معدنداری جدید چقدر و در چه حوزه‌هایی به اینترنت نیاز دارد؟ معدنداری حوزه‌ای جدا از حوزه‌های اقتصادی دیگر نیست. در تمام حوزه‌ها نیاز به اطلاعات روز وجود دارد و معدنداری هم از این قاعده مستثنا نیست.

در معدن چندین بخش مجزا داریم که عبارت است از اکتشاف، استخراج و فرآوری.

به‌دست آوردن اطلاعات و آشنایی با تکنولوژی‌ها و دانش فنی روز در هر یک از این زمینه‌ها می‌تواند معدنداری را متحول کند. به‌عنوان مثال، نگاهی به بحث استخراج نشان می‌دهد که هنوز ما در این بخش از شیوه‌های قدیمی استفاده می‌کنیم، به این علت که دسترسی به اطلاعات و داده‌ها محدود بوده است. امروزه باوجود اینترنت، این نقص مرتفع شده و به‌راحتی می‌توانیم دانش خود را روزآمد کنیم و بازدهی و راندمان بیشتری داشته باشیم.

افت سرعت یا قطع اینترنت معضل بسیار بزرگی است که دامن فعالان اقتصادی را گرفته است. به‌عنوان مثال، اگر شرایط معدن را در نظر بگیریم، باتوجه به اینکه محدوده‌های معدنی به‌طورمعمول در نقاط دورافتاده واقع شده‌اند، اگر امکان دسترسی به اینترنت را داشته باشند، می‌توانند نیازهای خود را از طریق اینترنت به دفاتر مرکزی یا معدندار اعلام کنند و طرف مقابل، برای تامین مواد موردنیاز آنها از قطعات لازم برای دستگاه‌ها گرفته تا نیازهای ضروری دیگر اقدام کند و به این ترتیب، فرآیند تولید دچار وقفه نمی‌شود.

بارها و بارها اتفاق افتاده است که برای یک قطعه کوچک و ارزان‌نرخ، خط تولید معدن چندین روز متوقف شده، زیرا امکان ارتباط از طریق اینترنت و درخواست تهیه قطعه موردنظر وجود نداشته است و فرآیند کاملا به‌شیوه سنتی طی شده است و باید خود را به شهر می‌رساندند و آن قطعه را می‌خریدند و برمی‌گشتند.

خوابیدن خط تولید به این شیوه، ضررهای هنگفت اقتصادی به‌بار می‌آورد.

علاوه بر این، کندی یا قطع اینترنت مشکل دیگری هم برای معدنداران ایجاد کرده و آن ناتوانی از دسترسی به خدمات آنلاین دولتی است. به‌فرض، معدندار شانس شرکت در مناقصه‌ها و مزایده‌های آنلاین را از دست می‌دهد. به‌همین ترتیب، نمی‌تواند با مشتریان ارتباط برقرار کند. به‌طور خلاصه، یک فرآیند کامل اقتصادی در میانه راه قطع شده و ضررهای بسیاری را به این حوزه اقتصادی وارد کرده است.

شنیده می‌شود که برخی راه‌اندازی اینترنت ملی را راهی برای حل این مشکل معرفی می‌کنند. این راهکار زمانی می‌تواند به‌صورت جدی موردتوجه قرار گیرد که بتوانیم زیرساخت‌های اینترنت ملی را درست ایجاد کنیم. به‌نظر نمی‌رسد در حال ‌حاضر زیرساخت‌های ما آنقدر پیشرفته باشد که بتوان شبکه اینترنت ملی راه‌اندازی و آن را جایگزین اینترنت بین‌المللی کرد یا بستر آنچنان امن باشد که هکرها راهی برای نفوذ به آن پیدا نکنند.

به‌نظر می‌رسد، استفاده از اینترنت ملی ممکن است مشکل ما را در یک یا چند حوزه حل کند، اما مشکلاتی به‌مراتب بزرگ‌تر ایجاد خواهد شد.

طبق بررسی‌های به‌عمل آمده، برای جلوگیری از نفوذ هکرها باید راه‌های علمی و منطقی در پیش گرفت. بسیاری از صاحب‌نظران بر این باور هستند که می‌توان بلاک‌چین را جایگزین کرد و از آن طریق وارد کار شد. در حال ‌حاضر یکی، دو شرکت در این حوزه مشغول ارائه خدمات هستند و تضمین می‌کنند که اگر سامانه مشتری هک شود، تاوان آن را می‌دهند. قصد من تایید تا تکذیب شیوه خاصی نیست، اما به‌نظر می‌رسد که دست‌اندرکاران موضوع اینترنت ملی باید با دید باز و دانش و اطلاعات کامل در این زمینه ورود کنند.

طبیعی است که اگر بستر امنی فراهم شود، سرعت خوبی داشته باشد و امکانات مناسبی ارائه دهد، کاربران ترغیب می‌شوند که از آن استفاده کنند.

در حالی که دسترسی به اینترنت با محدودیت‌های جدی رو به رو است و باتوجه به تمام مشکلاتی که وجود دارد، به‌نظر می‌رسد که اگر انجمن‌های صنفی و کارفرمایی فعال‌تر شوند و نقش محوری را در برقراری ارتباطات لازم برعهده بگیرند، شاید تا حدودی بتوان جلوی زیان‌های روزافزون را گرفت تا سرانجام روزی شرایط ایده‌آل حاصل شود