توسعه صنعت و سرمایه‌گذاری ریسک‌پذیر صنعت روی ایده‌های نوآورانه و خلاقانه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر در عصر حاضر است.

صنایع برای رسیدن به مرزهای فناوری در جهان باید با رویکرد ریسک‌پذیری و ایجاد و تقویت واحدهای تحقیق و توسعه ( R&D )، نقش و جایگاه خود را در نظام توسعه کشور و در قالب ارتباط مداوم با مراکز علمی و تحقیقاتی اعم از دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌ها بازتعریف کنند.

در عصر حاضر، رشد مثبت اقتصاد به‌عنوان پیشران دیگر بخش‌های توسعه‌یافتگی و مهم‌ترین شاخص پیشرفت همه‌جانبه، از اهمیت بسیاری برخوردار است.

این مهم البته به علل و عوامل متعددی وابسته است اما بخش صنعت و خدمات را می‌توان مهم‌ترین نماد آن دانست.

به عبارت بهتر، بخش صنعت بهترین نماد از رشد اقتصادی و یک اقتصاد پویا و پایدار است و هر چه این بخش عملکرد بهتر و بیلان بالاتری داشته باشد، می‌توان اذعان کرد که اقتصاد رشدیافته‌تر است.

به‌عنوان نمونه، بزرگ‌ترین اقتصادهای جهان آنهایی هستند که در یک یا چند صنعت پیشران هستند؛ به‌عنوان نمونه ژاپن در صنعت الکترونیک، کره‌جنوبی و آلمان در خودروسازی یا حتی کشورهای آسیای جنوبی در صنایع مرتبط با IT و ICT ، توانسته‌اند به اقتصادی بزرگ تبدیل شوند.

از سوی دیگر، صنعت برای ایفا و بازآفرینی نقش خود در گام نخست باید مجهز به آخرین تجهیزات و فناوری روز و آماده تزریق تفکر و اندیشه نو و ایده‌های خلاقانه و نوآورانه باشد.

صنعت فرسوده با ذهن منجمد، نمی‌تواند محصول نوین و موردنیاز بازار داخلی و جهانی را تولید و عرضه کند و اگر در معدود مواردی حتی این توان را داشته باشد، به حدی کیفیت پایین و قیمت بالا خواهد بود که عملا محصول قابل رقابت با نمونه‌های مشابه خارجی حتی در بازار بومی نخواهد بود.

چنین صنعتی تنها در انحصار تولید و بازار می‌تواند به حیات خود ادامه دهد و نیازهای جامعه بومی را با پایین‌ترین کیفیت و بالاترین قیمت ممکن رفع کند؛ این در حالی است که انحصار، نقطه مقابل رقابت‌پذیری و توسعه است.

با همین استدلال می‌توان ادعا کرد مادامی‌که صنعت کشور خود را به آخرین فناوری روز جهان مجهز نکند و ظرفیت حضور نیروی انسانی متخصص و آشنا به علم روز را نداشته باشد و همچنین پذیرای ایده‌های نوآورانه و خلاقانه و صدالبته ریسک‌پذیری آنها نباشد، نمی‌توان انتظار کمترین و کوچک‌ترین اثرگذاری در مسیر توسعه را داشت.

صنایع برای رسیدن به مرزهای فناوری در جهان باید با رویکرد ریسک‌پذیری و ایجاد و تقویت واحدهای تحقیق و توسعه ( R&D )، نقش و جایگاه خود را در نظام توسعه کشور و در قالب ارتباط مداوم با مراکز علمی و تحقیقاتی اعم از دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌ها بازتعریف کنند و در مسیر مدل‌سازی و عملیاتی کردن ایده‌های دانشگاهیان و متخصصان گام بردارند.

این مسیر، نه یک راه‌حل تازه برای رسیدن به اهداف توسعه‌ای، بلکه راهی تجربه‌شده در همه اقتصادهای بزرگ جهان است.

در بازار بین‌المللی، رقابت یکی از مولفه‌های مهم برای گسترش سهم صنایع در بازار است؛ از این‌رو باید صنایع در فضایی کاملا رقابتی فعالیت داشته باشند.

محصور شدن در فضایی بسته و داخلی، قدرت رقابت را از تولید گرفته و موفقیت صنایع را زیرسوال می‌برد؛ بنابراین صنعتگران باید خواهان فعالیت در فضایی آزاد با حضور رقبای خارجی باشند تا بتوانند زمینه رشد و توسعه خود را فراهم کنند.