در روزهای اخیر، بسیاری از افراد جامعه اعم از کودکان و بزرگسالان با نوعی بیماری ویروسی ناشناخته و سخت درگیر شده‌اند؛ بیماری‌ای که علائم مشابهی از جمله تب شدید در کودکان، درگیری ریه و ضعف عمومی در بزرگسالان را به همراه دارد. شباهت این بیماری با کرونا به حدی است که برخی پزشکان آن را گونه‌ای از کرونا تلقی می‌کنند.

هدف از نگارش این یادداشت، معرفی این بیماری نیست؛ چرا که بخش قابل توجهی از جامعه به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم با آن درگیر شده‌اند. بلکه هدف، طرح پرسشی جدی از مسئولان بهداشتی و تصمیم‌گیران کشور است: در برابر این موج جدید بیماری، چه اقداماتی صورت گرفته است؟

وقتی یک بیماری با گستردگی مشابه کرونا، مراکز درمانی به‌ویژه بخش‌های کودکان را با بیماران متعدد و علائم مشابه مواجه می‌کند، طرح چند پرسش اساسی ضروری به نظر می‌رسد:

• آیا زمان آن نرسیده که مسئولان بهداشتی با صدور هشدارهای جدی، از شکل‌گیری تجمعات جلوگیری کنند و مانع گسترش بیشتر این ویروس شوند؟

• آیا نباید استفاده از ماسک در اماکن عمومی، همانند دوران کرونا، دوباره الزامی شود؟

• آیا مسئولان آموزش و پرورش نباید تدابیری برای کنترل شیوع این بیماری در مدارس و کلاس‌های درس بیندیشند؟

• آیا حضور فعال‌تر و مستمر کارشناسان وزارت بهداشت در رسانه‌های عمومی، به‌ویژه صداوسیما، برای اطلاع‌رسانی و ارائه توصیه‌های بهداشتی ضروری نیست؟

پاسخ به این پرسش‌ها می‌تواند مسیر مقابله با این بیماری را روشن‌تر کند و از فشار بیشتر بر نظام سلامت کشور جلوگیری نماید.