اصولا اگر کنار یک گیمر بنشینید و چند ساعتی بازی کردنش را نگاه کنید، خیلی زود متوجه می‌شوید که یک سری کار به خصوص مدام در حال تکرار شدن هستند. شاید در نگاه اول عجیب به نظر برسد، ولی اگر خودتان کنترلر را به دست بگیرید و بگذارید که بازی‌ها ذهنتان را تربیت کنند، بعد از مدتی متوجه می‌شوید که خودتان هم دارید همان کار‌ها را تکرار می‌کنید. بله، در دنیای بازی‌های ویدیویی کار‌هایی هستند که عملا هیچ گیمری نمی‌تواند در مقابل انجام ندادنشان مقاوت کند. برای همین در این مقاله به سراغ همین کار‌ها رفتیم و به شکلی نسبتا طنزآمیز نگاهی مختصر به ۱۰ مورد از آن‌ها داشتیم.

بیایید اعتراف کنیم؛ اکثر ما گیمر‌ها یک جور‌هایی خرت و پرت جمع کنیم. فقط کافیست در بازی‌هایی مثل اسکایریم یا ویچر به ما اجازه لوت کردن داده شود. آن وقت است که هر چیزی جلوی دستمان باشد را برمی‌داریم و در اینونتوری انبار می‌کنیم. این رویه معمولا تا جایی ادامه پیدا می‌کند که دیگر کوله‌پشتی کاراکترمان جایی برای آیتم‌های مهم نداشته. با این حال، باز هم آشغال‌ها رو دور نمی‌ریزیم و سعی می‌کنیم با انداختن چند آیتمی که دیگر می‌دانیم واقعا به کار نمی‌آیند، فضا را برای آن آیتم مهم باز کنیم.

شاید برای مردم عادی عجیب به نظر برسد، اما قطعا نمی‌توانید بشکه‌ای قرمز رنگ جلوی یک گیمر بگذارید و از او بخواهید که به آن شلیک نکند. این واقعا یک خواهش نارواست و به جای اینکه جلوی ما را بگیرید باید بروید و از بازی‌سازان بخواهید که دیگر از بشکه قرمز رنگ در محیط بازی‌هایشان استفاده نکنند. چراکه خودشان به ما یاد دادند که بشکه قرمز رنگ، یعنی انفجار بزرگ. یعنی کشتن بیش از ده دشمن، آن هم با یک شلیک. یعنی حفظ مهمات و خیلی چیز‌های دیگر. ناگفته نماند که انفجار ناشی از شلیک به این بشکه‌ها و منفجر کردنشان به قدری حس خوبی دارد که اگر در آن‌ها مواد منفجره نباشد، واقعا اعصابمان به خاطر گلوله‌ای که خرج کردیم و انفجاری که ندیدم خرد می‌شود.

راه رفتن در بازی‌های ویدیویی کار آدم‌های عادی است؛ قهرمانان واقعی روی زمین می‌غلتند. این چیزی است که بازی‌های ویدیویی به ما یاد دادند و دیگر بعد از سال‌ها بازی کردن می‌دانیم که غلتیدن واقعا سرعت بالاتری نسبت به راه رفتن دارد. به همین دلیل هم هست که اسپید رانر‌ها برای ثبت رکورد‌های جهانی به جای دویدن در بازی‌ها، مدام در هر حال غلت زدن هستند.

در دنیای واقعی گلوله و خشاب‌ها وزن بسیار بالایی دارند و در بهترین شرایط یک سرباز زبده نهایتا ۱۰ الی ۱۲ خشاب به خودش آویزان می‌کند. با این حال، اگر تعداد خشاب‌هایی که ما در طول یک مرحله عوض می‌کنیم را بشمارید، قطعا بیشتر از ۳۰ الی ۴۰‌تا خواهد شد. اصولا گیمر جماعت اگر یک گلوله از خشاب سلاحش کم شود، آن را با یک خشاب پر جایگزین می‌کند که خدای نکرده ۵ ثانیه جلوتر به خاطر همان یک گلوله کشته نشود. حالا این بماند که نگاه کردن به انیمیشن جذاب تعویض خشاب واقعا اعتیاد آور است.

اینکه بعضی وقت‌ها بازی‌ها سرنوشت افراد مختلف را به ما می‌سپارند و اجازه می‌دهند که برای زنده نگه داشتن یا کشته شدنشان تصمیم بگیریم، واقعا جذاب است. با این حال، ما اصلا از آن تیپ آدم‌هایی نیستیم که بگذاریم دوستانمان جلوی چشم‌مان بمیرند. نه، ما آنقدر سیو‌های متعدد انجام می‌دهیم که اگر یک اتفاق ناگوار افتاد، به عقب برگردیم و نگذاریم که آن اتفاق دوباره تکرار شود.

شاید شلیک به سینه دشمنان همیشه انتخاب منطقی‌تری باشد. چراکه اندام حیاتی زیادی در این منطقه وجود دارد و طبیعتا شلیک به سمتشان خیلی راحت‌تر است. با این حال، هیچ گیمری حاضر نیست با شلیک به سینه دشمن، دلش را بشکند. به جای این ما همیشه ریسک می‌کنیم و یک راست به سراغ سر می‌رویم. مهم هم نیست که چقدر با هدف فاصله داریم. مهم این است که از تماشای خرد شدن جمجمه دشمنان واقعا لذت می‌بریم.

گیمری که در بازی‌هایی مثل GTA با سرعت بالا ماشینش را روی پلتفرم‌های پرتاب نبرد و یک چرخش هیجان انگیز در آسمان را تجربه نکرده باشد، گیمر نیست. چراکه بازی‌های ویدیویی ماشین‌های غیر واقعی را در اختیارمان گذاشته‌اند تا هر کاری دوست داریم با آن‌ها بکنیم. خصوصا الان که قیمت خودرو هم بالا رفته و اگر یک خط ساده روی بدنه ماشین‌هایمان بیفتد از شدت غم دو روز از خانه بیرون نمی‌زنیم، این بدلکاری‌های جاه‌طلبانه، لایی کشیدن در خیابان‌ها و پریدن از روی دره با ماشین در بازی‌ها چیزی نیست که بخواهیم به آن نه بگوییم.

در بسیاری از بازی‌ها، کوهستان‌ها حکم یک دکور زیبا برای محیط را دارند و طوری طراحی شده‌اند که هیچکس توانایی بالا رفتن از آن‌ها را نداشته باشد. با این حال، گیمر‌ها به هیچ چالشی نه نمی‌گویند و کنجکاوی بیش از حد ما باعث می‌شود که در بیشتر مواقع به قوانین حاکم بر بازی‌ها غلبه و به دور دست‌ترین نقاط جهان آن‌ها سفر کنیم.

به دست گیمر‌ها یک شعله‌افکن بدهید و ببینید که چه باربیکیویی برایتان به راه می‌اندازند. اصولا برخلاف چیزی که به نظر می‌رسد، آتش دوست ماست و اگر بازی‌ها یک لحظه از ما غافل شوند، جهانشان را در حال سوختن می‌بینند. برای همین هم هست که در بازی‌های، چون فارکرای ۳ و Call of Duty: World at War تا این حد عاشق شعله‌افکن‌ها بودیم.

یکی از دلایلی که GTA‌ها در دنیا بسیار محبوبند، به خاطر آزادی عملی است که این سری بازی‌ها در اختیار طرفدارانشان می‌گذارند. بله، شما آزادید در دنیای این بازی‌ها هر کاری که دوست دارید انجام دهید. اما چه چیز بهتر از آنکه یک ماشین بدزید، پایتان را روی گاز بگذارید و هر کسی که جلویتان پرید را زیر بگیرید. سالانه میلیون‌ها NPC بیگناه فقط در سری بازی‌های GTA زیر گرفته می‌شوند که خب عملا نه می‌شود جلوی این کار را گرفت و نه اصلا دلمان می‌خواهد که چنین اتفاقی بیفتد.

خب این هم از انتخاب‌های ما. اما شما هم بیایید و از کار‌هایی برایمان بگویید که واقعا نمی‌توانید در بازی‌ها انجام ندهید.

منبع: gamingbolt