برای بهبود وضعیت صنعت ساختمانی، نیاز به اقدامات هماهنگ در بسیاری از بخش‌های مرتبط است. در درجه اول باید نظام اقتصادی کشور اصلاح شود، بنابراین نباید به‌دنبال حل مشکلات این بخش آن هم با در نظر گرفتن سایر فاکتورها باشیم. نوسان نرخ مصالح و نرخ ارز و تورم بالا، از مهم‌ترین عوامل نابسامانی در صنعت ساختمان است. صنعتی که باید بیشتر به آن توجه شود. همچنین وجود قوانین و مقررات پیچیده و زمانبر در بخش ساخت‌وساز، روند اجرای پروژه‌ها را با کندی مواجه کرده است.

برای حل چالش‌های صنعت ساختمانی در ایران، نخستین قدم اساسی باید بازگرداندن ثبات به متغیرهای کلان اقتصادی و پیش‌بینی بهتر این متغیرها باشد. این امر کمک می‌کند تا نوسانات شدید در عرضه و تقاضا کاهش یابد. همچنین، برنامه‌ریزی برای مدیریت بازار نیز ضروری است، چراکه بازار باید خود سازکار را تعیین کند و هرگونه دخالت دولتی ممکن است در کوتاه‌مدت سودمند باشد، اما در بلندمدت به زیان بازیگران بازار تمام شود. قبل از هر اقدامی، دولت‌ها باید برنامه‌ای برای کنترل متغیرهای کلان اقتصادی داشته باشند.

همچنین، باتوجه به ویژگی‌های بخش مسکن که محصولات آن با فاصله یک‌ساله وارد بازار می‌شوند و تا ۱۲ تا ۲۴ ماه آثار آن قابل‌مشاهده است، می‌تواند سیاست‌هایی برای تسهیل ساخت مسکن موثر واقع شود. از جمله این سیاست‌ها می‌توان به برنامه‌ریزی برای تامین مالی سازندگان بخش مسکن اشاره کرد. برای بهبود وضعیت صنعت ساختمانی، نیاز به اقدامات هماهنگ در زمینه‌های تامین مالی، کنترل نوسانات متغیرهای کلان اقتصادی، مدیریت بازار و تسهیل ساخت‌وساز است.

افزایش نرخ مصالح ساختمانی یک مسئله جدی است و پیش‌بینی می‌شود این روند افزایشی همچنان ادامه داشته باشد. در بازار مصالح ساختمانی، همانند دیگر بازارها، نوسانات قیمتی در اقلام عرضه‌شده مشاهده می‌شود. این نوسانات تحت‌تاثیر عرضه و تقاضا قرار دارند. متاسفانه، عوامل متعددی در تعیین نرخ محصولات مربوط به ساخت‌وساز نقش دارند. از آنجایی ‌که این عوامل در سطح جهانی و منطقه‌ای تاثیرگذار هستند، روند قیمتی آنها، نقش مهمی در پیشبرد پروژه‌های ساختمانی ایفا می‌کند.

یک طرف قضیه هم خود سازندگان هستند، چراکه بسیاری از آنها در پروژه‌های خود به جنبه‌های کمی بیشتر توجه دارند و از رعایت اصول و قواعد موجود سر باز می‌زنند. متاسفانه در چند سال اخیر این نوع اقدامات گسترش یافته است، به‌طوری‌که ساختمان‌هایی که از تمام اصول ایمنی و کیفی برخوردارند، کمتر دیده می‌شوند. این موضوع نگران‌کننده است و نشان می‌دهد که توجه بیش از حد به جنبه‌های کمی و صرفه‌جویی در هزینه‌ها، موجب شده است تا بسیاری از سازندگان به رعایت اصول فنی و مهندسی لازم بی‌توجه باشند. این مسئله می‌تواند عواقب وخیمی برای صنعت ساختمان داشته باشد.