TESE (Testicular Sperm Extraction) یک روش پیشرفته است که به منظور استخراج اسپرم از بافت بیضه‌ها در مردانی که به دلایل مختلف قادر به تولید اسپرم در مایع منی نیستند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش به ویژه برای مردانی که ناباروری آن‌ها ناشی از مشکلات در مسیر عبور اسپرم از بیضه به مجرای تناسلی است، انتخاب مناسبی به شمار می‌رود. TESE معمولاً در ترکیب با روش‌های باروری مانند ICSI (تزریق اسپرم به تخمک) برای دستیابی به بارداری در زنان استفاده می‌شود.

در این مقاله، به جزئیات روش TESE، کاربردها، مزایا و معایب آن پرداخته می‌شود تا درک بهتری از این روش پیچیده و حیاتی در درمان ناباروری مردان به دست آید.

TESE چیست؟

TESE به معنای استخراج اسپرم از بافت بیضه است. در این روش، یک جراح متخصص اورولوژی با استفاده از بی‌حسی موضعی یا بیهوشی عمومی، تکه‌های کوچکی از بافت بیضه را استخراج کرده و اسپرم‌های موجود در آن را جدا می‌کند. این اسپرم‌ها سپس برای استفاده در درمان‌های باروری مانند ICSI (تزریق اسپرم به تخمک) استفاده می‌شوند. روش TESE معمولاً در شرایطی که مردان قادر به تولید اسپرم در مایع منی نیستند، به ویژه در بیماری‌هایی مانند آزواسپرمی (عدم وجود اسپرم در مایع منی) کاربرد دارد.

دلایل نیاز به TESEچیست؟

TESE برای درمان ناباروری معمولاً در موارد زیر انجام می‌شود:

1. آزواسپرمی انسدادی: در این حالت، اسپرم‌ها به طور طبیعی در بیضه‌ها تولید می‌شوند اما به دلایلی مانند انسداد مجاری دفرانسیول یا اپیدیدیم، قادر به عبور از این مسیرها نیستند.
2. آزواسپرمی غیرانسدادی: در این نوع آزواسپرمی، تولید اسپرم در بیضه‌ها به طور کامل یا جزئی مختل است. این مشکل معمولاً ناشی از اختلالات هورمونی، بیماری‌های ژنتیکی یا آسیب به بیضه‌ها است.
3. اختلالات هورمونی: در برخی از مردان، تولید اسپرم به دلیل اختلالات هورمونی در غده‌های تولید کننده هورمون‌ها (مانند هیپوفیز و بیضه‌ها) مختل می‌شود.
4. جراحی‌های قبلی: مردانی که در گذشته جراحی‌هایی مانند وازکتومی یا جراحی‌های دیگر بر روی دستگاه تناسلی انجام داده‌اند، ممکن است نیاز به استخراج اسپرم از بیضه‌ها داشته باشند.
5. آسیب به بیضه‌ها: مردانی که به دلیل آسیب‌های فیزیکی یا بیماری‌های خاص (مانند سرطان بیضه) دچار مشکلات تولید اسپرم می‌شوند، ممکن است از TESE برای استخراج اسپرم بهره‌برداری کنند.

روش انجام TESE چگونه است؟

عمل TESE معمولاً تحت شرایط بی‌ حسی موضعی یا بیهوشی عمومی انجام می‌شود. این روش به طور معمول شامل مراحل زیر است:

1. آماده‌سازی بیمار: در ابتدا، بیمار باید از لحاظ پزشکی آماده برای عمل باشد. پزشک باید تاریخچه پزشکی بیمار را بررسی کند و احتمال وجود هرگونه بیماری یا مشکل پزشکی دیگر را ارزیابی کند.
2. بی‌حسی و آماده‌سازی ناحیه بیضه: در اکثر موارد، TESE با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. در برخی مواقع که بیمار به آرامش بیشتری نیاز دارد، از بیهوشی عمومی استفاده می‌شود. پس از بی‌حسی، ناحیه بیضه تمیز می‌شود تا احتمال عفونت به حداقل برسد.
3. برش و استخراج بافت بیضه: جراح یک برش کوچک در پوست بیضه ایجاد کرده و یک تکه کوچک از بافت بیضه را به دقت جدا می‌کند. معمولاً این فرآیند با استفاده از میکروسکوپ انجام می‌شود تا جراح بتواند به دقت بافت‌های بیضه را بررسی کرده و از آسیب به سایر بافت‌ها جلوگیری کند.
4. بررسی بافت بیضه: پس از استخراج بافت بیضه، اسپرم‌ها در آزمایشگاه بررسی می‌شوند. در صورت وجود اسپرم‌های سالم، این اسپرم‌ها برای انجام فرآیندهای باروری مانند ICSI آماده می‌شوند.
5. بازیابی اسپرم: اگر اسپرم‌ها در بافت بیضه پیدا شوند، این اسپرم‌ها در روش‌هایی مانند ICSI یا IVF (لقاح آزمایشگاهی) برای باروری تخمک استفاده می‌شوند.

مزایای روش TESE

1. امکان استخراج اسپرم از مردان نابارور: یکی از مهم‌ترین مزایای TESE این است که حتی در شرایطی که مرد قادر به تولید اسپرم در مایع منی نباشد، می‌توان از بیضه‌ها اسپرم استخراج کرد و از آن برای درمان ناباروری استفاده نمود.
2. بازیابی اسپرم برای روش‌های باروری پیشرفته: TESE به عنوان یک گزینه برای مردانی که با آزواسپرمی مواجه هستند، این امکان را فراهم می‌کند که اسپرم‌ها برای استفاده در روش‌های باروری پیشرفته مانند ICSI استفاده شوند.
3. کمک به درمان ناباروری در صورت انسداد مجرا: در مواردی که ناباروری به دلیل انسداد مجاری دفرانسیول یا اپیدیدیم باشد، TESE می‌تواند یک گزینه مناسب برای استخراج اسپرم باشد، در حالی که از جراحی‌های بزرگتر و پیچیده‌تر جلوگیری می‌شود.
4. امکان تکرار عمل: اگر نیاز به استخراج اسپرم بیشتر باشد، TESE می‌تواند در صورت لزوم تکرار شود. در این صورت، بیمار ممکن است در مراحل بعدی درمان همچنان از اسپرم‌های استخراج‌شده استفاده کند.
5. عدم نیاز به شیمی‌درمانی یا داروهای هورمونی: برخلاف برخی روش‌های درمانی دیگر برای ناباروری، TESE معمولاً به شیمی‌درمانی یا داروهای هورمونی برای تحریک تولید اسپرم نیاز ندارد.

معایب روش TESE

1. آسیب به بافت بیضه: در هنگام انجام TESE، ممکن است بافت بیضه آسیب ببیند، به ویژه در صورتی که جراح دقت کافی نداشته باشد. این آسیب می‌تواند به مشکلات طولانی‌مدت مانند کاهش کیفیت اسپرم یا آسیب به عملکرد بیضه‌ها منجر شود.
2. خطر عفونت: هر گونه جراحی یا استخراج بافت از بدن می‌تواند خطر عفونت به همراه داشته باشد. بنابراین، مراقبت‌های پس از عمل ضروری است تا از بروز عفونت جلوگیری شود.
3. عدم موفقیت در استخراج اسپرم: در برخی موارد، ممکن است اسپرم در بافت بیضه پیدا نشود، به ویژه در مردانی که به شدت به علت اختلالات هورمونی یا ژنتیکی دچار ناباروری هستند.
4. هزینه‌های بالا: TESE یک روش پیچیده است که نیاز به تجهیزات خاص، جراح متخصص و آزمایشگاه‌های پیشرفته دارد. بنابراین، هزینه آن نسبت به سایر روش‌های درمان ناباروری بیشتر است.
5. نیاز به روش‌های باروری کمکی: اسپرم‌های استخراج‌شده از بیضه‌ها معمولاً نیاز به روش‌های کمکی مانند ICSI دارند تا بتوانند تخمک‌ها را بارور کنند، که ممکن است روند درمان را پیچیده‌تر و پرهزینه‌تر کند.

TESE یکی از روش‌های پیشرفته و مؤثر برای استخراج اسپرم از بیضه‌ها در مردانی است که دچار ناباروری هستند. این روش به ویژه در موارد آزواسپرمی انسدادی و غیرانسدادی کاربرد دارد و می‌تواند کمک زیادی به درمان ناباروری مردان کند. با این حال، مانند هر روش پزشکی دیگری، TESE نیز مزایا و معایب خاص خود را دارد و موفقیت آن به شدت به وضعیت سلامتی و شرایط فردی بیمار بستگی دارد.

مردانی که گزینه TESE را برای درمان ناباروری خود انتخاب می‌کنند، باید با مشاوره پزشک و ارزیابی دقیق از وضعیت خود، تصمیم به این روش بگیرند. در نهایت، TESE می‌تواند راه‌حلی مؤثر برای مردانی باشد که امیدوار به پدر شدن هستند، حتی اگر مشکلات تولید اسپرم در بدن آن‌ها وجود داشته باشد.