رکود بزرگ در بازار داخلی و آسیب به شرکتهای فولادی
بازار فولاد یک بار دیگر نسبت به نتیجه مذاکرات برجامی در وین «شرطی» شده است. این شرطی شدن اقتصاد داخلی به مذاکرات بینالمللی و چندجانبه پیرامون برجام، چیزی بود که قبلا نیز شاهد آن بودهایم.
بازار فولاد در حال حاضر در شرایط بلاتکلیفی و صبر و انتظار به سر میبرد و این وضعیت، هزینه بالایی را به شرکتهای فولادی تحمیل کرده است. به گزارش چیلان، تقاضای بیرمق و بسیار ضعیف این روزها بازار فولاد را وارد یک رکود بزرگ کرده و شرکتهای فولادی با وضعیت بسیار دشواری دست و پنجه نرم میکنند.
یکی از مدیران فروش شرکتهای بورسی در این باره گفت: عدم تقاضا در بازار داخلی فولاد باعث اختلال در تامین منابع مالی شرکتها شده است. عرضهکنندگان فولاد در چنین وضعیتی چه باید بکنند؛ لابد باید نسبت به صادرات اقدام کنند؛ آن هم در شرایطی که تا چند روز دیگر مجوز صادرات شرکتهای فولادی در ۳۰ دی ماه از درجه اعتبار ساقط خواهد شد! این مدیر فولادی گفت: مطمئنا کاهش تقاضا در بازار فولاد قابل پیشبینی بود. ای کاش دستورالعملها قابلیت انعطاف و هماهنگی با بازار را داشتند. وقتی خریداری در تالار بورس نیست، عرضهکنندگان باید بتوانند به همان میزان در بازار آزاد امکان فروش داشته باشند. رسوب سرمایه و سرمایه در گردش شرکتها چطور باید بررسی و درنظر گرفته شود.
تعداد خریدهایی که به علت کاهش قیمت از سوی خریداران کنسل شده است، کم نبوده است. در حالی که سود بینبانکی در کانال بالای ۲۰ درصد سیر میکند، چطور میتوان کاهش قیمت در محصول را متصور شد. یکی دیگر از مدیران صادرات شرکتهای فولادی نیز در این باره تاکید کرد: قیمت شمش فولادی در بورس کالا در حال حاضر کمتر از قیمت جهانی قراضه است! با این وضعیت، آیا باز هم باید برای صادرات شمش فولادی محدودیت گذاشت؟ آیا در حالی که تقاضا در بازار داخلی وجود ندارد، نباید صادرات را تسهیل کرد تا تولیدکنندگان متضرر نشوند؟