خدا دکتر قهرمان را رحمت کند؛ برنده‌ جایزه آلبرت اینیشتن از سازمان یونسکو و رئیس گروه گیاه‌شناسی دانشگاه تهران بود. او هتفاد عنوان کتاب در زمینه گیاهان ایران نوشته و منتشر کرده است. قهرمان را سادات که زمانی شاگردش بود، به من معرفی کرد. من به دانشگاه تهران رفتم تا او را ببینم و مشورت بگیرم. از این روست که معتقدم من صرفا نمی‌خواستم کارخانه‌ای برای صنعت پتروشیمی راه بیندازم. من برای اینکه از یک استاد دانشگاه تقاضای کمک کنم، شخصا به دیدارش می‌رفتم. دیدم شخصی است سالخورده؛ چند جلد از کتاب‌هایش هم روی میز بود. قرار شد او سرپرستی پروژه تولید و کاشت حرای ما را بر عهده بگیرد و چند نفر از دانشجوهای دکترایش را هم برای نظارت مأمور کند. 

پس از دو سال، او گزارش داد که طبق آمارهای جهانی، پروژه موفق‌ترین پروژه کاشت حرا در جهان بوده است؛ ۷۰ درصد نهال‌ها، نتیجه‌بخش بود و بنابراین ما می‌توانستیم از آنجا به عنوان گردشگاه نیز استفاده کنیم. اگر در صنعت پتروشیمی مانده بودم می‌خواستم آنجا با کمک بخش خصوصی تفرجگاه قایق‌سواری راه بیندازم. البته تعدادی از درخت‌ها، همان سال اول خشک شد. رئیس سازمان منابع طبیعی وقت استان هم که ادعا کرده بود این کارها بیهوده است، مدعی بود. گفتم: نه آقا! دلیل دارد. این درخت‌ها حسابی سبز شده بودند.» سپس خاک را تجزیه کرده و پی بردیم که چند شرکت مرتبط با امور فاضلاب، شب‌ها آنجا بار خالی کرده‌اند. با این حال از این پروژه پاسخ گرفتیم و حالا یادگاری ما در آن منطقه است.

در سال دوم مسئولیت اینجانب، متوجه شدم که شرکت ملی صنایع پتروشیمی ارتباط منظم و کافی با جوامع بین‌المللی در زمینه سرمایه‌گذاری‌ها، فاینانس، لیسانس‌ها و پیمانکاران و سازندگان داخلی و خارجی ندارد. لذا با مشورت و همکاری بعضی از همکاران، اقدام به طراحی یک کنفرانس بین‌المللی سالانه تحت عنوان «IRANPETROCHEMICAL FORUM» و یا «همایش بین‌المللی صنعت پتروشیمی ایران» نموده و دبیرخانه‌ای با مسئولیت آقای پیوندی مدیر برنامه‌ریزی وقت شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایجاد گردید. با برگزاری جلسات مستمر و هفتگی در مورد محتوی و روش‌های اجرایی و تقسیم کارها بررسی و اتخاذ تصمیم گردید. چند مورد کلیدی در سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی همایش به شرح زیر مدنظر قرار گرفت.

۱- همایش کاملا بین‌المللی و به زبان انگلیسی برگزار شود.

۲- همایش سالانه و در یک تاریخ مشخص، جهت درج در فهرست وقایع بین‌المللی قرار گیرد که ماه اردیبهشت انتخاب شد.

از صاحب‌نظران سرشناس داخلی و خارجی برای سخنرانی‌ها دعوت و استفاده شود.

۴- همایش از لحاظ مالی خودکفا بوده و از بودجه عمومی و یا شرکت برای تأمین هزینه‌ها استفاده نشود.

۵- موضوعات و مطالب ترجیحا جدید و امیدوار‌کننده برای توسعه صنعت پتروشیمی کشور باشد.

۶- بنا به مورد از پیشکسوتان و اشخاص فرهیخته داخلی و خارجی تقدیر شود.

۷- همایش موجب ایجاد توانمندی داخلی به منظور طراحی، ساخت، اجرا و سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی گردد.

طی مسئولیت ۸ ساله بنده ۶ همایش با کیفیت خوب و بلکه جهانی به صورت مرتب و سالانه در سالن همایش‌های بین‌المللی صدا و سیما با حضور ۳۰۰-۴۰۰ نفر شرکت‌کننده خارجی و حدود ۷۰۰-۸۰۰ نفر ایرانی برگزار گردید. افتتاحیه همایش معمولا توسط یکی از وزرای وقت و خیرمقدم و گزارش از سوی مدیرعامل شرکت ملی صنایع پتروشیمی انجام می‌شد. برای سخنرانی‌ها از افراد شاخص مانند آقای الماضی مدیرعامل شرکت سابیک عربستان، مدیران عامل سایر شرکت‌های پتروشیمی منطقه، روسا و معاونان بانک‌ها و بیمه‌های صادراتی خارجی، شرکت‌های مهندسی معتبر اروپایی و ژاپنی و کره‌ای، من‌جمله رئیس تحقیق و توسعه UOP امریکا، رئیس هیات‌مدیره شرکت تاپسو، مدیران و معاونان شرکت‌های نفتی معتبر جهانی من جمله شل، BP، ساسول، CNPC و...

در کنار برگزاری همایش سالانه، نمایشگاهی از توانمندی شرکت‌های ایرانی جهت اطلاع مهمانان خارجی نیز برگزار می‌شد. در حاشیه همایش ملاقات‌های موثر با بزرگان شرکت‌کننده و سخنرانان برگزار و اغلب منجر به تصمیمات سرمایه‌گذاری، فاینانس، همکاری شرکت‌های ایرانی و خارجی گردید. برای مثال مشارکت با ساسول افریقای جنوبی در ایجاد پتروشیمی آریا ساسول، مشارکت شرکت سوئدی در ایجاد پتروشیمی کارون، مشارکت شرکت ایتوچو و شریک تایلندی آن در رابطه با ایجاد پتروشیمی مهر و بالاخره مشارکت شرکت استمی کربن و سرمایه‌گذار ایرانی در پتروشیمی لاله، نمونه‌ای از نتایج حاصل از این مذاکرات و همایش‌ها می‌باشد.

ضمنا با ایجاد فضای باز همکاری با بانک‌های خارجی، شرکت ملی صنایع پتروشیمی موفق به دریافت بیش از ۱۰میلیارد دلار تسهیلات درازمدت از بانک‌های خارجی با پوشش بیمه‌های صادراتی گردید که به حمدالله ضمن بازپرداخت کل تسهیلات دریافتی سرمایه‌گذاری و منافع سالانه واحدهای ایجادشده برای کشور و ملت ایران باقی مانده است.

متأسفانه بعد از جابه‌جایی اینجانب برگزاری این همایش‌ها برای چند سال متوقف گردید تا بالاخره همایش هفتم بعد از چند سال برگزار و سپس شاهد توقف طولانی و بی‌توجهی مسئولان محترم صنعت به این امر مهم می‌باشیم. 

ادامه دارد...