فصل جابه‌جایی تقریبا رسید و بنگاه‌های مشاور املاک پر است از مستاجرانی که کمی خوش شانس تر از بقیه هستند و توانسته‌اند با این قیمت‌های عجیب و غریب یک خانه حداقلی تهیه کنند.

اما سمت دیگر ماجرا جنگ مستاجران بر سر تمدید یا اجاره خانه جدید است؛ البته بهتره بگوییم جنگ اصلی مستاجران با جیبشان است که کل حقوقشان را باید برای یک واحد ۵۰ متری به حساب موجر بزند. به لطف مسئولان هم که بازار مسکن کلا به حال خود رها شده و چند تا قانون نصفه و نیمه به تصویب رسیده که هیچکس بهایی برایش قایل نیست!

این وسط ۵۲ درصد مستاجر تهرانی می‌مانند در مقابل موجرانی که می خواهند اجاره‌ها را هم پای تورم پیش ببرند؛ خب تا جایی هم خود را بر حق می دانند. و می‌گویند: « مگر یک صاحب خانه سیب زمینی را به نرخ پارسال می‌خرد که بخواهد خانه‌اش را امسال ارزان‌تر بدهد؟ یا مثلا کرایه تاکسی مگر ثابت مانده که فکر جیب بقیه هم باشیم؟

تورم اقتصادی جای جای اقتصاد کشور ما را آسیب زده و این شرایط تنها همدلی مردم هست که می‌تواند گوشه کار را بگیرد و کمی از درد اقتصادی بکاهد. البته از حق نگذریم که بیشتر مردم ما همیشه هوای همدیگر را داشته‌اند و تا آنجا که بتوانند به هم کمک می‌کنند.

 از سوی دیگر برخی از موجران دنبال دردسر هر ساله برای پیدا کردن مستاجر مناسب نیستند؛ لذا یک خانواده خوب و کم دردسر را به پول پیش و اجاره بیشتر ترجیح میدهند. ‌ای کاش این فرهنگ جا بیفتند و کسی نخواهد از خانه‌ای که دارد کل هزینه‌های زندگی‌اش را تامین کند.

دیروز از کنار بنگاهی رد می‌شدم و ناگهان چشمم به پیرمردی خورد که با حال ناخوش از بنگاه بیرون می‌آمد ؛ چشمش به چشمم افتاد و فکر کنم با لهجه زیبای جنوبی گفت: پسرم تا جوانی برای خودت یک خانه بخر ...!

این پیرمرد رفت ولی خیلی برایم سخت بود  که چرا مردی با این سن حتی نمی تواند خانه‌ای برای خود اجاره کند؟

سال هاست که در تمام کشورهای دنیا خانه از حالت سرمایه داری خارج شده و معضل مسکن حداقل برای شهروندان یک کشور قابل دسترس تر است اما ایران بهشت ملاکان زمین شده که نه تنها خیالشان از بابت حفظ سرمایه راحت است بلکه منبع درآمد خوبی هم برایشان به شمار می‌رود.

فشار هزینه‌های اجاره برای مستاجران ؛ آن هم در شهری مثل تهران بسیار سنگین است. همین چالش باعث گردیده تا شهرک‌های اقماری و شهرهای اطراف تهران همانند خوابگاهی شود که مردم تنها در آنها بخوابند و صبح‌ها با کمترین امکانات حمل‌ونقل شهری در محل کار خود حضور داشته باشند. جای دوری نرویم همین پردیس خودمان که در بیشتر آگهی‌ها به عنوان شهری نزدیک تهران از آن یاد می‌شود، حدود ۲ دهه منتظر مترو مانده و هیچ خبری هم از سیستم حمل‌ونقل درست حسابی در آن نیست. اگر دولت مردان ما در ساماندهی بازار مسکن موفق نبوده‌اند مسلما در بحث شهرسازی و توسعه حمل‌ونقل هم دست آورد مناسبی نداشته‌اند.

سال هاست توصیه می‌شود که رسانه نقش کلیدی در بازتاب مشکلات جامعه، پیگیری خواسته‌های مردم و مطالبه‌گری از مسئولان دارد. از طریق گزارش‌های خبری، مستندها و تحلیل‌های اجتماعی، رسانه‌ها می‌توانند صدای اقشار مختلف جامعه را منعکس کنند و به حل مسائل کمک کنند.

مسلما شکی در آن نیست که دولت مردان و مسئولان کشورمان می‌توانند با برنامه‌ریزی و تلاش روز افزون بر مشکلات فائق بیایند و رسانه ها هم در این اتفاق مثبت و مهم از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند.

اوضاع اجاره ها در بازار مسکن مطلوب نیست و وضعیت خرید خانه هم برای کارمندان و کارگران شوخی شده است. پس چه بهتر اتفاقات خوب اقتصادی زودتر رخ دهد و به سمتی برویم که تهیه یک خانه مناسب دیگر آرزو نباشد.