عوامل خطر بسیار زیادی وجود دارد که احتمال افزایش رگ‌های واریس را بالا می‌برد. عواملی که باعث به وجود آمدن واریس می شوند عبارتند از: وراثت، بارداری، چاقی، ضربه به پا، سن و جنسیت. اما آیا می‌دانستید که شغل شما نیز می‌تواند منجر به بروز رگ‌های واریسی شود؟ نشستن و ایستادن در یک وضعیت یکسان تا حداکثر هشت ساعت در روز یا بیشتر می‌تواند منجر به بروز رگ‌های واریس شود. احتمال بروز واریس در بزرگسالان بسیار شایع بوده به طوری که 20 درصد از جمعیت آنها مبتلا به واریس می شوند. بهتر است نگانی به مشاغلی بیاندازیم که ممکن است خطر واریس را افزایش داده و اینکه جهت پیشگیری از مشکل واریس چه کاری می‌توان انجام داد یا اینکه از دردناک شدن آنها جلوگیری کنیم.

مشاغل اداری

افرادی که بیشتر ساعات روز را، پشت میز می‌گذرانند، به تلفن جواب می‌دهند، تحقیق می‌کنند یا با کامپیوتر تایپ می‌کنند، در بالاترین حالت خطر جهت ابتلا به واریس قرار دارند، زیرا جریان خون آنها بطور مداوم با سختی به سمت بالا در حرکت است. خون باید راه خود را از نیمی از اندام‌های پایین بدن تا قلب طی کند.

چه کاری باید انجام داد: هر از یک ساعت، به مدت 5 دقیقه از جای خود بلند شده و در اطراف قدم بزنید یا در طول سالن محل کار خود راه بروید.

مشاغل پزشکی

اگر پزشک، پرستار یا تکنسین پزشکی هستید، احتمالاً در شیفت‌های 12 ساعتی که زمان کمی برای استراحت دارند، کار می‌کنید. بیماران بطور مداوم به توجه تمام و کمال شما نیاز دارند و همیشه در حالت ایستاده قرار دارید - که یکی از عوامل خطر ابتلا به رگ‌های واریسی است.

راه‌حل آن چیست: اگر در یک بیمارستان شلوغ مشغول بکار هستید، این احتمال وجود دارد که نتوانید هر از یک ساعت استراحت کنید، اما می‌توانید جوراب کمپرشن بپوشید و در غیراین صورت از کفش و جوراب راحت استفاده کنید ( که تنگ نباشند) تا جریان خون را تحریک کند.

خدمتکاران و گارسون‌ها

این مشاغل نیز مانند مشاغل پزشکی، بیشتر ساعات کاری در رستوران یا کافه را در حالت ایستاده به سر می‌برند. در یک شب شلوغ، برای پاسخگویی به مشتریان مجبور خواهید بود به هر طرف بروید. حتی بدتر آنکه، در محلی کار می‌کنید که در آن محیط، در ساختمان باز است و احتمال لیز خوردن و افتادن نیز وجود دارد.

راه‌حل آن چیست: از کفش و جوراب راحت که تنگ نباشد و اطراف پا و مچ آنرا محکم فشار ندهد، استفاده کنید. جوراب‌های کمپرشن نیز می‌توانند در طول شیفت کاری به شما کمک کنند.

رانندگان کامیون

ممکن است اکثر اوقات را در جاده بگذرانید، اما رانندگان کامیون اغلب بیش از کارمندان اداری در حالت نشسته به سر می‌برند. اگر مراقب نباشید، ممکن است دچار رگ‌های واریس و دیگر بیماری‌ها شوید.

راه‌حل چیست: واقع‌بینانه نیست که پس از یکساعت رانندگی، 5 دقیقه را استراحت کنید، وقتی مجبور هستید که بار خود را در مقصد در موعد مقرر تحویل دهید، اما روش‌هایی وجود دارد که می‌توانید انجام دهید تا خطر را کاهش دهید. 20 تا 30 دقیقه از روز خود را به یک پیاده‌روی کوتاه اختصاص دهید تا جریان خون بهبود یابد و در حین رانندگی فقط تنقلات کم کالری مصرف کنید تا از اضافه وزن جلوگیری شود.

خلبان، مهماندار و هرکسی که به طور مداوم برای کار با هواپیما جابجا می‌شود.

اگر بیشتر وقت خود را در هواپیما می‌گذرانید، در معرض خطر بالا جهت ابتلا به واریس قرار دارید. نه تنها در مدت زمان طولانی پرواز در حالت نشسته قرار دارید، بلکه در معرض فشار کم هوا نیز قرار دارید که می‌تواند مشکلات موجود در رگ‌ها را تشدید کند.

راه‌حل آن چیست: در طول پرواز پاهای خود را چندین بار خم کنید تا خون پمپاژ شود یا کف پای خود را روی کف قرار داده و پاشنه پا را بلند کنید و در این صورت فقط پنجه‌ها زمین را لمس می‌کنند. جوراب کمپرشن نیز مفید خواهد بود.

نکاتی مهم برای همه مشاغل:

مهم نیست که چه شغلی دارید، نکاتی وجود دارد که اکثر افراد می‌توانند در محل کار انجام دهند تا به کاهش واریس کمک کند. این نکات عبارتند از:

• جوراب واریس یا کمپرشن بپوشید.
• در هنگام نشستن تمرینات پا انجام دهید که شامل جابجایی بین پاهایی که خم شده و کشیدن انگشت پا به سمت جلو
• پس از یک ساعت نشستن، 5 دقیقه زمان را به راه رفتن به اطراف اختصاص دهید
• از پوشیدن لباس و لباس زیر تنگ و محدودکننده خودداری کنید
• کفش و جوراب راحت بپوشید که در اطراف مچ پا و پا تنگ نباشد
• از کفش‌های بدون پاشنه استفاده کنید
• در هنگام نشستن پاهای خود را بالا قرار دهید
• چهارپایه کوچکی را در محل کار خود قرار دهید و در هنگام ایستادن یکی از پاها را روی آن قرار داده و استراحت دهید و سپس پاها را جابجا کنید
• به پزشک مراجعه کرده و درمان مناسب برای رگ‌های واریس ی را دریافت کنید

چه زمانی برای واریس به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر پاهای شما دردناک و متورم شده و پس از پایان کار نیز این درد ادامه دارد، بهتر است محتاط باشید و جهت ارزیابی فوری به یک مرکز پزشکی مراجعه کنید که سونوگرافی وریدی در آن انجام می‌شود. لخته‌های خون نسبتاً متداول است و تشخیص آن آسان است ( با سونوگرافی) و هنگامی که در مراحل اولیه تشخیص داده شود، به راحتی درمان می‌شود.

هنگامی که رگ‌ها متورم ‌شده یا دچار پیچیدگی می‌شود، مانند زمانی که شخص دچار رگ‌های واریسی می‌شود، جریان خون از طریق آنها کند و آرام می‌شود. این مشکل منجر به ایجاد لخته‌های خونی سطحی شده که همچنین به نام ترومبوفلبیت سطحی، التهاب وریدها یا ترومبوز سطحی وریدی نامیده می‌شود.

اگر پاها دردناک باشد یا متورم شده، آزمایشات سونوگرافی می‌تواند محل و اندازه لخته خون را شناسایی کند. اگر لخته خون درون یک رگ سطحی شناسایی شود، مشکل جدی یا خطرناکی نیست. لخته‌های سطحی خون به نام التهاب سطحی شناخته شده و بطور کلی خطرناک نیستند. با این حال، اگر لخته خون در یک رگ عمیق قرار داشته باشد، به نام ترومبوز عمیق وریدی نامیده شده و می‌تواند خطر جانی به همراه داشته باشد.

ترومبوز عمیق وریدی (DVT) خطرناک‌تر از لخته‌های خون دررگ‌های سطحی است، زیرا لخته‌های خون در رگ‌های عمیق متلاشی شده، از جای خود خارج شده و در جریان خون به سمت قلب و ریه‌ها حرکت می‌کند، که به این شرایط آمبولی ریوی گفته می‌شود. اکثر بیمارانی که دچار آمبولی ریوی می‌شوند، درد قفسه سینه و / یا تنگی نفس را تجربه خواهند کرد. اگرچه علائم آمبولی ریوی متفاوت است، اما آنها علائمی شبیه به حمله قلبی دارند. اگر باور دارید که درد شما ناشی از آمبولی ریوی است، باید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید، زیرا ممکن است منجر به آسیب دائمی یا مرگ‌ آور شود.