چرا دلیل بیشتر مشکلات و مصائب جاری کشور را همیشه در عملکرد مدیران سابق جست‌وجو می‌کنیم؟ به گواه تاریخ صنعت خودرو‌سازی کشورمان همزمان با کره جنوبی آغاز به کار کرده اما چه شد که آنها این‌گونه شدند و ما اینچنین. نسخه اقتصاد هر کشوری براساس دارایی‌ها، نیازها، استعدادهای خدادادی، نیروی انسانی آن و چشم‌انداز آینده ترسیم می‌شود. بیاییم صادقانه بیندیشیم و پاسخ دهیم چرا و چگونه است که ما هنوز در صنایع بزرگی مانند خودروسازی اندر خم یک کوچه‌ایم. البته نمی‌توان از اقدامات مثبت انجام شده در این حوزه‌ها نیز گذشت اما این جایگاه و این تولیدات در عصر حاضر زیبنده ایران نیست. 

مدیریت به زبان ساده یعنی تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی درباره اختصاص منابع محدود و بکارگیری درست، دقیق و بهنگام آن برای رفع نیازها. یعنی از حداقل‌ها بیشترین‌ سودها را کسب کنیم. صنعت خودرو‌سازی می‌تواند یکی از صنایع ارزآور و اشتغالزا برای کشور باشد.

بسیاری نبود مدیریت پیشران، به‌روز و رقابت‌پذیر را مهم‌ترین عامل جایگاه فعلی ایران در توسعه صنعت می‌دانند. به‌زبان ساده مجموعه مدیریتی باید آشنایی لازم با صنایع تحت مدیریت را داشته باشد. دیگر زمان آزمون و خطا و هدررفت منابع و منافع نیست. در این بین پیشنهاداتی مانند آزادسازی واردات خودرو نیز مطرح می‌شود. واردات خودرو شمشیر دولبه‌ای است که می‌تواند برای تولیدات داخلی هم مفید باشد و هم مضر. سالیان مدیدی است که راه را بر ورود خودروهای خارجی به کشور با ترفندها و روش‌های مختلف بسته‌ایم؛ به این امید که این سیاست موجب تقویت تولید ملی شود. 

شاید با اعمال مدیریتی هوشمندانه، نه صرفا انقباضی می‌توانستیم در جهان کنونی به‌جای صادرات مواد خام اعم از معدنی و غیرمعدنی که سرمایه خدادادی و ثروت آیندگان است، در جایگاه مناسبی در زمینه صادرات تولیدات خودرویی، صنعت قطعه‌سازی و صد البته دانش و فناوری قرار بگیریم. 

وقت آن است که به‌جای صادرات مواد خام به صادرات محصولات کیفی ارزآور و کم‌حجم روی آوریم. تولیدات مبنی بر دانش و فناوری ارزآورتر هستند و علاوه بر حفظ منابع، حفظ منافع را نیز تضمین می‌‌کنند. 

دیگر زمان صادرات مواد خام معدنی اعم از کانی فلزی و غیرفلزی نیست. دوران تکیه بر صادرات نفت خام گذشته و کسب درآمد از این محل خوش‌خیالی است. 

 اقتصاد مقاومتی یعنی بستن گذرگاه‌ها و حذف گلوگاه‌هایی که دشمن با دست گذاشتن روی آن بتواند به اقتصاد ما ضربه بزند. 

براساس خط‌مشی‌های اقتصاد مقاومتی ایجاد و حفظ استقلال در گرو توسعه دانش است و همه این موارد در گرو پیاده‌سازی نظام هوشمند مدیریتی با نگاه بلندمدت و سودآور. 

دیگر زمان کارآموزی و آزمون و خطای مدیران نیست. باید به سمتی حرکت کنیم که ضمن بهره‌گیری از تجارب ارزشمند گذشته با دانش روز حرکت کنیم.

باید کالایی تولید کنیم که با کمترین هدررفت منابع خلق شده باشد و با کیفیت بالا و رقابت‌پذیری حرفی در دنیای امروز برای گفتن داشته باشد. مدیران صنعت باید مدیرانی تخصصی و باتجربه باشند که ضمن درک موضوع با همراهی آگاهانه و دانش‌محور مکمل واحد‌های صنعتی باشند. 

زمان، زمان حرکت و توسعه متوازن است. بیاییم با مدیریت درست راه را بر این امر هموار سازیم. پس بار دیگر تکرار می‌کنم «مدیریت توانمند، موتور پیشران صنعت در ایران».