتحادیه به ‌ شدت افزایش داد و صاحبان صنعت را درگیر رخدادهای پیش ‌ بینی ‌ نشده کرد و کار را به ‌ جایی رساند که دولتمردان و مسئولان اروپایی حالا باید از بین دو راه یکی را انتخاب کنند؛ آنها یا باید معیشت و رضایت عمومی مردم را برآورده کنند و دست از حمایت بی ‌ قیدوشرط از اوکراین بردارند یا اینکه همچنان پشت جبهه اوکراین بایستند و نارضایتی عمومی را تحمل کنند.

نکته دیگر اینکه هنوز فصل سرما در اروپا آغاز نشده و باید منتظر ماند و دید در فصل سرما که نیاز به گاز به بالاترین حد خود می ‌ رسد، آیا رویکرد رهبران اروپا تغییر می ‌ کند یا خیر.

فراموش نکنیم قیمت گاز در حال ‌ حاضر معادل خرید یک بشکه نفت به قیمت ۵۰۰ دلار است، اما به ‌ طورقطع در چند ماه آینده افزایش بیشتری خواهد داشت.