سرنوشت اینترنت اشیا
اینترنت اشیا که چند سالی است به دنیای تکنولوژی راه پیدا کرده، آن‌طور که مسئولان اعلام کرده‌اند، در کشور ما نیز پیش‌بینی شده که تا سال ۱۴۰۵ بیش از ۲۰۰ میلیون شیء به اینترنت اشیا متصل شود.
با وجود آنکه اینترنت اشیا مزایای زیادی برای کاربران به ارمغان آورده اما برخی از چالش‌ها همراه آن است. امنیت سایبری و خطرات مربوط به حفظ حریم خصوصی مهم‌ترین نگرانی پژوهشگران و متخصصان امنیتی است و این دو موضوع چالش‌های قابل‌توجهی برای بسیاری از سازمان‌های تجاری و همچنین سازمان‌های عمومی به وجود آمده است.
رقابتی داغ بین شرکت‌های پیشرو
با بیشتر شدن تعداد دستگاه‌های فیزیکی، وسایل نقلیه و لوازم خانگی در سال‌های اخیر، کنترل و تنظیمات آنها نیاز به هزینه و صرف انرژی زیادی دارد. این در صورتی است که بخش اعظمی از این تجهیزات را می‌توان با متصل کردن به شبکه‌های اینترنتی مدیریت کرد. اینترنت اشیا (Internet of things) که به اختصار به آن IOT گفته می‌شود بستری را فراهم می‌کند تا تجهیزات از طریق پروتکل‌های اینترنت (TC/IP) با همدیگر یا مدیر شبکه بتوانند ارتباط برقرار کند. IOT ما را به جهان بی‌مرز اینترنت اشیا متصل می‌کند و با ادغام دنیای دیجیتال و دنیای فیزیکی سبک زندگی انسان را تحت‌تاثیر قرار داده و با بالا بردن بهره‌وری باعث صرفه‌جویی در هزینه‌ها می‌شود.
اینترنت اشیا، شبکه‌ای از میلیاردها شی و وسیله در سراسر دنیاست که به‌واسطه حسگرها، نرم افزارها و سایر فناوری‌ها به‌منظور اتصال و تبادل داده با سایر دستگاه‌ها و سیستم‌ها از طریق اینترنت با یکدیگر در ارتباط هستند. کوین اشتون اصطلاح «اینترنت اشیا» را در سال ۱۹۹۹ برای ارتقای شناسایی فرکانس رادیویی (RFID) اختراع کرد که شامل سنسورها و محرک‌های جاسازی‌شده است. با این حال، ایده اصلی در دهه ۱۹۶۰ مطرح شده بود؛ در آن دوره، این ایده محاسبات فراگیر یا اینترنت جاسازی‌شده نامیده می‌شد. اشتون مفهوم اینترنت اشیا را برای بهبود فعالیت‌های زنجیره تامین ارائه داد؛ با وجود این، قابلیت‌های متنوع اینترنت اشیا به آن کمک کرده است تا در تابستان ۲۰۱۰ محبوبیت زیادی کسب کند.
کاربرد اینترنت اشیا تنها به یک زمینه محدود نمی‌شود و با اتصال بیش از 7 میلیارد دستگاه اینترنت اشیاء انتظار می‌رفت این تعداد تا سال ۲۰۲۵ به بیش از ۲۲ میلیارد دستگاه برسد، به همین دلیل رقابتی داغ بین شرکت‌های پیشرو در تکنولوژی برای توسعه اینترنت اشیا و پیشی گرفتن از یکدیگر، در جریان است.
راهی برای ارتباط برتر
اینترنت اشیای صنعتی(IIoT) به گسترش و استفاده از اینترنت اشیاء(IoT) در بخش‌ها و برنامه‌های صنعتی اشاره دارد. اینترنت اشیاء صنعتی شامل کاربردهای صنعتی از جمله رباتیک، دستگاه‌های پزشکی و فرآیندهای تولید نرم افزاری است و یکی از تکنولوژی‌های مهم و پرکاربرد در فرآیندهای اتوماسیون صنعتی و مانیتورینگ صنعتی
است.
صطلاح اینترنت اشیا به ارتباط بین دستگاه‌های محاسباتی، ماشین‌های مکانیکی و دیجیتال در بستر اینترنت بدون نیاز به دخالت انسان اشاره دارد. در این دستگاه‌ها قطعات هوشمندی برای ایجاد ارتباط با سیستم مرکزی و جمع‌آوری و ارسال داده‌های دریافتی از محیط اطراف تعبیه شده است.
داده‌هایی که حسگرها جمع‌آوری می‌کنند به نوع دستگاه و وظیفه آن بستگی دارد. دستگاه‌ها داده‌های اساسی را برای اجرای یک عمل مشخص، انتخاب می‌کنند تا از آنها برای تصمیم‌گیری کمک بگیرند. برای مثال حسگرهای صدا، داده‌های مربوط به تغییر سطح صدا را جمع‌آوری و به مرکز پردازش داده ارسال می‌کنند تا میزان سر و صدای محیط اندازه‌گیری شود. در واقع هدف اینترنت اشیا این است که از طریق ایجاد ارتباط بین حسگرها و دستگاه‌ها با اینترنت، ارتباط و تعامل میان دستگاه‌های متصل به شبکه را راحت‌تر کند. از طرفی کاربران امکان مشاهده و کنترل تجهیزات را داشته باشند.
مهم‌ترین کاربردهای اینترنت اشیا
با وجود آنکه اینترنت اشیا مزایای زیادی برای کاربران به ارمغان آورده اما برخی از چالش‌ها همراه آن است. امنیت سایبری و خطرات مربوط به حفظ حریم خصوصی مهم‌ترین نگرانی پژوهشگران و متخصصان امنیتی است و این دو موضوع چالش‌های قابل‌توجهی برای بسیاری از سازمان‌های تجاری و همچنین سازمان‌های عمومی به وجود آمده است. حملات رایج شایع امنیت سایبری آسیب‌پذیری فناوری‌های اینترنت اشیا را نشان داده است. این آسیب‌پذیری صرفا به این دلیل است که ارتباط متقابل شبکه‌ها در اینترنت اشیا امکان دسترسی از طریق اینترنت ناشناس و غیرقابل اعتماد را فراهم می‌کند که نیاز به راه‌حل‌های جدید امنیتی دارد. بنابراین احترام به حریم خصوصی کاربر برای اطمینان‌خاطر کاربران در استفاده از اینترنت اشیا، دستگاه‌های متصل و خدمات مرتبط ارائه‌شده اساسی است. کارهای زیادی در حال انجام است تا اطمینان حاصل شود که اینترنت اشیا در حال تعریف مجدد مسائل مربوط به حریم خصوصی است، از جمله مواردی مانند افزایش نظارت و پیگیری نقض‌های امنیتی.
