در طول ماه‌ها و هفته‌های اخیر شاهد روند رو به رشد بهای محصولات فولادی در بورس کالا بوده‌ایم و این شتاب قیمتی در برخی از محصولات همچون ورق گرم به‌مراتب شدیدتر است. کافی است نگاهی به معاملات ورق گرم فولادی در چند ماه اخیر بیندازید. اکثر روزها رقابت گسترده‌ای برای خرید این محصول شکل می‌گیرد که در نهایت به رشد قابل‌توجه بهای آن منتهی می‌شود؛ بنابراین باوجود اینکه ادعا می‌شود دلار نیمایی مرجع قیمت‌گذاری در بورس کالا و در فرآیند تعیین قیمت پایه محصولات است، چنانچه بهای نهایی فروش محصول را موردبررسی قرار دهیم، متوجه می‌شویم ورق فولادی در نهایت با بهای دلاری به‌مراتب بالاتر به‌فروش می‌رسد.

دلایل متعددی را می‌توان برای رشد روزافزون بهای ورق فولادی در رینگ معاملاتی بورس کالا نام برد. عرضه و تقاضا راهکار اصلی برای قیمت‌گذاری این محصول از طریق بورس است؛ بنابراین تولید انحصاری ورق فولادی در کشور که از نیاز داخلی به آن نیز بیشتر برآورد می‌شود، مانع تنظیم بازار آن می‌شود. در واقع همواره تقاضا برای خرید ورق از میزان عرضه آن پیشی می‌گیرد؛ هرچند در مواردی این کمبود شدت می‌گیرد و بر بار مشکلات بازار می‌افزاید. در چنین بستری صنایع پایین‌دستی امکان تولید با شرایط رقابتی را از دست خواهند داد و متضرر می‌شوند.

در ماه‌های گذشته مقرر شد تولیدکننده اصلی و عمده ورق فولادی اقدام به واردات این محصول کند تا بخشی از کمبودهای بازار مرتفع شود، اما این خواسته برای مدت‌زمان کوتاهی اجرایی شد و در همان مدت کوتاه، آرامش و تعادل به بازار ورق بازگشت، اما با توجه به محدودیت‌ها و دشواری‌هایی که در مسیر واردات به کشور وجود دارد، این روند برای مدت‌زمان طولانی دوام نیافت. در حال ‌حاضر با توقف واردات ورق گرم فولادی به کشور، عملا تنها تولیدکنندگان داخلی مرجع اصلی تامین بازار هستند و محدودیت‌های ناشی از تحریم و نوسانات ارزی نیز مانع تنظیم بازار با کمک واردات می‌شود.توجه به ‌این نکته ضروری به‌نظر می‌رسد که ورق گرم فولادی یکی از مواد اولیه مهم مورداستفاده در صنایع نهایی است. این محصول در ساخت و تولید محصولاتی کاربرد دارد که با زندگی مردم سروکار دارند. ازجمله این صنایع می‌توان به صنعت خودروسازی، لوازم‌خانگی، کنسروسازی و ... اشاره کرد؛ بنابراین رشد قیمت ورق فولادی به‌منزله افزایش بهای تمام‌شده بسیاری از محصولاتی است که در زندگی و معیشت مردم نیز کاربرد دارند.البته جدا از تمام چالش‌های یادشده نباید از ذکر این نکته غافل بود که صنعت فولاد در ایران با تکیه‌بر توان و ظرفیت‌های داخلی بنیان گذاشته‌ شده و توسعه ‌یافته و تولیدکنندگان بزرگ فولاد و محصولات فولادی نیز از امکانات و مزیت‌های داخلی برای تولید بهره می‌گیرند، درنتیجه وابسته کردن قیمت این محصولات داخلی به بهای ارز اشتباه است. هرچند کاهش قیمت در بازار جهانی هیچ تاثیری بر بازار داخلی ندارد.متاسفانه باید پذیرفت منافع ملی در کشور ما در اولویت قرار ندارد. حتی صنایع وابسته به دولت نیز تنها به دنبال کسب سود حداکثری برای خود هستند و امتیازات ناشی از حمایت دولت را عملا نادیده می‌گیرند. در ۲ ماه گذشته هزینه کدام‌ یک از عوامل موثر بر تولید اعم از قیمت انرژی، هزینه نیروی انسانی و... افزایش‌یافته که بهای محصولات نهایی صنایع فولادی کشور در مسیر صعود قرار گرفته است؟متاسفانه باید پذیرفت دولت علاقه‌ای به تنظیم بازار فولاد و محصولات فولادی ندارد. البته خود دولت در سود صنایع بزرگ شریک است و سودآوری خود را اولویت اصلی می‌داند؛ در نتیجه تداوم این مشکلات جای تعجب ندارد.