مدیران ارشد ما درکی از «اقتصاد مقیاس» ندارند و به جای آن «کوتوله پروری» را رواج داده و برای بقا به فساد و رقابت مخرب روی می‌آورند.

در اسناد آمریکایی‌ها هست که می‌گفتند کره‌جنوبی ذوب‌آهن و فولاد نیاز ندارد، اما کره‌ای‌ها تصمیم گرفتند به جای تولید تیرآهن به دنبال تولید ورق بروند و تیرآهن را وارد کنند، ولی ما تیرآهن تولید کردیم و به دنبال واردات ورق

رفتیم.

باورتان می‌شود اکنون ما که یخچال می‌سازیم، گاهی ورق آن را باید از عربستان!، فوم مورد نیازش را از یک کشور و همه کمپرسورهای مورد نیاز تولید را از کشوری دیگر وارد کنیم؟!

وزیر صنعت کشورمان هم نمی‌داند که خط تولید کمپرسور یخچال بیش از 30 سال پیش با صرف ارز سنگینی به ایران آمد، اما به دلایلی آن واحد راه نیفتاد و در نتیجه تکنولوژی آن کم کم از مدار خارج شد و آن واحد به نابودی کشیده شد.

چراکه قوه مجریه و قوه مقننه ما اهمیت « اقتصاد مقیاس» برای ایجاد امکان رقابت در جهان را نمی‌دانند و حتی توان درک آن را نیز ندارند و به جای آن در کشور ما «کوتوله‌پروری» را رواج داده‌اند که در نهایت بسیاری از اینها برای بقا منجر به فساد و «رقابت مخرب» می‌شود!

ما در پایان سال 1400، تعداد 115 واحد دارای پروانه بهره‌برداری برای تولید یخچال و فریزر خانگی و 129مجوز در دست اجرا داشته‌ایم، اما شما ببینید چین چه تعداد تولیدکننده در این زمینه دارد! تقریبا در زمینه همه صنایع، همین عملکردها و ناکارآمدی را در اقتصادمان شاهد هستیم، می‌خواهد در مرغداری باشد، یا در شرکت‌های هواپیمایی و یا شرکت‌های پتروشیمی و در شرکت‌های تولید ماکارونی و قس علیهذا. هیچ کجا را سالم نگذاشته‌اند!

 وضعیت صنعت خودرو کشور به واسطه تصمیم‌گیری‌های غیرعقلانی، جای نگرانی دارد.  کدام وزیری به خود اجازه می‌دهد درپایان سال مدیرعامل یک شرکت خودروساز را تغییر دهد! دربلاتکلیفی ایجاد شده در پایان سال، فکر نمی‌کنند که قطعه‌سازان به چه وضعی گرفتار می‌شوند!؟ هیچ جای دنیا نیست که پول قطعه‌سازان بیشتر از یک ماه به تأخیر بیافتد، آیا شما می‌دانید که اکنون قطعه‌سازانی هستند که 180روز است محصولات تحویلی خود را به خودروساز داده‌اند، اما هنوز وجه کالای تحویلی را دریافت نکرده‌اند!؟ تعجب‌آور است که چگونه متولی یک وزارت مهمی همچون صنعت، بدون اینکه برای حل مشکل و توسعه تفکر و اقدام کند، برای حل مسئله به واردات روی می‌آورد؟! بانک هم از سوی دیگر به آنها فشار می‌آورد. همان زمان هم که تحریم شدیم، شرکت‌هایی بودند که نیمی از ماشین‌های صنعتی شان را وارد کرده بودند و نیمی دیگر هنوز به کشور نرسیده بود، دولتی که اولویتش خرید محبوبیت است، آن شرکت‌ها را رها کرد که بانک مصادره‌شان کند، آن ماشین‌آلات اکنون 15سال است که خاک می‌خورند و ارز نفتی کشور هم برای آن رفته است! واقعیت این است که در کشوری که بسیاری از قوانین و عملکردهای اجرائی ضد تولید هستند، از صنعتگران کشور امتیازات سوئیس را می خواهند فراهم نمایند ولی با امکانات بورکینافاسو؟!

برای واردات فشار می‌آورند و حتی وزیر صمت می‌گوید، واردات انجام دهیم، درحالی‌که حساب نمی‌کند این واردات چه میزان ارزبری خواهد داشت، ادامه داد: عده‌ای هم می‌گویند واردات خودرو انجام دهیم تا کیفیت بالا رود، این موضوع عجیب است! باید گفت بعد از جنگ هم دولت مرحوم آقای رفسنجانی با همین استدلال خودرو وارد کردند، آیا کیفیت بالا رفت؟! جز اینکه بدهی‌های کشور افزایش یافت و اعتبار کشور در بخش مالی از بین رفت، هیچ حاصل دیگری را برای کشور در پی نداشت! آقایان! با واردات، هیچ کشوری در دنیا محصولاتش نمی‌تواند کیفیت پیدا کند. کیفیت، برنامه می‌خواهد که بسیاری از مجالس، دولت‌ها و وزرای ما، قبل و بعد از انقلاب، به جز دوره‌هایی خاص آن هم از سر اجبار و بدبختی، قابلیت برنامه‌ریزی برای کشور

نداشته‌اند.