پرویز خوش‌کلام خسروشاهی در سی‌ویکمین همایش ملی و دوازدهمین همایش بین‌المللی با ارائه گزارشی به رئیس‌جمهور درباره وضعیت کنونی صنعت بیمه کشور، از فعالیت ۴۱ شرکت بیمه در کشور خبر داد که به‌گفته او فقط یکی از آنها دولتی و بقیه خصوصی است.

رئیس کل بیمه مرکزی صنعت بیمه را صنعتی تاثیرگذار اما نامرئی خواند و گفت: ضریب نفوذ بیمه در دنیا ۷ درصد بوده و در ایران براساس آمارها حدود ۲ درصد است.

باتوجه به آمار ارائه‌شده، در بررسی مشکلات صنعت بیمه به نقاط ضعفی می‌رسیم که در صورت رفع آنها می‌توان به توسعه این صنعت حامی در بخش‌های مختلف اقتصاد امیدوار بود. باوجود تاکید رئیس کل بیمه مرکزی بر میدان‌داری بخش خصوصی در این صنعت، بسیاری مهم‌ترین مشکل این صنعت بکر را «انحصار دولتی» می‌دانند و معتقدند سهم غالب دولت در مالکیت و مدیریت بازار بیمه‌ای کشور، مانع از عرض‌اندام بیمه‌های خصوصی و سرمایه‌گذاری صحیح در این صنعت شده است، همچنین شرکت‌های بیمه تخصصی، جایگاه موثری در این صنعت ندارند و این در حالی است که در بسیاری از کشورها، بار اصلی فعالیت بیمه‌ای بر دوش شرکت‌های بیمه تخصصی است. بسیاری عدم‌بروزرسانی قوانین پایه بیمه را از دیگر موانع جدی توسعه صنعت بیمه می‌دانند و معتقدند قانون بیمه مصوب سال ۱۳۱۶ در بسیاری از موارد فاقد انعطاف‌پذیری لازم و تحرک متناسب با تحول شرایط محیطی است.

علاوه بر موارد یادشده، ضعف فرهنگ بیمه به‌عنوان یک مشکل جدی نه‌تنها در کشور ما، بلکه در کشورهای مشابه خودنمایی می‌کند که منتج از ضعف در زیرساخت‌ها، تنوع کم محصولات بیمه‌ای، کارآیی کم عملیات بیمه‌گری در مقایسه با دنیای توسعه‌یافته است.

باید بپذیریم آینده صنعت بیمه، آینده‌ای دیجیتالی است و گذر از بازار سنتی بیمه اجتناب‌ناپذیر است. بهره از این موقعیت نیز نیازمند الزاماتی است که شامل زیرساخت‌ها، نیروی انسانی و دانش فنی لازم برای استفاده از ابزارهای تحول دیجیتال در صنعت بیمه مانند هوش‌مصنوعی می‌شود.

 گزارش‌های جهانی نیز حاکی از آن است که استفاده از هوش‌مصنوعی و بهره از اطلاعات کلان داده، ظرفیت‌های بالایی برای ارتقای کارآیی عملیاتی شرکت‌های بیمه ایجاد می‌کنند. به‌عنوان‌مثال برآورد می‌شود با کاربرد هوش‌مصنوعی در عملیات بیمه‌گری، عملا هم توانایی نیروی انسانی (core skill) و هم مهارت دیجیتال (digital skill) ارتقا یافته و ترکیب این‌دو منجر به افزایش بهره‌وری نیروی انسانی شرکت‌های بیمه می‌شود.

همچنین استفاده از ابزارهای نوین، کاهش جدی هزینه عملیاتی تمام‌شده شرکت بیمه را به‌دنبال داشته و با افزایش سرعت کار و خدمات بعد از فروش، منجر به افزایش رضایت مشتری نیز می‌شود.

در این بین بیمه مرکزی به‌عنوان متولی و سکاندار این صنعت، مسئول هموارسازی این مسیر است که برای تحقق این هدف‌گذاری باید در حوزه‌های گفتمان‌سازی، تعیین متولی حوزه‌های جدید فناوری و تدوین سند تحول دیجیتال صنعت بیمه، ورود جدی‌تری داشته باشد.

باید بپذیریم که اعمال تغییرات و تحولات یادشده مسیر محتوم صنعت بیمه است. صنعت بیمه ایران اگر آماده این تغییرات نباشد، قطعا از گردونه جهانی صنعت بیمه عقب خواهد ماند و حتی ممکن است بقای آن با مخاطره مواجه شود.

 در نهایت اینکه گذر از بازار سنتی بیمه با توجه به تمام مشکلاتی که وجود دارد، گریزناپذیر است؛ چه بخواهیم چه نخواهیم، پدیده‌ای است که حتما اتفاق می‌افتد. اگر شرکت‌های بیمه این کار را انجام ندهند، شرکت‌های مبتنی بر فناوری دیجیتال حتی در حوزه‌های غیربیمه‌ای، این کار را به‌جای آنها مدیریت می‌کنند.

آینده صنعت بیمه، آینده‌ای دیجیتالی است و بااین‌همه به‌نظر می‌رسد هنوز هم هستند، گروهی که عمق این تغییر را نپذیرفته‌‎اند و همچنان در مقابل گسترش فعالیت‌های دیجیتال مقاومت می‌کنند.

آنچه مسلم است، مقاومت‌های حوزه سنتی در مقابل حوزه‌های فناورمحور؛ محکوم به شکست است و باید برای عبور سلامت از این دوره‌ گذار، آماده بود.

باید بپذیریم که در دنیای امروز و باتوجه به توسعه تکنولوژی و رسوخ فناوری در عمیق‌ترین لایه‌های زندگی اجتماعی، گذر از بازار سنتی بیمه هم مانند بسیاری دیگر از صنایع، گریزناپذیر است.