شرکت دانش ‌ بنیان مجموعه ‌ ای است که به ‌ منظور هم ‌ افزایی علم و ثروت، توسعه اقتصاد دانش ‌ محور، تحقق اهداف علمی و اقتصادی که شامل گسترش و کاربرد اختراع و نوآوری هستند، تشکیل می ‌ شود. فرآیند تجاری ‌ سازی نتایج تحقیق و توسعه شامل طراحی و تولید کالا و خدمات در حوزه فناوری ‌ های برتر و با ارزش ‌ افزوده فراوان، از دیگر ویژگی ‌ های این دست از فعالان اقتصادی است. یکی از موارد مهم در اقتصاد کشور که در سیاست ‌ های اقتصاد مقاومتی نیز بر آن تاکید شده و می ‌ تواند به رونق تولید و اشتغال کمک کند، دانش ‌ بنیان کردن اقتصاد و از طریق توسعه شرکت ‌ های دانش ‌ بنیان در حال انجام است.این در حالی است که دانش ‌ بنیان ‌ ها مشکلات زیادی دارند که شامل مشکلات گمرکی، واردات مواد اولیه، مالیات و... می ‌ شود که صاحبان شرکت ‌ های دانش ‌ بنیان در حال ‌ حاضر مشغول دست ‌ وپنجه نرم کردن با این معضلات هستند، بنابراین باید مسیر هموارتری برای توسعه اقتصاد دانش ‌ بنیان فراهم شود؛ راهی که تاکنون ایجاد نشده و از نمایندگان مجلس شورای اسلامی انتظار می ‌ رود، نگاه ویژه ‌ تری به این شرکت ‌ ها در فضای اقتصاد کشور داشته باشند. در واقع، شرکت ‌ های دانش ‌ بنیان باید به ‌ صورت خاص در فضای اقتصادی کشور دیده شوند؛ اقدامی که تاکنون اتفاق نیفتاده است.

البته اقدامات موثری مانند راه ‌ اندازی صندوق نوآوری و شکوفایی نیز انجام شده که بدون شک بازوی کمک ‌ کننده مناسبی برای توسعه دانش ‌ بنیان ‌ ها است. چنانچه تاکنون در زمینه ضمانتنامه ‌ ها و وام ‌ های استارت ‌ آپی کمک شایانی به کسب ‌ وکارهای نوین کرده است. این در حالی است که تاکنون بیشتر تصمیم ‌ گیری ‌ ها و عملکردهای این حوزه، بیشتر جنبه نمایشی داشته که البته تاحدی این نمایشی بودن لازمه توسعه اکوسیستم دانش ‌ بنیان ‌ ها است، چرا که بخش زیادی از نیاز دانش ‌ بنیان ‌ ها، دیده شدن آنها در رسانه ‌ ها و مجامع مختلف است. به ‌ عبارت ‌ دیگر، زمانی که نام دانش ‌ بنیان ‌ ها مطرح شود، می ‌ تواند رویکرد مثبتی در توسعه اقتصاد دانش ‌ بنیان به ‌ وجود بیاورد.بیشتر صاحبان و متولیان شرکت ‌ های دانش ‌ بنیان تولیدی به ‌ ویژه آن دسته از شرکت ‌ هایی که در زمره تولید نوع یک هستند و سابقه زیادی دارند، خواهان تسهیلگری در امر تولید هستند و انتظار دریافت حمایت ‌ های همه ‌ جانبه از سوی نهادهای دولتی را ندارند. برای مثال، بیشتر شرکت ‌ های نفت و گاز درباره مشکلات در برق و گازرسانی گلایه ‌ مند هستند. موضوع دیگری که در این زمینه وجود دارد، این است که شرکت ‌ های بزرگ تولیدی در اکوسیستم دانش ‌ بنیان بیشتر از اینکه موردحمایت واقع شوند، مورد هجوم برخی نهادها واقع می ‌ شوند و این سد راه توسعه آنها است.

امروز که در قرن ۲۱ زندگی می ‌ کنیم، نیازی به ایجاد برخی زیرساخت ‌ ها برای توسعه اقتصاد دانش ‌ بنیان نیستیم، چرا که امروزه دنیا، دنیای تسهیلگری است و در همه ‌ جای دنیا مشغول تسهیل فرآیندها هستند.هرگاه سخنی از سوی رهبر معظم انقلاب بیان می ‌ شود، برداشت ‌ های مسئولان دولتی شخصی است و گاهی برخی آن ‌ گونه که می ‌ خواهند، موضوع را تفسیر می ‌ کنند و به اعمال ‌ نظر و دستور می ‌ پردازند. بر همین اساس، برای حل بسیاری از مشکلات، نیازمند شفاف ‌ سازی در عبارت ‌ ها و واژه ‌ ها هستیم. برای مثال، وقتی درباره خام ‌ فروشی صحبت به ‌ میان می ‌ آید، باید روشن شود که منظور از خام ‌ فروشی چیست؟ به ‌ عبارت ‌ دیگر، امروز ما نیازمند مشخص شدن تعاریف هستیم. در بخش صادرات هم، معضلات عدیده ‌ ای وجود دارد که نیازمند اعمال ‌ توجه از سوی دولت است. قیمت ‌ گذاری ‌ های دستوری و تصمیمات یک ‌ شبه و شتابزده، توسعه اقتصادی دانش ‌ بنیان ‌ ها را با مشکل مواجه می ‌ کند.چند سالی می ‌ شود که در قالب همایش ‌ ها و رویدادهای متنوع، صحبت ‌ هایی درباره مشکلات دانش ‌ بنیان ‌ ها مطرح می ‌ شود، اما بسیاری از معضلات بر جای خود باقی است. نکته ‌ ای که مدتی می ‌ شود، زیاد درباره آن شنیده ‌ ایم، این است که هم ‌ اکنون کشور به کارخانه نیاز ندارد، بلکه نیاز کشور به ایجاد بنگاه ‌ های صنعتی نوآور است که مبتنی بر نیاز بازار فعالیت کنند تا بتوانند سهم مناسبی از بازار بزرگ کشور و منطقه را تصاحب کنند.