پرویز پرستویی وزیر رفاه و امور اجتماعی
اجازه دهید یکراست بروم سر اصل مطلب. آقای رئیس‌جمهوری و نمایندگان محترم مجلس، پرویز پرستویی یا فردی شبیه او را وزیر رفاه، تعاون و امور اجتماعی بکنید.
حتما می‌پرسید چرا؟
۴۴ سال از انقلاب می‌گذرد و در دولت‌های مختلف تا امروز ده‌ها نفر را به‌عنوان وزیر رفاه، تعاون و امور اجتماعی منصوب کرده‌اند و متاسفانه هیچ کدام گلی به سر این ملت و مملکت نزده‌اند.
در دولت سیزدهم و یک سال اخیر هم که وزیر رفاه یا نداشته‌ایم یا این آخرین گزینه هم که ظاهرا سرایدار چند هزار میلیاردی املاک پدری از آب در آمد و مجلس همسو هم نتوانست این بار امانت را زیرسبیلی رد کند و با تک‌ماده و تقلب هم قبولش نکرد.
به همین دلایل می‌خواهم پیشنهاد کنم که دولت بیاید و از خانواده فرهنگ و هنر، یک وزیر انتخاب کند؛ شاید آن اتفاق مبارک که به‌دنبال آن هستیم روی دهد.
آنهایی که با فعالیت‌های اجتماعی و خیرخواهانه و مددکاری‌های بعضی افراد در دنیای مجازی و واقعی آشنا هستند، به‌خوبی می‌دانند که این روزها ده‌ها انجمن و خیریه و ان‌جی‌او و امثال آن به‌وجود آمده که بخشی از آنها به‌صورت سازمان‌یافته و فعال در حال کمک‌رسانی به مردم ناتوان در بخش‌هایی از کشور هستند و نتایج آن را هم به‌صورت ملموس می‌بینند.
یکی از این نهادهای مردمی را که در حوزه‌های مختلف به‌ویژه مدرسه‌سازی فعالیت می‌کند دکتر اشکان تقی‌پور، جوان علاقه‌مند و عاشق اداره می‌کند که در خبرها می‌خواندم مسئولیت‌هایی را نیز در جمع خیرین مدرسه‌ساز بر عهده گرفته و تا به حال به کمک ایرانیان خارج از کشور چندین مدرسه در نقاط محروم بنا کرده و عمر خود را با امید به آینده بهتر گروه‌های اجتماعی محروم گره زده است.
گروهی دیگر با نام پربرکت مولا علی (ع) توسط قهرمان کشتی جهان آقای خادم و بازیگر توانمند سینما و تئاتر آقای پرویز پرستویی و دوستان دیگرشان در سیستان‌وبلوچستان به‌طور مداوم مشغول فعالیت در امور خیریه و رفاهی مردم محروم منطقه هستند.
یا بانوی ارجمند دیگری که متاسفانه نام مبارک‌شان را به یاد ندارم در زلزله کرمانشاه و جاهای دیگر به جمع‌آوری هدایا و سازندگی مشغول بودند.
فوتبالیست مشهور جناب آقای علی دایی یا بعضی اساتید دانشگاهی و دیگر چهره‌های مشهور یا گمنام فراوان دیگری وجود دارند که در حوزه رفاهی به کار خیر عشق می‌ورزند.
در میان اخبار
وقتی خبرهای ده‌ها گروه خیریه را در این ور و آن ور می‌خوانم، به همت بزرگ این عزیزان درود می‌فرستم.
و حالا فکر می‌کنم به دولت آقای رئیسی و شخص رئیس‌جمهوری پیشنهاد کنیم که یک بار هم شده یکی از این عاشقان حوزه فعالیت‌های اجتماعی و رفاهی را به‌عنوان وزیر رفاه انتخاب کنند.
اگر نام آقای پرویز پرستویی را می‌برم، به‌دلیل علاقه و سواد و دانش عمومی ایشان و جایگاه ممتازی است که در حوزه بازیگری تئاتر و سینما و محبوبیت فراوان نزد مردم دارد.
بدون شک حوزه کاری این وزارتخانه، تنها امور رفاهی و خیریه نیست و ده‌ها سازمان یا پیشوند و پسوندهایی با رفاه و کار و تامین اجتماعی و تعاون هم دارد که من هم به آن اشراف دارم و می‌دانم که این وزارتخانه بزرگ، نیازهای دیگری هم دارد، اما به‌راستی که بزرگی و تنوع کاری آن وزارت، خیلی مهم نیست.
ایشان یا هر کس دیگری که عاشق خدمت باشد، مثل هر وزیر دیگری، به‌راحتی می‌توانند معاونان و مشاوران مناسب برای خود انتخاب و حوزه‌های کاری خود را به مرور شناسایی کنند و در مسیر وزارتخانه قرار گیرند.
به‌اعتقاد حقیر در وزارت رفاه، مهم‌ترین شاخصه باید عشق به مردم و خدمتگزاری بدون چشمداشت و امیدواری به آینده بهتر باشد.
هر وزیری که در رأس این وزارتخانه می‌نشیند باید به کار و رفاه اجتماعی بیندیشد و باور داشته باشد که باید گامی برای مردمی بردارد که هر روز ناتوان‌تر و در مقابل تورم، تهیدست‌تر می‌شوند.
امیدوارم ریاست محترم جمهوری این پیشنهاد را جدی بگیرند و با بعضی از چهره‌های شاخص در حوزه خیریه‌ها مذاکره کنند؛ هرچند ممکن است شخص آقای پرستویی هم علاقه‌مند به پست و مقام دولتی نباشند و بر امثال حقیر که چنین پیشنهادی می‌دهیم خرده بگیرند.
اما من باور دارم که شاید یکی از بهترین کارها در هر دولتی، استفاده از چهره‌هایی باشد که مردم آنها را دوست و باور دارند. برای وزارت فرهنگ و ارشاد یا همین وزارت رفاه و حتی وزارت آموزش و پرورش یا وزارت ورزش و و وزارت میراث فرهنگی، می‌توان در دولت‌ها از چهره‌های علمی، ورزشی، فرهنگی، هنری و دانشگاهی استفاده کرد.
به یک بار امتحان می‌ارزد. هرچند، تا این یادداشت چاپ شود فرد دیگری از حوزه سیاست به مجلس معرفی شده، اما اگر او هم رای نیاورد، پیشنهاد ما را امتحان کنید.
