به‌نظر می‌رسد ۳گروه در جامعه هستند که خیلی باید مورد توجه باشند، چراکه کار این ۳ گروه کاملا به‌هم پیوسته و مرتبط بوده و سرنوشت یک کشور را تعیین می‌کنند. 

 این ۳ گروه عبارتند از: معلم. پلیس. قاضی.

معلم اگر تامین باشد و مورد احترام، انسان‌هایی سالم و صالح را تربیت می‌کند و بدین ترتیب آمار جرم و جنایت کم شده و کار پلیس و قاضی ساده و راحت‌تر می‌شود.

پلیس اگر تامین باشد و مورد احترام، به وظایف خود درست و دقیق عمل می‌کند تا مردم در آسایش و آرامش و امنیت باشند.

قاضی اگر تامین باشد و مورد احترام، براساس عدالت و مسئولیت اجتماعی خود رأی داده و خلافکاران و تبهکاران جرأت انجام خلاف را نخواهند داشت و امور اداری و مالی و روزمره مردم با خیالی آسوده از گزند هر سارق و دزد و کلاهبرداری انجام می‌شود.

در چنین حالتی کشور می‌تواند رشد و توسعه پایداری را تجربه کرده و برای خود ارزش افزوده و سرآمدی ایجاد کند.

اگر می‌بینید که دادگاه‌ها بسیار شلوغ و پرونده‌های بسیاری در محاکم قضایی مطرح است؛ اگر می‌بینید که کلانتری‌ها شلوغ است و وظایف پلیس به‌درستی انجام نمی‌شود؛ اگر می‌بینید که دانش‌آموزان با صدای زنگ آخر کلاس به سمت خانه فرار می‌کنند؛ همه‌اش نتیجه آن است که معلم و پلیس و قاضی آنچنان که باید و شاید تامین و مورد احترام و توجه نیستند. خوشبختی و بدبختی پیشرفت و عقب‌ماندگی هر جامعه‌ای به این است که معلم، معلم باشد. پلیس، پلیس باشد و قاضی، قاضی.

بسی مایه شگفتی و تاسف است که چرا ما به معلم و پلیس و قاضی توجه لازم و کافی را نداریم. معلم دزد، پلیس بیخیال و قاضی رشوه‌بگیر همگی محصول تامین نبودن این ۳ گروه است. چرا در دادگاه شاکی مظلوم ذی‌حق باید از متهم خلافکار بیشتر بدود؟! عجیب نیست؟! چرا معلم درس موظفی خود را به‌درستی انجام نمی‌دهد و کلاس فوق‌العاده پولی می‌گذارد؟! عجیب نیست؟! چرا پلیس در اعمال قانون چشم‌پوشی می‌کند و بی‌تفاوت رد می‌شود؟! عجیب نیست؟! 

معلمی، پلیسی و قضاوت باید آرزوی شغلی هر فرد نخبه جامعه باشد. معلم شدن، پلیس شدن و قاضی شدن باید آنقدر باکرامت و باعظمت و باکلاس و مقدس دیده شود که اگر از هر کودکی سوال کردند که می‌خواهی چکاره شوی؟ بگوید: معلم، پلیس، قاضی.

قدرشناس این ۳ گروه باشیم و دوست‌شان بداریم و تامین‌شان کنیم تا جامعه در صلح و صفا و آرامش و امنیت بیشتری باشد.