مطبوعات، نخستین قربانیان سیاست‌های تامین کاغذ
بنا به دستور وزارت صنعت، معدن و تجارت و ابلاغ گمرک، انواع کاغذ بسته‌بندی از فهرست ممنوعیت صادرات خارج شد.
علی اکبر شامانی مدیرکل دفتر صادرات گمرک ایران در نامه ای به گمرکات اجرایی کشور آزادسازی صادرات کاغذ بسته بندی با تعرفه ۴۸۰۵۹۲۱۰ را ابلاغ کرد.
این مصوبه در حالی ابلاغ شد که بسیاری از فعالان این صنعت بر استفاده از مزیت صادرات کاغذ بسته بندی تاکید داشتند.
رئیس سندیکای تولیدکنندگان کاغذ چندی پیش در گفت وگو با سایت آتیه آنلاین گفت: اگرچه نیاز کشور به کاغذ بسته بندی ۸۰۰ هزار تن است اما ۱ . ۴ میلیون تن تولید داریم با این حال هیچ حمایتی از صادرات نمی شود.
صمت ابوالفضل روغنی در مورد وضعیت تولید کاغذ تحریر نیز اظهار کرد: در حوزه کاغذ تحریر نیاز کشور ۳۸۰ هزار تن است اما در بهترین حالت به دلیل ضعف در تولید داخل، ۱۵۰ هزار تن در داخل تولید می شود از این رو در این بخش نیاز به واردات داریم.
رئیس سندیکای تولیدکنندگان کاغذ و مقوا با بیان اینکه دولت های گذشته بیشتر طرفدار واردات بوده اند، افزود: به دلیل نبود حمایت از تولید داخل و دادن امتیاز به واردات همچون اعمال ۹ درصد مالیات بر ارزش افزوده از تولید، بازده سودهی این بخش پایین است، از این رو حجم سرمایه گذاری در حوزه تولید کاغذ تحریر عدد قابل توجهی نیست.
این اظهارات در حالی عنوان می شود که در بازار کاغذ تحریر تقاضا بالا و عرضه کم است بنابراین طبیعتاً قیمت ها در این بازار بالا می رود.
روغنی تصریح کرد: کیفیت تولید کاغذ بسته بندی خوب است و جزو کشورهای صاحب مزیت در منطقه هستیم و می توانیم در رقابت با ترکیه وارد منطقه شویم.
با این همه وابستگی عمده صنایع داخلی به واردات در ایران موجب شده نرخ کالاها وابستگی مستقیم با نوسان نرخ ارز داشته باشد، کاغذ در این میان از جمله مهم ترین کالاهایی است که در سال های اخیر در سایه افزایش نرخ ارز، دچار افزایش نرخ شده است.
این موضوع نه تنها درباره کاغذ وارداتی صدق می کند، بلکه درباره کاغذ تولید داخل نیز موثر است، چراکه تولید کاغذ در ایران وابستگی به واردات مواد اولیه دارد، در ماه های اخیر نرخ کاغذ خارجی در بازار آزاد رو به افزایش نهاده و نگرانی هایی را درباره این بازار ایجاد کرده است که البته همه آن به افزایش نرخ ارز مرتبط نیست.
آنچه مسلم است نرخ ارز نقش بی بدیلی در افزایش یا کاهش نرخ کالاها کشور دارد و کاغذ نیز از این قاعده مستثنا نیست.
افزایش نرخ ارز منجر به افزایش نرخ خمیر وارداتی کاغذ شده که البته در سایر مواد اولیه و بخش های مختلف تولید کاغذ نیز تاثیرگذار
است. برای نمونه در مسائل شیمیایی بی تأثیر نیست، اما سهم مواد شیمیایی در نرخ تمام شده کاغذ سهم خیلی بزرگی نیست.
بازار کاغذ روزنامه و تحریر وابستگی جدی به خمیر وجود داشته که در ایران تولید نمی شود و حتماً باید وارد شود؛ از همین روست که تأثیر ارز را بر نرخ تمام شده کاغذ به سرعت می توان مشاهده کرد.
دراین بین رسانه های مکتوب و روزنامه ها نخستین قربانیان سیاست های اشتباه تامین کاغذ هستند.
چند نکته درباره یک همایش ملی
مهدی باقریان 1نویسنده و فعال روابط عمومی
صبح روز پنجشنبه ۲۶ آبان ۱۴۰۱ «همایش ملی جهاد تبیین و اطلاع رسانی هنرمندانه» با حضور سید ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور و جمعی از مدیران و کارشناسان روابط عمومی توسط شورای اطلاع رسانی دولت در «سالن اجلاس سران» برگزار شد.
نخستین نکتهی عجیب این بود که در عنوان همایش از نام «روابط عمومی» اصلا استفاده نشده بود؛ در حالیکه جلسه، جلسه روابط عمومی های دولتی بود و نه اطلاع رسانی و نه چیز دیگر. شما وقتی از عنوان روابط عمومی استفاده می کنید علاوه بر روابط عمومی، اطلاع رسانی را هم پیش خود دارید.
«چون که صد آمد، نود هم پیش ماست.»
محض اطلاع، اطلاع یابی و اطلاع رسانی یکی از وظایف اصلی روابط عمومی هاست و در اصل «تعریف روابط عمومی» نیست. دیگر اینکه اگر تنها بر این شاخص متمرکز شوید شما را در استفاده از بقیه ظرفیت های بالقوه و بالفعل روابط عمومی مانند مدیریت بحران، ارتباطات انسانی، و... که از همه مهم تر و ارجح تر است غافل می کند.
با مشاهده اقداماتی مانند آنچه در این همایش نمایان شد؛ به نظر می رسد هنوز تلقی دولت از روابط عمومی صرفا همان اطلاع رسانی از نوع خودشان (پروپاگاندا) باشد. این امر نشان می دهد شاید دولتی ها هنوز مفهوم روابط عمومی را خوب درک نکرده باشند. بنابراین ذکر چند نکته خالی از لطف نیست:
نخست اینکه شاید از ابتدا برای استفاده از ظرفیت های بالقوه و بالفعل روابط عمومی برنامه ای وجود نداشته و ندارد. اگر امروز کشور در این شرایط بحرانی قرار نمی گرفت؛ چه بسا همایشی حتی به همین نام هم هرگز برگزار نمی شد. چه بسا دولت اصلا به روابط عمومی و اطلاع رسانی نیازی نداشت.
نکته دوم اینکه؛ روابط عمومی کپسول آتش نشانی نیست. روابط عمومی یک فرآیند برنامه ریزی شده یکپارچه، منسجم و مستمر است. با روابط عمومی و راه کارهای ارتباطی نمی توان مشکلات و بحران های مدیریتی را حل کرد. لطفا از روابط عمومی چنین توقعی نداشته باشید.
سوم اینکه معنای کلمه «تبیین» این نیست که هر چه ما می گوییم درست است و هر چه دیگران می گویند غلط و هر که غیر این بگوید منافق، کافر، دروغ پرداز و شایعه پراکن است.
در این سخنان هیچ منطق ارتباطی دیده نمی شود. کار دولت و روابط عمومی های دولتی صرفا ایجاد بسترهای لازم برای اطلاع یابی و اطلاع رسانی است.
هر مطلب و خبر و گزارشی که بیگانه با واقعیت های موجود باشد از سوی افکار عمومی رد می شود چراکه افکار عمومی از این سوراخ اطلاع یابی و اطلاع رسانی بارها گزیده شده است.
چهارم اینکه متاسفانه برخی بیهوده و ندانسته جنگ روایت ها را بزرگ کرده اند. آنچه در اطلاع یابی و اطلاع رسانی مهم است صداقت و شفافیت است. آنهایی که جنگ روایت ها را مطرح می کنند برای فرار از پاسخگویی به جلو فرار می کنند و دیگر اینکه از گفتن حقیقت واهمه دارند و به همین دلیل در پناه واژه ها سنگر می گیرند و می گویند؛ اگر روایت اول ما چنان بود- چنان
می شد.
روایت چه اول و چه آخر، همان واقعیتی است که اتفاق افتاده است و نمی توان وقوع و انتشار خبرهای خوب و بد را صرفا با منطق جنگ روایت ها تبیین کرد. به قول نماینده ای، اگر می خواهید خبرهای بد وجود نداشته باشد باید جلوی وقوع کارهای بد را بگیرید. روابط عمومی بر چنین منطقی استوار است.
در این شرایط گاهی فضا برای تعدادی اندک از خبرنگارانی که تنها نام خبرنگار را یدک می کشند و کاری جدای از رسالت خبرنگاری انجام می دهند؛ تا آنجا فراخ، رها و آزاد شده که از بی صداقتی در تهیه و ارائه گزارش و خبر ابایی ندارند و گاهی بازی با افکار عمومی برای شان صرفا یک بازی تلقی می شود. تبیین در چنین فضایی چگونه ممکن است به نتیجه برسد؟
پنجم اینکه گویا در جغرافیای چالش های روابط عمومی باید بر «غربت زمانی»، «غربت معرفتی» را هم افزود و برخی خواص این حوزه، هنوز متوجه این مهم نشده اند.
میدان روابط عمومی صرفا میدان شوآف و اجرای کارهای نمایشی نیست. این را بدانیم و به آن عمل کنیم.
