این رادیو به نقل از منابع آگاه اشاره می‌کند که مردم کره شمالی برای یک خرید ساده باید یک کوله پشتی مملو از پول نقد به همراه داشته باشند.

رادیو آسیای آزاددر ادامه می‌افزاید: باوجود تلاش‌های دولت برای کنترل شدید نرخ ها، نرخ بسیاری از اقلام در بازارهای غیر رسمی به نام جانگ مادانگ که پس از قحطی کره شمالی در دهه ۱۹۹۰ میلادی به بخشی از اقتصاد آن کشور تبدیل شد، به طور پیوسته افزایش یافته است. مقام‌های کره شمالی در ابتدا جانگ مادانگ را ممنوع اعلام کرده بودند، اما به‌تدریج به آن بازار اجازه فعالیت دادند، زیرا به مثابه ابزاری برای زنده باقی ماندن مردم قلمداد می‌شد. به طور خاص، بسیاری از زنان به منظور کسب درآمد برای خانواده خود غرفه‌ها و مشاغل کوچک را راه‌اندازی کرده‌اند، زیرا حقوق دریافتی شوهران شاغل شان در بخش دولتی بسیار پایین است و کفاف زندگی را نمی‌دهد. دو منبع آگاه از استان یانگانگ به رادیو «آسیای آزاد» گفته‌اند که طی دو سال اخیر نرخ تخم‌مرغ، شکر، گوشت خوک، برنج و روغن پخت و پز دو تا پنج برابر افزایش یافته است.

کمبود منابع و کاهش ارزش وون دلیل اصلی گرانی‌ها

رادیو آسیای آزاد در ادامه اشاره می‌کند که منابع آگاه می‌گویند که به نظر می‌رسد دلیل اصلی گرانی‌های اخیر در کره شمالی کمبود منابع و کاهش ارزش وون کره شمالی در برابر یوان چین و دلار امریکا باشد که باعث گران شدن کالاها به واحد پول ملی می‌شود.

یکی از ساکنان استان یانگانگ که به دلایل امنیتی نخواسته نامش فاش شود به رادیو آسیای آزاد می‌گوید: نرخ اقلام در بازار دست کم دو برابر و در برخی موارد بیش از پنج برابر افزایش یافته است. اکنون مردم به جای حمل یک کیسه پول برای رفتن بازار به معنای واقعی کلمه باید یک کوله پشتی مملو از پول نقد با خود به همراه داشته باشند. دولت کره شمالی داده‌های نرخ مصرف‌کننده را گزارش نمی‌کند، بنابراین، نمونه‌هایی از محصولات خاص بازتاب دهنده تغییرات ایجاد شده هستند.

نگاهی به افزایش نرخ اقلام مصرفی در کره شمالی

این رادیو در ادامه با اشاره به افزایش نرخ اقلام مصرفی در کره شمالی می‌نویسد: برای مثال، یک کیلوگرم روغن آفتابگردان که برای پخت و پز استفاده می‌شود، طی دو سال گذشته افزایش قیمتی تقریبا سه برابری داشته و به ۷۵ هزار وون رسیده در حالی که شکر افزایش قیمتی چهار برابری داشته و به ۴۰ هزار وون رسیده است. یک کیلوگرم گوشت خوک بیش از سه برابر افزایش نرخ داشته و به ۸۷هزار وون رسیده است. از آنجایی که اسکناس‌های هزار وونی معمولا برای معاملات روزانه استفاده می‌شوند، برای خرید یک کیلوگرم شکر به ۴۰ عدد از آن اسکناس نیاز است. کره شمالی به طور مزمن دچار کمبود مواد غذایی است و بیشتر مردم آن کشور در میانه اقتصاد ضعیف آن کشور که هنوز پس از پایان پاندمی کووید-۱۹ و قرنطینه ناشی از آن بهبود نیافته برای تهیه مواد غذایی روزانه تقلا می‌کنند.

کارشناسان می‌گویند هر ساله تعدادی از مردم کره شمالی بر اثر گرسنگی جان شان را از دست می‌دهند. برنامه جهانی سازمان ملل متحد در گزارش‌های خود اشاره کرده که کشاورزی در کره شمالی به دلیل کمبود زمین‌های زراعی و عدم دسترسی به کودها و تجهیزات کشاورزی مدرن قادر نیست به طور مرتب نیازهای غذایی مردم آن کشور را تامین کند. این وضعیت باعث اتخاذ تدابیری از سر ناامیدی از سوی مردم کره شمالی شده است. برای مثال، گزارش‌هایی منتشر شده‌اند مبنی بر آن که سربازان گرسنه کره شمالی برخی از تجهیزات نظامی خود را برای خرید غذا می‌فروشند. در این میان، ارتکاب قتل و سایر جنایات خشونت آمیز در میانه گسترش گرسنگی در کره شمالی در حال افزایش بوده است.

تاثیر افزایش دستمزد در تشدید تورم

رادیو آسیای آزاد در ادامه اشاره می‌کند که به نظر می‌رسد پس از افزایش دستمزدها توسط دولت کره شمالی در ژانویه ۲۰۲۳ میلادی، نرخ اقلام مصرفی در آن کشور افزایش یافته است.

این رادیو در ادامه می‌نویسد: در کره شمالی حقوق تقریبا تمام افراد توسط دولت تعیین می‌شود. حقوق پایه کارگران در سال ۲۰۲۳ میلادی از ۲هزار وون در ماه به ۳۰هزار وون افزایش یافت. هدف ظاهری این طرح افزایش دستمزدها و در عین حال ثابت نگهداشتن قیمت‌ها بود. مقام‌های کره شمالی قصد داشتند کارگران و کارکنان را تشویق کنند تا به جای پرداختن به مشاغل جانبی یا فعالیت‌های پول ساز در بازارهای جانگ مادانگ به حقوق خود برای هزینه‌های زندگی تکیه کنند. با این وجود، به دلیل کمبود گسترده مواد غذایی و بسیاری از کالاهای دیگر این طرح با شکست همراه بود. ساکنان کره شمالی می‌گویند در بازارهای جانگ مادانگ در سراسر کشور قیمت‌ها به طور پیوسته در حال افزایش بوده است. برای مثال، دو سال پیش زمانی که دستمزدها افزایش نیافته بودند یک کیلوگرم نمک ۵۰۰ وون نرخ داشت، اما اکنون نرخ آن به ۲هزار وون افزایش یافته است. ساکنان کره شمالی می‌گویند نرخ یک شانه تخم‌مرغ از ۸۰۰ وون به ۲۰۰ وون افزایش یافته است. نرخ کفش نیز افزایش یافته است. پیش از افزایش دستمزدها یک جفت کفش کتانی تولید شده در کارخانه تولید کفش سینوئیجو به نرخ ۱۹هزار۸۰۰ وون فروخته می‌شد، اما اکنون در بازار سیاه ۱هزارو۷۰۰ وون قیمت دارد. منبعی آگاه به رادیو «آسیای آزاد، می‌گوید: همزمان که دستمزدها افزایش یافته نرخ تمام اقلام مصرفی نیز افزایش یافته است. مشخص نیست که چرا دولت در گام نخست تصمیم به افزایش دستمزدها گرفته است. افزایش دستمزد به جای بهبود معیشت مردم تنها باعث سخت‌تر شدن زندگی روزمره برای ساکنان کره شمالی شده است.

یکی از مقام‌های حزب حاکم کارگران کره از استان یانگانگ که نخواسته نامش فاش شود، می‌گوید: نرخ برنج به میزان دو برابر افزایش یافته و به ۹۴۰۰ وون بازای هر کیلوگرم در بازارهای جانگ مادانگ رسیده است. شما برای خرید صرفا یک کیلوگرم تنباکو به ۵۰۰ اسکناس 5هزار  وون کره شمالی نیاز دارید. ساکنان کره شمالی می‌گویند نرخ تنباکو و سیگار در آن کشور یافته است. برای مثال، یک کیلوگرم تنباکوی یانگانگ در ماه مارس گذشته ۴۰۰هزار وون نرخ داشت، اما در حال حاضر نرخ آن به ۲.۵ میلیون وون افزایش یافته است.

مردم کره شمالی چاره‌ای جز استفاده از یوآن چین ندارند

رادیو آسیای آزاد با اشاره به پیامدهای کاهش ارزش وون کره شمالی در برابر دلار امریکا و یوان چین می‌نویسد: باوجود تلاش مقام‌های کره شمالی برای محدود کردن استفاده ساکنان آن کشور از دلار امریکا و یوآن چین در بازارها این اقدامات نتیجه بخش نبوده‌اند. پیش از افزایش دستمزدها در سال ۲۰۲۳، ۱ یوآن چین ۱۲۶۰ وون و یک هزار دلار امریکا برابر با ۸هزارو۵۰۰ وون در بازار سیاه خریداری می‌شد. این در حالیست که اکنون یک یوآن حدود ۳هزارو۵۰۰ وون و یک دلار ۲۴هزار وون ارزش دارد. یکی دیگر از مقام‌های حزب کارگران به رادیو آسیای آزاد می‌گوید: واحد پول ملی کره شمالی به قدری فرسوده شده که به سختی قابل تشخیص است و افزایش سرسام آور قیمت‌ها باعث شده تا مردم چاره‌ای جز استفاده از یوآن چین نداشته باشند. استفاده از ارزهای خارجی تبدیل به یک نماد از وضعیت فعلی اقتصاد شده است.

این مقام حزبی می‌افزاید: در میان افراد جوان و ثروتمند یک راه متداول برای خودنمایی در کره شمالی آن است که بگویند من با ووون کره شمالی خرید و معامله نمی‌کنم. افرادی که از تمکن مالی برخوردارند، صرفا از یوآن چین یا دلار امریکا استفاده می‌کنند، در حالی که پول ملی کره شمالی اساسا به ارز فقرا تبدیل شده است.