در بخشی از این مطلب آمده است: هفته جاری ده‌هامیلیون امریکایی به دونالد ترامپ رأی خواهند داد. برخی از آنها به دلیل نا‌رضایتی و خشم، به او رأی می‌دهند چون معتقدند کامالا هریس یک مارکسیست افراطی است که کشورشان را نابود خواهد کرد. برخی دیگر به دلیل غرور ملی به ترامپ روی می‌آورند چراکه او در آنها این باور را برمی‌انگیزد که با حضور او در کاخ سفید، امریکا مقتدرانه خواهد ایستاد. با این حال، گروهی نیز با محاسبه‌ای خونسردانه، ترامپ را به‌عنوان یک ریسک حساب‌شده انتخاب می‌کنند.

گروه آخر شامل افرادی است که اگرچه ترامپ را شخصیتی نمی‌بینند که بخواهند با او مراوده‌ای داشته باشند یا او را الگوی فرزندان خود قرار دهند، اما باور دارند که عملکرد او در دوران ریاست‌جمهوری‌اش بیشتر به نفع کشور بوده است تا به ضرر آن.

اکونومیست چنین استدلالی را به‌طور خطرناکی ساده‌انگارانه می‌داند. شاید امریکا بتواند چهار سال دیگر از ریاست‌جمهوری ترامپ را همان‌طور که ریاست‌جمهوری دیگر مردان پرعیب و نقص از هر دو حزب را گذرانده، پشت سر بگذارد و حتی پیشرفت کند اما رأی‌دهندگانی که ادعای واقع‌گرایی دارند، از ریسک نادر اما شدید یک ریاست‌جمهوری دیگر ترامپ غافل هستند. با انتخاب ترامپ به‌عنوان رهبر جهان آزاد، امریکایی‌ها اقتصاد، حاکمیت قانون و صلح بین‌المللی را به خطر می‌اندازند. ما نمی‌توانیم احتمال دقیق وقوع یک فاجعه را محاسبه کنیم؛ هیچ‌کس نمی‌تواند اما معتقدیم رأی‌دهندگانی که این ریسک را کوچک می‌شمارند، خودشان را فریب می‌دهند.

نگرانی‌ها از انتخاب ترامپ

برخی هشدار درباره روی کار آمدن ترامپ را ترس‌پراکنی می‌دانند. درست است که بدترین نگرانی‌ها درباره دوره اول ترامپ تحقق نیافت. در داخل امریکا، او مالیات‌ها را کاهش داد و مقررات‌زدایی کرد و اقتصاد امریکا سریع‌تر از دیگر کشورهای ثروتمند رشد کرد. دولت او به دلیل تامین بودجه برای واکسن‌های کووید-۱۹ شایسته تقدیر است، هرچند ترامپ از مردم نخواست که واکسن بزنند. در عرصه بین‌المللی، او قدرت خود را به نمایش گذاشت و در موضع‌گیری نسبت به چین، به سمت تقابلی قوی‌تر گرایش پیدا کرد.

انتقادها از ترامپ از سیاست‌های او شروع می‌شود. در سال ۲۰۱۶، حزب جمهوریخواه هنوز میان دو قطب حزب میت رامنی و حزب ترامپ در نوسان بود اما نسخه امروزی این حزب به شدت به سمت افراط گرایش یافته است. ترامپ خواهان اعمال تعرفه ۲۰ درصدی بر تمامی واردات است و حتی از تعرفه‌های بیش از ۲۰۰ درصد یا حتی ۵۰۰ درصد بر خودروهای وارداتی از مکزیک صحبت کرده است. او طرحی برای اخراج میلیون‌ها مهاجر غیرقانونی دارد که بسیاری از آنها شغل و فرزندانی امریکایی دارند. او حتی خواستار ادامه کاهش مالیات‌هاست، هرچند کسری بودجه در حدی است که معمولا فقط در دوران جنگ یا رکود اقتصادی دیده می‌شود که این نشان‌دهنده بی‌توجهی او به مدیریت مالی درست است.

این سیاست‌ها موجب افزایش تورم و احتمالا باعث تنش با بانک مرکزی خواهد شد و خطر بروز یک جنگ تجاری را به همراه خواهد داشت که در نهایت می‌تواند امریکا را به فقر بکشاند. ترکیبی از تورم، کسری‌های خارج از کنترل و زوال نهادها می‌تواند شرایطی را ایجاد کند که وام‌دهندگان خارجی از تامین مالی بی‌حد و مرز خزانه‌داری امریکا احساس نگرانی کنند.

اقتصاد امریکا حسرت جهان است اما این بر پایه باز بودن بازار، پذیرش نوآوری و رقابت استوار است. ترامپ گاهی چنان عمل می‌کند که گویی می‌خواهد امریکا را به قرن نوزدهم بازگرداند و با اعمال تعرفه‌ها و مشوق‌های مالیاتی دوستان خود را تشویق و دشمنانش را تنبیه کند و همزمان هزینه‌های دولتی را تامین و کسری تجاری را کاهش دهد. سیاست ممکن است همچنان زیرساخت‌های شکوفایی اقتصادی امریکا را نابود کند.

تفاوت دنیای 2016 با دنیای 2024

دلیل دیگری برای نگرانی از دور دوم ریاست‌جمهوری ترامپ این است که دنیا تغییر کرده است. در سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱، جهان تا حد زیادی در آرامش بود. حامیان ترامپ این موضوع را به حساب غیرقابل‌پیش‌بینی بودن او و آمادگی او برای انجام اقدامات قاطعانه و غیرمتعارف می‌گذارند؛ ترکیبی که می‌تواند کشورهای مشکل‌ساز را سر جای‌شان نگه دارد. با آغاز ریاست‌جمهوری بعدی، دو جنگ امنیت امریکا را تهدید می‌کنند. در اوکراین، روسیه دست برتر را دارد و این موقعیت ولادیمیر پوتین را برای تهدید به تجاوز بیشتر در اروپا تقویت می‌کند. در خاورمیانه، جنگ منطقه‌ای که به سمت ایران پیش می‌رود می‌تواند پای ایالات‌متحده را به میان بکشد.

ریسک‌های سیاست داخلی و خارجی با یک تفاوت بزرگ دیگر میان دوره اول ترامپ و دور احتمالی دوم او تشدید می‌شود: این‌بار او کمتر تحت کنترل خواهد بود. رئیس‌جمهوری که ایده شلیک موشک به آزمایشگاه‌های موادمخدر در مکزیک را در سر می‌پروراند، در دوره قبل با ممانعت افراد و نهادهای اطرافش مواجه شد. از آن زمان، حزب جمهوریخواه حول وفاداری به ترامپ سازمان یافته است.