دریاچه ارومیه، بزرگ‌ترین دریاچه داخلی ایران و ششمین دریاچه آب شور جهان، امروز در آستانه نابودی کامل قرار گرفته است. تازه‌ترین تصاویر ماهواره‌ای منتشرشده توسط شرکت Planet Labs PBC و گزارش‌های رسانه‌های داخلی نشان می‌دهد که در فاصله آبان ۱۴۰۳ تا آبان ۱۴۰۴، سطح آب این دریاچه بیش از ۸۰ تا ۹۸ درصد کاهش یافته و تنها حدود ۴ درصد از پهنه آبی آن باقی مانده است.

این تصاویر نشان می‌دهد که بخش‌های شمالی و جنوبی دریاچه تقریباً به‌طور کامل خشک شده‌اند و پهنه وسیعی از نمکزار جایگزین آب شده است. کارشناسان محیط زیست هشدار داده‌اند که این وضعیت نه‌تنها یک شکست زیست‌محیطی بزرگ است، بلکه پیامدهای اجتماعی و اقتصادی گسترده‌ای نیز به همراه خواهد داشت؛ از جمله افزایش ریزگردهای نمکی، تهدید سلامت مردم منطقه و نابودی معیشت هزاران کشاورز و دامدار.

مهدی زارع، استاد پژوهشگاه بین‌المللی زلزله‌شناسی، در گفت‌وگویی اعلام کرده است: «خشک شدن دریاچه ارومیه صرفاً یک شکست محیط زیستی نیست، بلکه نشانه‌ای از کمبود مزمن بودجه، بی‌تحرکی نهادی و ناتوانی در اجرای برنامه‌های احیاء است.» او تأکید کرد که علی‌رغم دهه‌ها هشدار و طرح‌های احیاء، روند خشک شدن دریاچه به نقطه فروپاشی کامل رسیده است.

در سال‌های گذشته طرح‌های متعددی برای احیای دریاچه ارومیه اجرا شد، اما توقف یا کندی این برنامه‌ها در دولت‌های اخیر موجب شد که دستاوردهای قبلی از بین برود. اکنون کارشناسان معتقدند تنها با مدیریت جدی منابع آب، کاهش برداشت‌های کشاورزی، و همکاری منطقه‌ای می‌توان امیدی به بازگشت حیات به این دریاچه داشت.

 تصاویر ماهواره‌ای تازه

در کارت بالا می‌توان تازه‌ترین تصاویر ماهواره‌ای از وضعیت دریاچه ارومیه را مشاهده کرد؛ این تصاویر به‌وضوح نشان می‌دهد که پهنه آبی دریاچه به نمکزار تبدیل شده و تنها لکه‌های کوچک آبی باقی مانده‌اند.