ضرورت حمایت‌های دولتی برای بهسازی تولید
آنوش رحام- دبیر سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی ایران
تولید یکی از پیشران‌های اصلی اقتصاد هر کشوری است. در کشور ما نیز صنایع معدنی با تکیه بر ظرفیت‌های معدنی و با هدف توسعه تولید و بهبود اقتصاد آغاز به‌کار کرده‌اند. با این وجود، فرسودگی خطوط تولید به‌عنوان چالشی جدی و مستمر روند فعالیت این صنایع را تهدید می‌کند. فرسودگی مانع بهره‌وری و حذف توان رقابت صنعتگران در بازارهای داخلی و خارجی می‌شود. در همین حال از این فرسودگی می‌توان به‌عنوان یکی از عوامل اصلی هدررفت انرژی در کشور نام برد. بر همین اساس نیز نوسازی یا بازسازی ماشین‌آلات فرسوده خط تولید صنایع کشور با هدف کیفیت بخشی محصولات تولیدی، رقابت با بازارهای جهانی، کاهش ضایعات و هدررفت انرژی و بازار مطمئن فروش و کاهش بیکاری با حمایت‌های دولتی و مشارکت واحدها ضروری است.
البته باید تاکید کرد همزمان که برخی واحدهای صنعتی با خطوط تولید قدیمی به تولید مشغول هستند اما در همین حال برخی صنایع از تجهیزات جدید برای تولید استفاده می‌کنند. با این وجود نمی‌توان منکر فرسودگی عمومی در روند تولید صنایع کشور شد.
تحریم و محدودیت در ورود تجهیزات و خطوط تولید، یکی از دلایل فرسودگی و بی‌توجهی به نوسازی یا بازسازی خطوط تولید در کشور است. در چنین شرایطی بسیاری از شرکت‌های تامین‌کننده تجهیزات خطوط تولید، به‌دلیل تحریم‌ها، دیگر به طرف ایرانی، خدمات ارائه نمی‌دهند. در واقع باید پذیرفت نبود امکانی برای برقراری ارتباط مستقیم با منابع تامین تجهیزات، بی‌توجهی به کارآیی ماشین‌آلات، کمبود قطعات یدکی، افزایش نیاز به سرمایه در گردش برای اجرای فرآیندهای تعمیراتی و تامین قطعات یدکی، تمرکز تولیدکنندگان به دریافت سودهای مقطعی بالا و همچنین سوءمدیریت‌ها، روند فرسودگی را در عملکرد صنایع گوناگون کشور تقویت کرده است.
در چنین شرایطی، دولت نبه جای حمایت از صنعتگران با تصویب مقررات دست‌وپاگیر، مسیر نوسازی صنایع را بیش از پیش دشوار می‌کند. کما اینکه در حال حاضر و براساس قانون بودجه سال جاری، معافیت پرداخت حقوق ورودی ماشین‌آلات و تجهیزات تولید لغو شده است. بدون تردید این مصوبه واردات را به‌شدت افزایش می‌دهد؛ بنابراین فعالان صنعتی به‌دنبال راه‌حلی برای تغییر نظر دولت و سیاست‌گذاران با هدف اصلاح این مصوبه هستند.
این مصوبه در شرایطی مانع نوسازی خطوط تولید می‌شود که سال‌ها تحریم، ورود این تجهیزات را به‌خودی‌خود با چالش‌های جدی روبه‌رو کرده است. علاوه بر این، کاهش ارزش پول ملی، سود بالای تسهیلات بانکی و همچنین سایر چالش‌های پیش‌روی صنایع، خود مانع نوسازی صنایع می‌شوند.
این مشکلات در حالی در مسیر فعالیت تولیدکنندگان قرار دارد که اغلب کشورهای پیشرفته و توسعه‌یافته با ارائه تسهیلات با بهره پایین، خرید تجهیزات تولید و راه‌اندازی صنایع را تسهیل می‌کنند و همزمان با ارائه معافیت‌های مالیاتی، خدمات ویژه‌ای را با هدف رونق تولید در اختیار صنایع قرار می‌دهند. با این وجود در کشور ما نه‌تنها هیچ‌کدام از مشوق‌های یادشده در اختیار تولیدکنندگان قرار نمی‌گیرد، بلکه هر روز شرایط کار برای صنعتگران دشوارتر از قبل می‌شود. در حال‌حاضر نیز معافیت حقوق ورودی تجهیزات و ماشین‌آلات که یکی از معدود حمایت‌های دولت برای راه‌اندازی کسب‌وکارهای جدید و شروع فعالیت تولیدی بود، حذف شده
است.
توجه به این نکته ضروری به‌نظر می‌رسد که ارتقای بهره‌وری، کاهش هزینه تمام‌شده تولید و کاهش مصرف انرژی از مهم‌ترین پارامترهایی هستند که از سوی فعالان صنعتی دنبال می‌شوند. بدون تردید استفاده از خطوط قدیمی یا فرسوده در روند تولید منجر به افزایش هزینه تمام شده و همچنین کاهش بهره‌وری می‌شود و حتی از رقابت‌پذیری صنایع می‌کاهد. همزمان به رشد مصرف انرژی نیز منجر می‌شود؛ بنابراین تلاش برای بهسازی و نوسازی خطوط تولید ضروری به‌نظر
می‌رسد.
