صادرات صنعت کفش لنگ می‌زند
تجربه سالیان گذشته به‌ویژه چند سال اخیر این را ثابت کرد که مشکلات تولید هیچ‌گاه حل‌شدنی نیست. این سدهای محکم داخلی در حالی مسیر تولید را مسدود کرده‌اند که همیشه شعارهایی مبنی بر حمایت از تولید به‌گوش می‌رسد. متاسفانه عدم‌حمایت دولت و در کنار آن تحریم‌های داخلی و خارجی، چالش‌های بسیاری را برای فعالان این حوزه ایجاد کرده است که در اثر آن باوجود ظرفیت‌های خوب تولید، امکان توسعه بازارهای خارجی و به‌دنبال آن، افزایش آمار صادرات فراهم نیست، همچنین گاهی با ممنوعیت واردات نیز به‌عنوان حمایت از تولید داخل روبه‌رو می‌شویم که خود علت کاهش صادرات است. صنعت کفش نیز سال‌هاست که با مشکلاتی این چنین دست‌وپنجه نرم می‌کند. این در حالی است که از سال ۱۳۹۷ که واردات کفش ممنوع شد، صادرات نیز روندی نزولی به خود گرفت و از سوی دیگر، ۴۵ میلیون دلار کفش غیرقانونی هم وارد کشور شد، همچنین براساس آمار اعلامی، متوسط صادرات کفش در چند سال اخیر ۱۰۰ میلیون دلار است. حال در این گزارش به چالش‌های موجود در صنعت کفش، کیف، چرم و صنایع وابسته به‌عنوان کالاهایی ارزآور می‌پردازیم که درگیر مشکلات بسیاری هستند.
صادرات ۹۰ میلیون دلاری کفش
رسول شجری، رئیس اتحادیه کفاشان دست‌دوز با ارائه آماری از صادرات کفش در سال گذشته به گفت: در سال ۱۴۰۲ بیش از ۹۰ میلیون دلار صادرات کفش داشتیم و پیش‌بینی ما این است که در شش‌ماهه نخست ۱۴۰۳ نیز صادرات کفش افزایش چشمگیری داشته باشد.
وی بااشاره به مشتریان کفش‌های ایرانی در بازارهای جهانی اظهار کرد: بازارهای جهانی خرید کفش ایرانی، کشورهای عراق، افغانستان، ترکمنستان، آذربایجان و روسیه هستند.
شجری با بیان اینکه تامین مواد اولیه با مشکلات ارز و ماشین‌آلات مواجه است، اظهار کرد: مصوبه خرید ماشین‌آلات را از مجلس گرفتیم و درخواست ما این است که به تجار و کسانی که از سوی تشکل‌ها معرفی می‌شوند، امکان واردات دهند.
رئیس اتحادیه کفاشان دست‌دوز بااشاره به توانمندی تولیدکنندگان داخلی در ساخت ماشین‌آلات این صنعت گفت: در حال حاضر تولیدکنندگان داخلی در ساخت برخی از ماشین‌آلات صنعت کفش مثل دستگاه تزریق و برخی ماشین‌آلات دیگر موفق به بومی‌سازی شدند و محصولات آنها حتی به مرحله صادرات نیز رسیده است.
شجری بانظر به پیگیری‌های لازم در زمینه تشکیل مجمع صادراتی، گفت: تلاش‌هایی برای تسهیل صادرات محصولات تولیدی با کشورهایی مانند عراق، امارات و برخی کشورهای دیگر انجام گرفته است، همچنین در مجلس شورای اسلامی، فراکسیون اصناف کمک‌های بسیار زیادی در این زمینه داشته است و در تلاش هستیم تا مشکلات ارزی تولیدکنندگان را با صادرات رفع کنیم.
رئیس اتحادیه کفاشان دست‌دوز تهران باتوجه به تولید برخی مواد اولیه اظهار کرد: در گذشته به مواد اولیه وارداتی وابسته بودیم، اما اکنون در رابطه با مواد پلی‌اورتان، سالانه بیش از ۳۰۰ میلیون دلار صرفه‌جویی ارزیی داریم، چراکه این مواد در داخل کشور تولید می‌شوند و حتی امکان صادرات نیز دارند،به‌ویژه در رابطه با چرم مصنوعی که نوعی از محصولات تولیدی پلی‌اورتان است، به پیشرفت‌های قابل‌توجهی دست یافته‌ایم و حتی به ترکیه و کشورهای افریقایی نیز صادرات داریم.
به حمایت دولت نیاز داریم
علی لشگری، عضو جامعه صنعت کفش ایران بااشاره به تعداد واحدهای تولیدی در صنعت کفش به گفت: در صنعت کفش، ۱۲هزار واحد تولیدی صنعتی و صنفی فعال داریم که انواع کفش‌ها و پاپوش‌ها را تولید می‌کنند و ۵۰هزار شبکه توزیع کفش در سراسر کشور فعالیت دارند. همچنین در ۹۵درصد واحدهای تولیدی صنفی، زیر ۵۰ نفر شاغل هستند و عمده تولیدات صنفی توسط واحدهای کوچک و خرد تهیه می‌شود.
عضو جامعه صنعت کفش ایران با بیان اینکه صنعت کفش ایران از نظر تولید، جایگاه دوازدهم دنیا را دارد، گفت: ظرفیت واحدهای تولیدی رسیدن به رتبه هشتم دنیا است که این امر نیازمند حمایت‌های دولتی است و به‌لحاظ مصرف کفش در رتبه ۲۰ کشور اول قرار داریم.
وی باتوجه به فرصت‌های طلایی صنعت کفش گفت: فرصت‌های زیادی پیش‌روی صنعت کفش در اقتصاد ایران وجود دارد. اول اینکه تبدیل ایران به هاب کفش منطقه غرب آسیا در حوزه مواد اولیه و صادرات محصول نهایی سبب می‌شود ظرفیت اشتغالزایی تا 2برابر سطح فعلی برسد، همچنین نیاز به سرمایه‌گذاری کمتر برای استقرار و توسعه کسب‌وکار در مقایسه با سایر صنایع، توان تولید انواع گسترده پایپوش که در واقع رویه چرم طبیعی و چرم مصنوعی، ورزشی، اسپورت، چکمه، بوت و نیم‌بوت، صندل و سرپایی، پوتین و ایمنی است، باتوجه به شرایط اقلیمی و آب‌وهوای کشور و مصارف تخصصی، توان ارزآوری و رشد صادرات وجود دارد.
لشگری با بیان اینکه متوسط صادرات کفش در چند سال اخیر ۱۰۰ میلیون دلار بوده، اظهار کرد: از سال ۱۳۹۷ که واردات کفش ممنوع اعلام شد، صادرات نیز روندی نزولی داشته است، در حالی که ۴۵ میلیون دلار کفش غیرقانونی نیز وارد کشور شده است. ۶۷ درصد سبد صادرات ما در گروه صندل و دمپایی است و ۱۲درصد سهم صادرات به کفش‌های ورزشی اختصاص دارد. عضو جامعه صنعت کفش ایران، علت گران بودن کفش را عقب ماندن از تکنولوژی روز دنیا دانست و افزود: به‌خاطر تحریم‌ها، امکان انتقال پول نداریم، از این‌رو به‌راحتی نمی‌توانیم از دستاوردهای روز استفاده کنیم، این در حالی است که در گذشته متخصصان ایتالیایی و خارجی وارد کشور می‌شدند و آموزش‌های لازم را ارائه می‌کردند و تجهیزات جدید خریداری می‌شد.
سخن پایانی
صنعت کفش در کنار ظرفیت خوب تولید با مشکلات بسیاری دست‌وپنجه نرم می‌کند که با حمایت‌های دولتی قابلرفع است، هرچند هنوز تا رسیدن به رقبای بین‌المللی فاصله قابل‌توجهی وجود دارد، اما ظرفیت لازم برای توسعه و موفقیت در این صنعت وجود دارد، در نتیجه امیدواریم دولت چهاردهم با شنیدن مشکلات فعالان این حوزه، چالش‌ها را برطرف کند تا با کاهش نرخ کالا در بازارهای جهانی، راه برای رقبا به‌ویژه ترکیه سد
شود.
