قرن ۱۹ و ۲۰، قرون نوآوری‌ها و اختراعات بزرگ بود. تلفن‌های هوشمند، هوش مصنوعی، اینترنت اشیا، خانه‌های هوشمند، شبکه‌های اجتماعی، خودروهای هیبریدی، پرینتر سه‌بعدی، غذای مصنوعی و... نمونه‌های نوآوری‌ها در قرن ۲۱ بود.
در قرن ۱۹ و ۲۰ شاهد ظهور تکنولوژی‌ها و نوآوری‌هایی بوده‌ایم که تاریخ بشر را متحول کرده‌اند. هر یک از این نوآوری‌ها به نوعی نقطه‌عطفی در زندگی بشر بوده‌اند. نوآوری‌های قرن ۲۱، به‌ندرت نوآوری‌های انفجاری هستند، آنها اغلب نوآوری‌های تدریجی هستند که بر دوش نوآوری‌های رادیکال دو قرن گذشته سوار شده‌اند. بسیاری از نوآوری‌های امروز، نوآوری‌های مبتنی بر IT هستند؛ تکنولوژی‌ که شالود‌ه‌های آن به‌عنوان یک تکنولوژی رادیکال، در قرن ۲۰ پایه‌گذاری شد.
ممکن است نوآوری‌های قرن ۲۱ از لحاظ تکنولوژی رادیکال نباشند اما در تاثیر بر زندگی بشر رادیکال هستند. در قرن ۲۱، به نظر می‌رسد عصر طلایی نوآوری‌های رادیکال به سر رسیده و بعید است دنیا شاهد خلق تکنولوژی‌ باشد که زندگی بشر را به پیش و پس از خود تقسیم کند.
نوآوری‌های امروز بیشتر از جنس نوآوری‌های تدریجی و ساختاری و در خوشبینانه‌ترین حالت، نوآوری‌های بنیان‌فکن هستند و به‌ندرت شاهد نوآوری‌های رادیکال هستیم و خواهیم بود. در دنیای کسب‌وکار، نوآوری‌ها بیشتر از جنس خدمت‌افزایی و پایدار خواهند بود، به نحوی که محصول سنتی یا محصول ناشی از نوآوری تدریجی به اضافه نوآوری در خدمات منجر به خدمت‌افزایی می‌شود. همچنین در کسب‌وکاری پلتفرمی شاهد توجه به پایداری در رویکرد‌های جهانی و توسعه صنعتی و فناوری هستیم.

نسل ۵ صنعت از سال ۲۰۲۱ در اروپا در حال پیگیری است. نسل پنجم صنعت اهداف و گستره‌ای فراتر از تولید کالاها و خدمات و سودآوری دارد و بر ۳ عنصر انسان، پایداری و تاب‌آوری استوار است. نوآوری پایدار شامل ایجاد تغییرات عمدی در محصولات، خدمات یا فرآیندهای یک شرکت برای ایجاد منافع اجتماعی و زیست‌محیطی بلندمدت و در عین حال ایجاد سود اقتصادی برای شرکت است. با ایجاد پایداری در نوآوری، شرکت‌ها می‌توانند محصولات، خدمات و فرآیندهایی ایجاد کنند که هم برای جامعه و هم برای سازمان مفید است.
درباره تفاوت نوآوری سنتی و نوآوری پایدار باید گفت، اشکال سنتی نوآوری ممکن است منجر به محصولات، خدمات و فرآیندهای سودآور شود اما ممکن است به کارکنان آسیب برساند یا از منابع طبیعی بیش از حد بهره‌برداری کند، در حالی که نوآوری پایدار به‌دنبال رسیدگی به این اثرات اجتماعی و زیست‌محیطی ناخواسته است؛ به این معنی که شرکت‌ها می‌توانند محصولات و خدماتی را ارائه دهند که برای خود و جامعه در بلندمدت مفید است. نوآوری‌های پایدار باید در فرهنگ شرکت گنجانده شود. برخلاف نوآوری‌های سنتی که عمدتا در یک بخش یا واحد تحقیق و توسعه جداگانه انجام می‌شوند، نوآوری‌های پایدار زمانی موفق‌تر خواهند بود که عمیقا در فرهنگ شرکت تعبیه شده باشند.
ویژگی‌های نوآوری پایدار منعکس‌کننده نسل بعدی تفکر توسعه اقتصادی است و جامعه را به سمت فناوری پاک، اقتصاد سبز و تجارت پاک سوق می‌دهد؛ ضمن اینکه نوآوری پایدار فقط اختراع محصولات یا خدمات جدید نیست. در سطح سازمانی، اصطلاح نوآوری پایدار درباره طراحی محصول/خدمات و فرآیند و همچنین استراتژی شرکت کاربرد دارد.
نوآوری پایدار باعث حسن‌شهرت سازمان می‌شود؛ در نتیجه، شرکت‌های متعهد به نوآوری پایدار در جذب استعدادهای موفق‌تر هستند، برند قوی‌تری پیدا می‌کنند و مشتریان وفادارتری خواهند داشت.
شرکت‌های متعهد به نوآوری، می‌توانند نوآورتر باشند، چون به‌دلیل داشتن شبکه‌های گسترده‌ای از ذی‌نفعان گوناگون، به منابع گسترده‌تری از نوآوری دسترسی دارند، ضمن اینکه شرکت‌های متعهد به نوآوری پایدار، مشکلات قانونی کمتری در آینده خواهند داشت. با گسترش قوانین ملی و جهانی مرتبط با حفظ محیط‌زیست و منافع ذی‌نفعان، شرکت‌های دارای ظرفیت نوآوری پایدار دو مزیت نسبت به سایر شرکت‌ها خواهند داشت، یکی اینکه قوانین زیست‌محیطی جدید مخل کسب‌وکار آنها نخواهند شد و دوم اینکه با نوآوری پایدار، درآمدزایی می‌کنند. شرکت‌های متعهد به نوآوری پایدار، تاب‌آورتر هستند، چون در شرایط سخت اقتصادی می‌توانند به نوآوری و همچنین وفاداری مشتریان تکیه کنند.