به گزارش ستاره پارسی؛ بهرام بیضایی زادهٔ ۵ دی ۱۳۱۷ است.بهرام بیضایینویسنده و کارگردانِ ایرانیِ فیلم و نمایش است.از کارهای دیگر بهرام بیضایی می‌شود تدوین فیلم، تهیهٔ فیلم، مقاله‌نویسی، ترجمهٔ یکی دو نمایشنامه، نگارش یکی دو داستان و چند شعر و انبوهی پژوهش تاریخی و استادی در دانشگاه را برشمرد. بهرام بیضایی از فیلم‌سازانِ صاحب‌سبک و معتبر و از نویسندگان و اندیشمندان برجستهٔ نمایش و ادبیات نوین فارسی به‌شمار می‌رود. بعضی از نمایشنامه‌های بهرام بیضایی به انگلیسی و عربی و فرانسوی و اسپانیایی و آلمانی و ترکی و زبان‌های دیگری درآمده و در آسیا و اروپا و امریکای شمالی چاپ و اجرا شده‌است.

بهرام بیضایی (متولد ۵ دی ۱۳۱۷ در تهران) فیلم‌ساز، کارگردانِ تئاتر، نمایشنامه‌نویس، تدوین‌گر، تهیه‌کننده و پژوهشگر ایرانی است.

ده فیلم بلند، چهار فیلم کوتاه، کمابیش هفتاد کتاب و نمایش‌هایی بر صحنه‌های شهرهای مختلف ایران و گاه جهان از سال ۱۳۴۱ به بعد کارنامهٔ هنریِ بیضایی را تشکیل می‌دهد. او جز این کارها به استادی و آموزش نمایش و سینما و امور مربوطه در دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌های گوناگون در ایران و بیرون از ایران پرداخته است.

سگ‌کشی که پرفروش‌ترین فیلم سال ۱۳۸۰ ایران شد از مهم‌ترین فیلم‌های بیضایی است.

زندگی‌نامه بهرام بیضایی

بهرام بیضایی در سال ۱۳۱۷ در آران و بیدگل به دنیا آمد. خانواده‌اش اهل آران و بیدگل بوده‌اند. پدر وی (ذکایی بیضایی آرانی) و عمو (ادیب بیضایی آرانی) و پدربزرگش (ابن روح آرانی) هستند.

در سال‌های آخر دبیرستان دو نمایشنامه با زبان تاریخی نوشت. او تحصیلات دانشگاهیش را در رشتهٔ ادبیات ناتمام گذاشت و در سال ۱۳۳۸ به استخدام ادارهٔ کل ثبت اسناد و املاک دماوند درآمد.

در سال ۱۳۴۱ به اداره هنرهای دراماتیک که بعدها به اداره برنامه‌های تئاتر تغییر نام داد منتقل شد. در این سال پژوهش‌های نمایش در ایران را در مجله موسیقی چاپ کرد.

در سال ۱۳۴۴ با منیراعظم رامین فر ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های نیلوفر متولد ۱۳۴۵، ارژنگ متولد ۱۳۴۶ (فوت شده در صد روزگی) و نگار متولد ۱۳۵۱ می‌باشد. بهرام بیضایی و پسرش نیاسان او یکی از پایه‌گذاران و اعضای اصلی کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود که درسال ۱۳۵۷ از آن کانون کناره‌گیری کرد.

در سال ۱۳۴۸ به عنوان استاد مدعو با دانشگاه تهران همکاری کرد. در سال ۱۳۵۲ از ادارهٔ برنامه‌های تئاتر به دانشگاه تهران به عنوان استادیار تمام وقت نمایش دانشکده هنرهای زیبا و مدیریت رشتهٔ هنرهای نمایشی انتقال یافت. در سال ۱۳۶۰ پس از بیست سال کار دولتی از دانشگاه تهران اخراج شد. در سال‌های ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶ خانواده‌اش از ایران مهاجرت کردند.

در سال ۱۳۶۵ پدرش استاد نعمت‌الله (ذکایی) بیضایی مرحوم شد.

او در سال ۱۳۷۱ با مژده شمسایی ازدواج کرد.

فرزند آخرش نیاسان در سال ۱۳۷۴ متولد شد. مژده شمسایی (متولد ۱۳۴۷ در تهران) بازیگر تئاتر و سینما و چهره پرداز ایرانی است.

مژده شمسایی بازیگری سینما را از سال ۱۳۷۱ در فیلم مسافران بهرام بیضایی آغاز کرد. وی هم‌اکنون در شهر پالو آلتو ساکن است.

نیلوفر بیضایی Niloofar Beyzaie (متولد ۲۵ دی ۱۳۴۵ برابر ۱۵ ژانویه ۱۹۶۷) نویسنده (نمایشنامه نویس) و کارگردان تئاتر است. نیلوفر بیضایی دختر بهرام بیضایی نیلوفر بیضایی فرزند بهرام بیضایی و منیر اعظم رامین فر (خواهر ایرج رامین فر طراح صحنه و لباس ایرانی) که در یک خانواده هنری رشد کرده می‌باشد.

بهرام بیضایی در سال ۱۳۷۵ به دعوت پارلمان بین‌المللی نویسندگان در استراسبورگ اقامت نمود. در سال ۱۳۷۶ به ایران بازگشت و کار بر روی نمایش بانو آئویی نوشتهٔ میشیما یوکیو را پس از هجده سال دوری از صحنه آغاز کرد.

مادرش نیره موافق در سال ۱۳۸۰ بدرود حیات گفت. وی هم‌اکنون در ایالات متحده اقامت دارد و در دانشگاه استنفورد مشغول تدریس و تحقیق است. در سال ۲۰۱۲ جایزه میراث فرهنگ دانشگاه استنفورد به او اهدا شد و در سال ۲۰۱۳ نیز دانشگاه هاروارد جایزهٔ سینا را به بیضایی اهدا کرد.

فیلم‌ های بهرام بیضایی

فیلم کوتاه

عمو سیبیلو (۱۳۴۹)

سفر (۱۳۵۱)

گفتگو با باد (۱۳۷۷)

قالی سخنگو (۱۳۸۵)

فیلم بلند

وقتی همه خوابیم (۱۳۸۷)

سگ کشی (۱۳۸۰)

مسافران (۱۳۷۰)

شاید وقتی دیگر (۱۳۶۶)

باشو غریبه کوچک (۱۳۶۴)

مرگ یزدگرد (۱۳۶۰)

چریکه تارا (۱۳۵۷)

کلاغ (۱۳۵۵)

غریبه و مه (۱۳۵۲)

رگبار (۱۳۵۰)

اجراهای تئاتر

عروسک‌ها -(۱۳۴۵)

ضیافت و میراث-(۱۳۴۶)

سلطان مار-(۱۳۴۸)

مرگ یزدگرد-(۱۳۵۸)

کارنامه بنداربیدخش-(۱۳۷۶و۱۳۷۷)

بانو آئویی-(۱۳۷۶و۱۳۷۷)

شب هزار و یکم-(۱۳۸۲)

مجلس شبیه در ذکر مصایب استاد نوید ماکان و همسرش مهندس رخشید فرزین-(۱۳۸۴)

افرا یا روز می‌گذرد-(۱۳۸۶)

جانا و بلادور ـ(۱۳۹۱/۲۰۱۲)

گزارش آرش ـ(۱۳۹۲/۲۰۱۳)

گزارش ارداویراف ـ(۱۳۹۴/۲۰۱۵)

طربنامه، بخش اول و بخش دوم ـ(۱۳۹۵/۲۰۱۶)

فیلمنامه

عمو سیبیلو (۱۳۴۹)

رگبار (۱۳۴۹)

عیار تنها (۱۳۴۹)

سفر (۱۳۵۱)

غریبه و مه (۱۳۵۱)

حقایق دربارهٔ لیلا دختر ادریس (۱۳۵۴)

چریکه تارا (۱۳۵۴)

کلاغ (۱۳۵۵)

آهو، سلندر، طلحک و دیگران (۱۳۵۵)

قصه‌های میر کفن پوش (۱۳۵۸)

شب سمور (۱۳۵۹)

اشغال (۱۳۵۹)

روز واقعه (۱۳۶۳)

پروندۀ قدیمی پیرآباد (۱۳۶۳)

طومار شیخ شرزین (۱۳۶۸)

مسافران (۱۳۷۱)

سگ‌کشی (۱۳۸۰)