سرمایه‌گذاران چشم‌انتظار ثبات سیاسی
ریحانه تاش پور ـ خبرنگار
آینده سرمایه‌گذاری در بازار مسکن؛ آیا هنوز گزینه‌ای امن است؟
در شرایطی که تبعات جنگ ۱۲روزه فضای عمومی کشور را متأثر کرده، بازار مسکن نیز به‌عنوان یکی از ارکان مهم اقتصاد، دستخوش تغییرات معناداری شده است. مسکن، که همواره به‌عنوان یکی از گزینه‌های امن سرمایه‌گذاری در ایران شناخته می‌شد، حالا در فضای پرتنش کنونی با پیچیدگی‌های تازه‌ای روبه‌رو شده است.
افت روانی و تعلیق معاملات
کاهش امنیت روانی، رکود در معاملات و نگرانی از آینده اقتصادی موجب تغییر رفتار سرمایه‌گذاران و خریداران شده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد شاخص قیمت پیشنهادی آپارتمان‌ها در تهران با کاهش کم‌سابقه‌ای همراه شده؛ به‌ویژه در مناطق شمالی پایتخت که تحت تأثیر مستقیم حملات قرار داشتند. اما این افت قیمت بیشتر حاصل بی‌ثباتی و تردید در تصمیم‌گیری‌هاست، نه کاهش واقعی نرخ‌ها. به‌عبارتی، بازار فعلاً در وضعیت تعلیق قرار دارد؛ فروشنده‌ای برای فروش قطعی نیست و خریدار هم برای اقدام نهایی مردد است.
افزایش تقاضا در مناطق کم‌تنش
هم‌زمان، تقاضا در مناطق امن‌تر و حاشیه‌ای بالا رفته و در برخی شهرهای شمالی کشور قیمت‌ها رشد کرده‌اند. این جابه‌جایی جمعیت و سرمایه، نشان‌دهنده تلاش خانوارها برای حفظ دارایی در محیط‌هایی با ثبات نسبی است.
افزایش هزینه‌های ساخت‌وساز
از طرفی، بازار ساخت‌وساز نیز با چالش‌های تازه‌ای روبه‌روست. تورم مصالح ساختمانی، افزایش هزینه‌های حمل‌ونقل و اختلال در زنجیره تأمین باعث شده قیمت تمام‌شده واحدهای جدید افزایش یابد؛ موضوعی که می‌تواند روند عرضه را در ماه‌های آینده کند کرده یا متوقف سازد.
نیاز به بازآفرینی سیاست‌گذاری
در چنین فضایی، دولت ناگزیر است با بهره‌گیری از ابزارهای حمایتی، اعتماد عمومی را بازسازی کند. ایجاد سازوکارهای شفاف برای نظارت بر معاملات، توسعه تسهیلات هدفمند و حمایت از اقشار آسیب‌پذیر، از جمله اقدامات ضروری در مسیر خروج بازار از رکود است.
بازار پس از بحران؛ تجربه جهانی
تجربه کشورهای درگیر جنگ نشان داده که بازار ملک با وجود آسیب‌های مقطعی، در بلندمدت ظرفیت ترمیم دار
به‌شرطی که ثبات سیاسی، سرمایه‌گذاری هدفمند و فرهنگ مالکیت منطقی حاکم شود.
فرصتی برای بازتعریف نقش‌ها
در نهایت، بحران کنونی می‌تواند آغاز بازنگری در ساختارهای ناکارآمد بازار مسکن باشد. اگر دولت، بخش خصوصی و جامعه مدنی به شکلی هماهنگ عمل کنند، این وضعیت چالش‌برانگیز می‌تواند به سمت توسعه پایدار و تاب‌آوری سیستماتیک پیش رود.
