بتن‌ریزی و چالش‌های مرتبط با آن
کیاکسار محمدی کارشناس مسکن
یکی از چالش برانگیزترین و سخت ترین مراحل نظارت و اجرای ساختمان، مرحله بتن ریزی اسکلت ساختمان و آرماتوربندی آن و مقاومت ساختمان در گرو اجرای صحیح و تخصصی این مرحله، آن هم به نحو احسن و با آخرین روش ها است.
قبل از بتن ریزی باید کلیه آرماتورها با نقشه کنترل شود، همچنین دقت شود که آرماتورها به همدیگر با سیم آرماتوربندی بسته شده باشند و اگر این اقدام در جایی فراموش شد، دوباره انجام شود.
از طرفی باید یکنواختی فاصله آرماتورها کنترل شود، زیرا بیشتر اتفاق می افتد که بعضی از آرماتورها به هم چسبیده و بعضی با فاصله از همدیگر قرار می گیرند.
این موضوع باعث می شود که بتن نتواند کلیه میلگردها را احاطه کرده و قطعه همگن و توپری به وجود بیاورد و مقاومت بتن در برخی نواحی بیش از حد نیاز باشد و در برخی نواحی مقاومت بتن از حد موردنیاز کمتر باشد.
بیشتر ناظران و مجریان ذی صلاح ساختمان ها با واژه پمپ و افزودن آب اضافی به بتن در حال تخلیه، آشنا هستند، زیرا در این مرحله که قرار است سقف ها و ستون ها، بتن ریزی شوند، به طورمعمول شرکت های تولید بتن به پرسنل خود چه رانندگان میکسرها و چه اپراتور پمپ های بتن ریز، سفارش اکید در تحت فشار قرار ندادن پمپ و مراقبت از این وسایل گران نرخ و سنگین دارند، اما بیشتر این پرسنل به دلیل نداشتن تخصص و دلسوزی، اقدامی در این راستا انجام نمی دهند، حتی مشاهده شده که شیرهای آب، به طورمستقیم در ورودی میکسر و به شکل پنهانی تعبیه شده است که این موضوع گاهی از چشم ناظر و مجری پنهان می ماند.
در زمینه نظارت و اجرای ساختمان، متاسفانه نه تنها هیچ گونه تغییری در روش بتن ریزی از سمت این شرکت ها مشاهده نمی شود، بلکه بیشتر پیشرفت ها در فریب ناظران و مجریان، آن هم به روش های مختلف در حال رخ دادن است.
اینکه دستگاه نظارت یا اجرا قرار باشد با تک تک این رانندگان و اپراتورها درگیر شود یا جلوی اجرای ساختمان ها را تا رفع این موضوع بگیرد، هیچ مسئله ای حل نمی شود.
باتوجه به این موضوع که طراحان، ناظران و مجریان یک ساختمان، ماموران وزارت راه و شهرسازی برای اجرای صحیح سازه های شهری و غیرشهری محسوب می شوند، ضرورت دارد این مهم، موردتوجه مسئولان امر قرار بگیرد.
یکی از راه حل هایی که باید به تمامی کارفرماها و حتی شرکت های تولید بتن توصیه کرد، حذف کلی آب بعد از بارگیری بتن توسط میکسرها و استفاده از افزودنی های مجاز برای روان کردن بتن است، البته همه مجریان امر با این واژه آشنا هستند، اما به دلیل هزینه بر بودن آن به طورمعمول از آن چشم پوشی می کنند و به راحت ترین و مسئله دارترین روش که همان افزودن آب اضافی است، توجه می شود.
اسکلت، مهم ترین بخش اجرا و به نوعی اساس و بنیان یک ساختمان به حساب می آید و نیز صنعت ساختمان یکی از زیرساخت های مهم کشور محسوب می شود.
بنابراین پیشنهاد می شود باتوجه به اینکه بین کارفرما، ناظر و شرکت های تهیه بتن، مسئله افزودن آب به عنوان روان کننده، چالش همیشگی محسوب می شود و تاکنون هم حل نشده است، دولت به عنوان داور و راهگشای این مشکل جدی، بهتر است درباره روان کننده های ساختمان، همکاری جدی با وزارت راه و شهرسازی داشته باشد و حتی اگر بودجه ای را به عنوان یارانه به شرکت های تولید روان کننده تخصیص دهد، به طورقطع باید در پی آن، استحکام سازه های اجرایی در سرتاسر کشور را با استاندارد بالاتری تضمین کند.
