گاهی که ذهن،

 تحت فرمان فکر نیست.

آشفتگی‌خیال،

تن را می‌آزارد،

تا خود را در زمان تکرار کند.

می‌روم تا کالبد خسته‌ام را به آغوش بکشم،

تیمارش کنم.

تا پیش‌ از آنکه چیزی بگوید،

تغییر را بشناسد.

خود‌خود رابیاز‌ماید.

و بعد با گام‌های بلند،

در اندیشه‌ی جهانی نو باشد.

                 دیماه۱۴۰۳

                    تهران

                   شاهرخ