پرنیان ژیان عکس یک

عکس نخست: حذف هوشمندانه رنگ، برگی خشکیده با منبع نوری در پشتش. تقسیم سه‌گانه تصویر با نور، تک‌برگی نماد فصل پادشاه رنگ‌ها باشد اینک در یک پیچش فرمی خلاف‌آمد ضدرنگ رقم خورده، بی‌رنگی هوشمندانه‌ای که رنگ را به خاطر بازمی‌نشاند.
 

محسن نجفی عکس دوم

عکس دوم: تضاد رنگ گرم (زرد) و سرد (آبی)، خلوتی درخت‌ها، نمایی از سراب در آب، همراهی آسمان و آب، آتشی که از پشت درخت‌ها می‌تابد و نیستی برگ‌ها، دلپذیری بازتاب نهایی‌ترین بازی در آب.
 

گلرخ محمدی عکس سوم

عکس سوم: درختی به‌صورت سواری زردپوش، حضور انسان به‌عنوان بخشی از نقش تصویر، حرکت و انرژی، عمق و ژرفا و تقابل با زمینه پشت‌سر، باشد که این سوار گذر کند.

 

عکس چهارم محمد فربد

عکس چهارم: برگی بر بلندی، نگاه موثر مورچه‌ای، در دسترس نبودن برگ این هدیه طبیعت، نقش فرم در تولید معنا، اشکال هندسی در فضا، توهم و واقعیت.
 

عکس پنجم شهین صادقی

عکس پنجم: حذف هوشمندانه رنگ، چهره عریان بی‌برگی، تقسیم فضای یک‌سوم و دوسوم، نقش خط افق و ایجاد عمق و ژرفا، مینیمالی ساده، تانگوی دونفره در مرکز آب‌ها.
 

عکس ششم فرید عطایی

عکس ششم: کلاغی در سپیدی شاخه‌ها و خبر رفتن پاییز، گفت‌وگوی درخت‌ها با حضور خبرچین، صفحه سپید تفکر بر انگیز آسمان، ورق خوردن صفحه و تازگی صحنه.

 

عکس هفتم احمد وحیدی

عکس هفتم: دل‌انگیزترین گام، همگامی پاییز با دگر فصل‌ها، توازنی ناب بین فرم و موضوع، حرکت و انرژی از انتها به‌سوی جلو، بازتاب رویایی نقاشان قرون گذشته، در نهایت بدرقه پاییز می‌رویم با چنین گام زیبا.

 

 

7 نگاه، 7 کادر، 7 چهره، 7 کارکتر، 7 نما، 7 لحظه و 7 گام قدم زدن بر برگ‌های خشک برای شنیدن آخرین ترانه‌های پاییزی.