اورست سروقامت تر شد
مطالعات جدید نشان داده‌اند که قله اورست، مرتفع‌ترین نقطه زمین، به دلیل فرایندهای طبیعی همچنان در حال افزایش ارتفاع است.
کوه اورست، با ارتفاع تقریبی ۸۸۴۹ متر (۲۹۰۳۲ فوت)، به عنوان مرتفع‌ترین قله جهان شناخته می‌شود. این قله از مدت‌ها قبل به عنوان نماد قدرت طبیعت و پایداری زمین مطرح بوده است. اما مطالعات جدید نشان می‌دهند که این قله همچنان در حال رشد است و این رشد ناشی از پدیده‌های طبیعی خاصی مانند فرسایش و بازگشت ایزواستاتیک است. یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی به رهبری کالج دانشگاه لندن (UCL) به تازگی کشف کرده‌اند که فرسایش رودخانه‌های مجاور می‌تواند به افزایش ارتفاع این کوه کمک کند. در ادامه، به بررسی این پدیده و تأثیرات آن بر قله اورست و سایر قله‌های همجوار پرداخته خواهد شد.
چرا ارتفاع قله اورست بیشتر شد؟
مطالعات اخیر نشان می‌دهد که در ۸۹۰۰۰ سال گذشته، قله اورست به دلیل فرسایش رودخانه‌های مجاور، مانند رودخانه آرون، ۱۵ تا ۵۰ متر به ارتفاع خود افزوده است. رودخانه آرون، که در فاصله ۷۵ کیلومتری کوه اورست جریان دارد، با فرسایش شدید در دره‌های خود میلیاردها تن از مواد زمین مانند خاک و سنگ را از بین می‌برد. این فرسایش دره‌ها باعث کاهش وزن سطح زمین می‌شود و پوسته زمین در نتیجه این کاهش وزن به دلیل فشار لایه‌های زیرین به سمت بالا حرکت می‌کند. این پدیده که به عنوان بازگشت ایزواستاتیک شناخته می‌شود، منجر به رشد تدریجی ارتفاع کوه‌ها می‌شود.
پدیده بازگشت ایزواستاتیک
بازگشتایزواستاتیک زمانی رخ می‌دهد که وزن بالایی پوسته زمین به دلیل از دست دادن جرم، کاهش می‌یابد. در این حالت، گوشته زمین که زیر پوسته قرار دارد، فشار بیشتری وارد می‌کند و پوسته به سمت بالا حرکت می‌کند. در نتیجه، ارتفاع کوه‌ها افزایش می‌یابد. این فرآیند بسیار کند است و به مرور زمان باعث تغییرات قابل توجه در سطح زمین می‌شود. در منطقه اورست، این پدیده به دلیل وجود رودخانه‌های مجاور که باعث فرسایش عمیق دره‌ها می‌شوند، به ویژه مشهود است.
اثرات بر سایر قله‌ها
به نقل از interestingengineering، این پدیده تنها محدود به قله اورست نیست و سایر قله‌های مجاور مانند لوتسه و ماکالو، که چهارمین و پنجمین کوه‌های مرتفع جهان هستند، نیز در حال رشد هستند. این قله‌ها نیز به دلیل فرسایش و بازگشت ایزواستاتیک به طور متوسط حدود ۲ میلی‌متر در سال افزایش ارتفاع دارند. محققان از ابزارهای GPS برای اندازه‌گیری دقیق این تغییرات استفاده کرده‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند که این فرایند همچنان ادامه دارد.
کوه اورست و سایر قله‌های همجوار به واسطه فرایندهای طبیعی پیچیده‌ای مانند فرسایش و بازگشت ایزواستاتیک همچنان در حال رشد هستند. این مطالعات نشان می‌دهند که زمین یک سیستم پویای زنده است و تغییرات آن حتی در بلندمدت نیز می‌تواند تأثیرات شگرفی بر ساختار جغرافیایی مناطق مختلف داشته باشد. این پژوهش‌ها به ما کمک می‌کنند تا درک بهتری از نیروهای زمین‌شناسی پشت این تغییرات داشته باشیم و به اهمیت پدیده‌هایی که ممکن است در نگاه اول پنهان باشند، پی ببریم.
