بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، بنا بر برخی مصالح و مقتضیات زمان و مکان و... نهادها و ساختارهایی مثل کمیته انقلاب اسلامی، کمیته امداد، سازمان تبلیغات اسلامی و... شکل گرفته و متولد شدند که امروزه شاهد تداخل کاری و موازی‌کاری آنها با سایر سازمان‌ها و ارگان‌ها هستیم.

دولت بعد از 40 سال، به هر دلیل موجه و غیرموجهی، دچار مشکلات و چالش‌های شدید بودجه‌ای و اقتصادی است و قطعا یکی از راه‌های برون‌رفت از مشکلات، ادغام سازمان‌های با ماموریت مشابه و موازی است.

مثلا کمیته امداد و سازمان بهزیستی و بنیاد شهید و... بهتر است یک ساختار واحد شوند. ما پژوهشکده و پژوهشگاه و ساختارهای اینچنینی فراوانی تحت نظر سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها با ماموریت‌ها و وظایف مشابه داریم که ‌باید در هم ادغام شوند.

 اگر نهادهای اینچنینی با سایر سازمان‌ها ادغام شوند، قطعا بار دولت و سیستم حکمرانی سبک‌تر می‌شود و دخل و خرج کشور شفافیت بیشتری پیدا می‌کند و امکان کنترل و نظارت نهادهای ناظر بیشتر خواهد شد.

 ما وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داریم که در کنار آن سازمان تبلیغات اسلامی و سازمان فرهنگ و ارتباطات و... فعالیت می‌کنند. چرا نباید اینها یک‌کاسه شوند؟ مثلا پژوهشگاه علوم انسانی چه فرقی با موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه دارد؟ مگر حکمت و فلسفه جزو علوم انسانی نیست؟

پژوهشکده شیمی یا نفت در مجموعه وزارت نفت چه فرقی با پژوهشکده شیمی یا نفت در مجموعه وزارت راه یا جاهای دیگر دارد؟ مثلا چرا مجلس شورای اسلامی تشکیلات عریض و طویل موزه‌داری دارد.

چرا موزه مجلس تحویل وزارت گردشگری و میراث فرهنگی و صنایع دستی نمی‌شود؟ مثلا موزه سکه بانک سپه چه فرقی با موزه سکه بانک ملی دارد؟ با ادغام بسیاری از این تشکیلات و ساختارهای موازی و مشابه می‌توان نظام اداری مطلوب‌تری همپای برخی کشورهای پیشرفته داشت.