شاید باورش برای‌مان کمی سخت باشد، اما واقعیت دارد و تلخ است. نسل ما دقیقا آخرین نسلی است که دنیای بدون اینترنت را زندگی و دنیای بدون تلفن همراه را تجربه کرده است. اگر به کودکان خود بگوییم ما بدون داشتن تلفن همراه زندگی می‌کردیم و قرارهایمان را می‌گذاشتیم، باور نخواهند کرد. اکنون بدون تلفن همراه اصلا از خانه بیرون نمی‌رویم. ما آخرین نسلی هستیم که خیلی از آدرس‌ها و خیلی از شماره‌تلفن‌ها را حفظ کردیم. حالا دیگر آدرس‌ها را به نقشه‌های آنلاین می‌سپارند و کسی زیاد شماره تلفن را از بر نیست. اما اینها چیزهای ساده ماجراست و بیشتر جنبه نوستالژیک و خاطره‌بازی دارد. موضوع‌ ناراحت‌کننده این داستان این است که با مرور خبرها متوجه می‌شویم شاید ما آخرین نسلی باشیم که این‌گونه آب را مصرف می‌کند؛ این‌گونه حمام می‌رود. در آینده نه‌چندان دور شکل مصرف آب فرق خواهد کرد و شاید حتی به‌خاطر آن جنگ به پا شود. بحران جهانی آب را ببینید! نسل بعد تعریفش از مصرف آب فرق خواهد کرد. اصلا شکل مصرف انرژی‌ها متفاوت خواهد بود. چیزی دیگری که دارد تغییر می‌کند شکل آموزش است؛ شاید ما آخرین نسلی باشیم که آنقدر از عمر خود را صرف یادگیری‌های مختلف می‌کند که شاید در طول زندگی خیلی از آنها به کارمان نیاید. آن‌طور که در اخبار آمده با پیشرفت هوش مصنوعی و نصب چیپ‌ها در مغز انسان شکل آموزش و یادگیری فرق خواهد کرد. شاید ما آخرین نسلی باشیم که جنگل‌های شمال ایران و دریاچه خزر و خیلی از منابع طبیعی را این‌گونه می‌بینیم و تجربه می‌کنیم. در جهان شاید آینده بعضی از مناظر طبیعی حتی نباشند و آنها را در عکس‌ها باید دید. در آینده شکل خرید و حجم خریدها متفاوت خواهد شد و خیلی از کار‌ها به‌صورت آنلاین و بدون حضور فیزیکی افراد انجام می‌شود.

ما آخرین نسلی هستیم که از سوخت‌های فسیلی استفاده می‌کند و صف‌های نفت را به یاد دارد. ما آخرین نسلی هستیم که ماشین‌های بنزینی سوار می‌شویم. سکه‌ها را یادتان هست. باید بگویم ما آخرین نسلی هستیم که پول‌های سکه‌ای و اسکناس را همراه خود داشتیم و حتی شکل کیف‌های پول هم تغییر می‌کند. شکل بانک‌ها متفاوت خواهد شد. تغییر‌ها دارند به‌سرعت اتفاق می‌افتند؛ چه در آب و هوا و اقلیم و چه در سبک زندگی‌. نسل‌های بعدی شاید تا چند دهه بعد به این شکل تغییر را حس نکنند. آیندگان درباره نسل ما چه خواهند گفت؟ چه این تغییرات را بپذیریم، چه نپذیریم اتفاق می‌افتند. بعضی از آنها خوبند و پیشرفت بشر هستند، اما بعضی از آنها فاجعه به حساب می‌آیند. نابودی بعضی چیز‌‌ها حاصل اهمال‌کاری نسل ماست. شاید متوجه نباشیم، اما گاهی تصمیماتی که می‌گیریم متوجه نیستیم چه دومینویی را به راه خواهند انداخت که تا نسل‌ها بعد از ما ادامه‌دار می‌شود و اصلا سبک زندگی‌ها را عوض و گاهی زندگی‌های را نابود می‌کند. پس ما به‌عنوان نسل آخر شاید لازم باشد چیز‌هایی را برای آیندگان بگذاریم.