بتن‌ریزی و چالش‌های مرتبط با آن
یکی از چالش‌برانگیزترین و سخت‌ترین مراحل نظارت و اجرای ساختمان، مرحله بتن‌ریزی اسکلت ساختمان و آرماتوربندی آن و مقاومت ساختمان در گرو اجرای صحیح و تخصصی این مرحله، آن هم به‌نحو احسن و با آخرین روش‌ها است.
قبل از بتن‌ریزی باید کلیه آرماتورها با نقشه کنترل شود، همچنین دقت شود که آرماتورها به همدیگر با سیم آرماتوربندی بسته شده باشند و اگر این اقدام در جایی فراموش شد، دوباره انجام شود.
از طرفی باید یکنواختی فاصله آرماتورها کنترل شود، زیرا بیشتر اتفاق می‌افتد که بعضی از آرماتورها به هم چسبیده و بعضی با فاصله از همدیگر قرار می‌گیرند.
این موضوع باعث می‌شود که بتن نتواند کلیه میلگردها را احاطه کرده و قطعه همگن و توپری به‌وجود بیاورد و مقاومت بتن در برخی نواحی بیش از حد نیاز باشد و در برخی نواحی مقاومت بتن از حد موردنیاز کمتر باشد.
بیشتر ناظران و مجریان ذی‌صلاح ساختمان‌ها با واژه پمپ و افزودن آب اضافی به بتن در حال تخلیه، آشنا هستند، زیرا در این مرحله که قرار است سقف‌ها و ستون‌ها، بتن ریزی شوند، به‌طورمعمول شرکت‌های تولید بتن به پرسنل خود چه رانندگان میکسرها و چه اپراتور پمپ‌های بتن‌ریز، سفارش اکید در تحت فشار قرار ندادن پمپ و مراقبت از این وسایل گران‌نرخ و سنگین دارند، اما بیشتر این پرسنل به‌دلیل نداشتن تخصص و دلسوزی، اقدامی در این راستا انجام نمی‌دهند، حتی مشاهده شده که شیرهای آب، به‌طورمستقیم در ورودی میکسر و به‌شکل پنهانی تعبیه شده است که این موضوع گاهی از چشم ناظر و مجری پنهان می‌ماند.
در میان اخبار
در زمینه نظارت و اجرای ساختمان، متاسفانه نه‌تنها هیچ‌گونه تغییری در روش بتن‌ریزی از سمت این شرکت‌ها مشاهده نمی‌شود، بلکه بیشتر پیشرفت‌ها در فریب ناظران و مجریان، آن هم به روش‌های مختلف در حال رخ دادن است.
اینکه دستگاه نظارت یا اجرا قرار باشد با تک‌تک این رانندگان و اپراتورها درگیر شود یا جلوی اجرای ساختمان‌ها را تا رفع این موضوع بگیرد، هیچ مسئله‌ای حل نمی‌شود.
باتوجه به این موضوع که طراحان، ناظران و مجریان یک ساختمان، ماموران وزارت راه و شهرسازی برای اجرای صحیح سازه‌های شهری و غیرشهری محسوب می‌شوند، ضرورت دارد این مهم، موردتوجه مسئولان امر قرار بگیرد.
یکی از راه‌حل‌هایی که باید به تمامی کارفرماها و حتی شرکت‌های تولید بتن توصیه کرد، حذف کلی آب بعد از بارگیری بتن توسط میکسرها و استفاده از افزودنی‌های مجاز برای روان کردن بتن است، البته همه مجریان امر با این واژه آشنا هستند، اما به‌دلیل هزینه‌بر بودن آن به‌طورمعمول از آن چشم‌پوشی می‌کنند و به راحت‌ترین و مسئله‌دارترین روش که همان افزودن آب اضافی است، توجه می‌شود.
اسکلت، مهم‌ترین بخش اجرا و به‌نوعی اساس و بنیان یک ساختمان به‌حساب می‌آید و نیز صنعت ساختمان یکی از زیرساخت‌های مهم کشور محسوب می‌شود.
بنابراین پیشنهاد می‌شود باتوجه به اینکه بین کارفرما، ناظر و شرکت‌های تهیه بتن، مسئله افزودن آب به‌عنوان روان‌کننده، چالش همیشگی محسوب می‌شود و تاکنون هم حل نشده است، دولت به‌عنوان داور و راهگشای این مشکل جدی، بهتر است درباره روان‌کننده‌های ساختمان، همکاری جدی با وزارت راه و شهرسازی داشته باشد و حتی اگر بودجه‌ای را به‌عنوان یارانه به شرکت‌های تولید روان‌کننده تخصیص دهد، به‌طورقطع باید در پی آن، استحکام سازه‌های اجرایی در سرتاسر کشور را با استاندارد بالاتری تضمین کند.
