در جامعه کنونی چندگانگی ‌ ها، تعارض ‌ ها و تضادهای اجتماعی در تمامی سطوح زندگی نمایان هستند. در بحران حال حاضر اثرات آن در تمامی زمینه ‌ های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه به خوبی دیده می ‌ شود. تناقض ‌ هایی که در بطن ساختار طبقاتی جامعه، طرح ‌ های اقتصادی، نقش بخش خصوصی در تولید، در شکل ‌ گیری تولیدات هنری، در بسیاری از آثار فکری و هنری و هر کوشش نوآورانه ‌ ای به چشم می ‌ آید. جامعه کنونی آمیزه ‌ ای از کهنه و نو است که باید هر دو را بررسی و به نکات مثبت و منفی آنها توجه کرد. از نظر شاخص ‌ های اجتماعی مانند توزیع درآمد، شاخص توسعه انسانی، امید به زندگی، بهره ‌ مندی از تکنولوژی ‌ های ارتباطی و گسترش آن در میان مردم به خوبی عمل انجام نشده است. اگر از سال ‌ های قبل به منشور حقوق شهروندی توجه و عمل می ‌ شد حداقل بخشی از نیازهای شهری جامعه حل میشد و مردم هر روز گرفتار رفتن به سرکار با ترافیک و آلودگی هوا، استرس، رانندگی ‌ های کشنده و برگشت به خانه با شرایط بدتر از صبح نمی ‌ شدند. این چرخه زنگ زده هر روز ادامه دارد و توانی برای یک نیروی کارآمد و موثر برای انجام کارهای مفید روزانه باقی نخواهد گذاشت. بسترسازی و فراهم کردن مشارکت شهروندان در سرنوشت سیاسی و اجتماعی خود می ‌ تواند یکی از مهم ‌ ترین و شاید پیچیده ‌ ترین مسائل هر دولتی در سراسر جهان کنونی باشد که باید به خوبی برنامه ‌ ریزی و اجرا شود. کارآمدی مجموعه یک دولت مانند هر سازمانی دیگر بسته به آن است که تا حد زیادی از رضایت یا نارضایتی شهروندان و حامیان خود به طور مستمر با خبر باشد. بنابراین ابراز نظر انتقاد به اعتراض شهروندان تنها حق آنها در سرنوشت خود نیست بلکه موهبتی است برای دولت که از نواقص خود پیش از بحران باخبر شود.

ما به وعده ‌ های داده شده زیر عمل نکردیم:

بهره ‌ گیری از نشاط اجتماعی، از بین بردن بی ‌ اعتمادی جامعه، توجه به منشور حقوق شهروندی، حق مشارکت شهروندان در سرنوشت اجتماعی، از بین بردن تبعیض دل زدگی و دلسردی جامعه از وعده ‌ های توخالی، رضایت عمومی جامعه، مهندسی هنجارهای اجتماعی، بسته بودن دریچه اعتراض از کنش ‌ های اجتماعی، ایجاد شادابی سیاسی، باز بودن برگزاری یک نشست دانشگاهی یا اعتراض مدنی که اصلاً اجرا نشد، آزاد بودن سیاست ‌ های انتخاباتی. مردم وفاداری خود را طی این سال ‌ ها به خوبی نشان دادند و در مشارکت سیاسی- اجتماعی همه جا حضور ارزشمند داشته ‌ اند که متاسفانه حاصل آن محرومیت و نارضایتی از طرف بعضی از مدیران بی ‌ اطلاع بوده است. در شرایط کنونی شاید تغییرات اساسی در همه سطوح جوابگوی نیازهای جامعه بحران ‌ زده ما باشد.