در حالی با بحران کم‌آبی و خشکسالی دست و پنجه نرم می‌کنیم که شاهد عرضه حجم بسیار زیادی از بسته‌های بطری‌های ریز و درشت به‌اصطلاح «آب معدنی» در سطح مغازه‌ها و فروشگاه‌ها هستیم.

در این زمینه چند سوال اساسی وجود دارد:

۱- آیا محتویات این بطری‌ها واقعا آب معدنی است؟

۲- اگر منابع آبی کشور کم است، این شرکت‌های آب معدنی از کجا به‌وفور آب تهیه می‌کنند؟

۳- اگر این شرکت‌ها از آب کوه و چشمه‌ها آب تهیه می‌کنند، مگر اینها جزو اموال عمومی و متعلق به همه مردم نیست؟ چه کسی اجازه دارد اموال عمومی را به بخش خصوصی واگذار کند؟ این دقیقا پایمال کردن منفعت عامه است؟!

۴- اگر این شرکت‌ها از آب شهری برای پر کردن بطری‌ها استفاده می‌کنند، حتما کنتور آب دارند و جزو مشترکان پرمصرف هستند؛ پس چرا جریمه و تنبیه نمی‌شوند؟ آیا پول به‌دست آمده از پول پرداخت شده به سازمان آب خیلی بیشتر نیست؟

۵- نرخ تمام‌شده یک بطری آب مگرچقدر است که اینقدر گران فروخته‌می‌شود؟

بنابراین بسیار واجب و ضروری است که نهادهای نظارتی یک تحقیق و تفحص جانانه و جدی از شرکت‌های تولیدی به‌اصطلاح « آب معدنی» داشته و نتایج آن‌را به اطلاع عموم برسانند.