تصویب قانون جدید تمدید اجاره در سال ۱۴۰۴
با تصویب قانون جدید تمدید اجاره در سال ۱۴۰۴، حقوق مستاجران و مالکان وارد مرحله تازه‌ای از شفافیت و تعادل شد. این قانون با هدف کنترل افزایش اجاره‌بها، کاهش اختلافات حقوقی و حمایت از اقشار اجاره‌نشین در شرایط تورمی، از سوی دولت و مجلس به تصویب رسید.
قانون جدید تمدید اجاره در سال ۱۴۰۴ با هدف ایجاد تعادل در بازار اجاره مسکن و حمایت از مستاجران در برابر افزایش‌های بی‌رویه اجاره‌بها تصویب شد. این قانون مجموعه‌ای از مقررات تازه را در زمینه تمدید قرارداد، تعیین سقف افزایش اجاره، ثبت رسمی قراردادها و حل اختلافات حقوقی ارائه می‌دهد.
بر اساس این قانون، مستاجران حق دارند قرارداد خود را برای یک دوره مشخص تمدید کنند، مگر آنکه موجر دلایل قانونی برای مخالفت داشته باشد. همچنین، افزایش اجاره‌بها باید مطابق با نرخ‌های مصوب شورای عالی مسکن و با توافق طرفین انجام شود. اجاره‌نامه‌های دستی فاقد اعتبار قانونی خواهند بود مگر آنکه در سامانه املاک و مستغلات ثبت شوند.
مهم‌ترین تغییرات قانون جدید تمدید اجاره در سال ۱۴۰۴ در جدول زیر مشاهده کنید.
جدول تغییرات کلیدی قانون تمدید اجاره – سال ۱۴۰۴
| موضوع | مقررات جدید سال ۱۴۰۴ |
|---|---|
| تمدید قرارداد | مستاجر حق تمدید یک‌ساله دارد؛ مگر با دلایل قانونی موجر |
| سقف افزایش اجاره‌بها | در تهران: حداکثر ۲۵٪ / شهرهای کوچک: ۱۰–۱۵٪ |
| ثبت قرارداد | الزامی در سامانه املاک؛ اجاره‌نامه دستی فاقد اعتبار |
| اعلام تمدید | مستاجر باید حداقل ۲ ماه قبل از پایان قرارداد اطلاع دهد |
| اخراج مستاجر | فقط با دلایل موجه مانند عدم پرداخت یا نقض قرارداد |
| تعمیرات ملک | مسئولیت تعمیرات اساسی با موجر است |
| نحوه پرداخت اجاره‌بها | طبق توافق طرفین؛ تأخیر بیش از ۱۰ روز قابل پیگیری قضایی |
| تعیین اجاره در مناطق تورمی | افزایش مجاز: ۵۰–۱۰۰٪ نرخ تورم سالانه در شهرهای بالای ۱۰۰ هزار نفر |
