پژمان جمشیدی در استوری اینستاگرامی خود نوشت:

«سلام خدمت مردم خوب و شریف کشورم در هر کجای جهان که هستید. با نهایت احترام و عشق

با اینکه سال‌هاست از فضای مجازی دور هستم فقط و فقط و فقط به احترام شما عزیزان لازم دیدم که از این طریق در رابطه با تهمت کثیفی که به من زده شده، نه برای دفاع از خود که هرگز نیاز نمی‌بینم چون من عادت کردم با سکوت واقعیات بگم، بلکه می‌خوام توضیحی در رابطه با تهمتی که به من زده شده و به دلیل اینکه اسم بنده کامل در اون قید شده اینجا خدمتتون عرض کنم.

نکته اولی که باید بگم این که این موضوع یک مسئله حقوقی است. دستگاه محترم قضایی در حال رسیدگی به پرونده است تا صدور حکم نهایی. من صبور و در عین حال مطیع قانون هستم. خواسته‌ام از شما هم اینه که به احترام قانون، این امر رو رعایت کنید و صبر داشته باشید.

نکته دوم درباره مصاحبه اخیری است که شخص شاکی و مادر محترمشون انجام دادن. با صراحت و با قسم به دونه‌های خاک مادرم، همه داستان بیان شده ساختگی و کذب محض است؛ از داستان کثیف داخل منزل من تا نتیجه پزشکی قانونی که تمامی نتایج پزشکی قانونی در پرونده موجوده دقیقاً خلاف آن چیزی که به دروغ مدعی شدن. و من بنظرم انقدر غیرواقعی بودن این مصاحبه واضح و مبرهنه که نیازی به توضیح بیشتر نمی‌بینم، بخصوص که حالا این پرونده یک پرونده قضایی است و بنده خودمو مجاز به توضیح بیشتر نمی‌بینم.

نکته آخر اینکه من تمام اقوام درجه یک‌ام، پدرم، برادرم، خواهرم و بچه‌هاشون خارج از ایران زندگی می‌کنند. نزدیک به ده ساله بخاطر فقط سینما نتونستم برم و ببینمشون. واجب‌ترین وظیفه‌ام الان اینه که بعد از این داستان‌ها برم دست‌بوسی پدر عزیزم و مستقیم تو چشمشون بگم که این داستان‌های دروغ و ساختگی به اون شکلی که من رو متهم کردند نبوده و پسرش همون انسانیه که توقع داره.

من به طور قانونی از کشور خارج شدم، اونم برای مدت کوتاهی تا خانواده‌ام رو ببینم. ولی خیلی زود برمی‌گردم جایی که خاکش، مردمش و تمام هست و نیستش رو دوست دارم و می‌پرستم. خواستم اینم بگم که شما عزیزان بدونید چرا رفتم و شک نداشته باشید که من تا زنده‌ام خونه و خاکم رو با تمام دنیا عوض نمی‌کنم.

در نهایت من مطیع قانون کشورم هستم و مطیع دستورات دستگاه محترم قضایی. هر زمان که دستور بدن و من رو احضار کنند، من پیروی خواهم کرد.

خیلی دوستتون دارم. آرزوم اینه که یک روز بتونم با آرامش بیشتر باهاتون بگم و بخندم. و فراموش نکنید، مرگم روزیه که جلوی مردم کشورم شرمنده بشم و هرگز به لطف آفریدگار اون روز تا ابد نخواهد اومد.

فرزند کوچک شما پژمان»