آمارهای بانک مرکزی نشان می‌دهد که در مرداد امسال قیمت یک متر مربع مسکن، فقط در شهر تهران، به طور متوسط ۸۸ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان بوده است. این رقم نسبت به مرداد سال قبل ۱۶ درصد افزایش یافته است. تورم نقطه به نقطه‌ی اجاره‌بها در پایتخت طبق آمار بانک مرکزی نیز به ۴۵.۵ درصد رسیده و «اجاره‌نشینی» را هم برای پایتخت‌نشینان دشوار کرده است.

این ارقام مربوط به شهر تهران است اما از آن‌جایی که معمولا آثار قیمتی مسکن در پایتخت با فاصله زمانی به سایر شهرها نیز سرریز می‌کند می‌تواند نشان‌دهنده فضای کلی حاکم بر بازار مسکن در کشور باشد. با تداوم این وضعیت قیمتی در بازار مسکن، به نظر می‌رسد «تملک» خانه در شهرها نسبت به روستاها دشوارتر باشد. آمارهایی که به تازگی از مرکز آمار منتشر شده می‌تواند نماگری از این تفاوت در شهر و روستا باشد.

سهم اجاره‌نشینی در شهرها 5 برابر روستاها

طبق داده‌های مرکز آمار، در سال گذشته ۶۸.۹ درصد از خانوارهای شهرنشین، «مالک» خانه‌ای بوده‌اند که در آن سکونت داشتند. این در حالی است که در روستاها، ۸۸.۹ درصد از خانوارها در خانه خودشان سکونت دارند. بنابراین، اختلاف قابل توجهی از این نظر بین مناطق روستایی و شهری مشاهده می‌شود. همچنین، در سال گذشته ۲۳.۱۴ درصد از خانوارها شهرنشین، خانه محل سکونت خود را اجاره کرده‌اند در حالی که درصد خانوارهای اجاره‌نشین در روستاها تنها ۴.۴ درصد است.

البته مقایسه این ارقام با سال‌های گذشته نیز نشان می‌دهد که حداقل تا ۹۷، همین نسبت برقرار بوده و به طور کلی، سهم خانوارها مالک در روستاها بیشتر از شهرها بوده است. برای مثال، در سال ۹۷ نیز سهم خانوارهای «مالک مسکن» در شهرها ۶۴ درصد و در روستاها ۸۵ درصد بوده است. سهم «اجاره‌نشینی» نیز در آن سال در شهرها ۲۶ درصد و در روستاها ۴.۹ درصد بوده است.

به نظر می‌رسد این افزایش سهم «مالکیت» و «اجاره‌نشینی» مسکن در خانوارهای شهری و روستایی از ۹۷ تا ۱۴۰۲ به دلیل کاهش سهم خانوارهایی باشد که نحوه تصرف مسکن آن‌ها در گروه «سایر» قرار گرفته است.