کاهش تولید التهاب‌زاست
عبدالرضا شیخان-فعال صنعت سیمان
سیمان محصولی پرمصرف و بدون جایگزین در فعالیت‌های عمرانی و ساخت‌وساز است. طی ماه‌های اخیر شاهد رشد نرخ این محصول ساختمانی در بازار و التهاب در خریدوفروش آن بودیم؛ تا جایی‌که تامین پایدار سیمان و فروش آن در یک بازه قیمتی متعادل و منطقی، چالشی اساسی برای فعالان بخش ساخت‌وساز به‌شمار می‌رفت.
ظرفیت تولید این صنعت به مراتب بالاتر از نیاز کشور به این محصول ساختمانی برآورد می‌شود و التهاب‌های گذشته در روند فروش این محصول از قطعی‌های مداوم برق در ماه‌های گرم سال نشات گرفت؛ بنابراین باید تدبیری اساسی برای رفع آن اندیشیده شود. در ادامه باید تاکید کرد بی‌توجهی به نوسازی و بازسازی صنایع سیمان کشور در طول سال‌های گذشته، در آینده این صنایع و به‌دنبال آن دولت را با بحرانی جدی روبه‌رو خواهد کرد؛ درنتیجه باید فکری برای رفع این مشکل در کوتاه‌ترین زمان ممکن کرد.
نبود سوخت و تامین نشدن برق پایدار برای صنعت سیمان، بزرگ‌ترین چالشی بود که روند فعالیت سیمانی‌ها را تحت‌تاثیر قرار داد. در چنین شرایطی و براساس آمارهای موجود، میزان تولید سیمان کشور در تیرماه حدود ۴۰ درصد کاهش داشت که رقم قابل‌توجهی به نظر می‌رسد. این افت تولید تا پایان ماه‌های گرم سال نیز ادامه داشت و به‌منزله وارد آمدن خسارت جدی به واحدهای سیمانی و کاهش سودآوری آنهاست. این شرایط و محدودیت‌ها درحالی هستند که وقتی دولت مجوز احداث واحد صنعتی را صادر می‌کند، موظف است نیازهای اولیه آن و زیرساخت‌های موردنیاز برای تولید را هم تامین کند.
در ادامه باید خاطرنشان کرد که صنایع سیمان کشور در زمستان سال گذشته نیز با کمبود و چالش در تامین گاز روبه‌رو شدند. این کمبود زمینه توقف تولید واحدهای سیمانی را برای یک بازه زمانی چندهفته‌ای فراهم کرد. این کمبود در طول سال‌های اخیر وجود داشته؛ بنابراین می‌توان از هم‌اکنون راه‌حلی برای رفع این کمبود اندیشید. راه اساسی این است که مخازن مازوت صنایع سیمان را از هم‌اکنون پر کنند. درنتیجه با کمبود و قطعی گاز، امکان تداوم فعالیت سیمان‌سازان وجود خواهد داشت. در ادامه حمل یک‌باره سوخت، فشار مضاعفی به ناوگان حمل سوخت کشور وارد نمی‌کند و انتظار می‌رود این مازوت با نرخ گاز در اختیار صنایع قرار گیرد تا کمبودها برطرف شود. هرچند این درخواست‌ها اجرایی نشده‌اند و همچنان شرایط سخت‌گیرانه‌ای بر روند تامین سوخت واحدهای سیمانی کشور جریان دارد.
کمبود برق و گاز از عوامل متعدد و کلانی همچون توسعه‌نیافتگی زیرساخت‌ها و بحران خشکسالی در کشور نشأت می‌گیرد. با وجود این، می‌توان با راه‌حل‌هایی زمینه رفع این کمبود را رفع کرد. به‌عنوان مثال، صنایع سیمانی موظف شوند ۲۰ درصد در مصرف برق خود صرفه‌جویی کنند؛ در همین حال وزارت نیرو نیز برای این دست اقدامات، امتیازات و پاداش‌هایی را در اختیار فعالان صنعتی قرار دهد.
ضمن آنکه اگر از قبل زمانی به قطعی برق اختصاص یابد، می‌توان در آن دوره، تعمیرات انجام شود.
در واقع باید اذعان کرد درحال‌حاضر بی‌برنامگی در توزیع برق و سوخت به بحرانی جدی در مسیر فعالیت صنایع سیمانی بدل شده و حتی بازار خریدوفروش این محصول را برهم زده است؛ درنتیجه انتظار می‌رود با رفع این بحران، زمینه بهبود شرایط تولید فراهم شود.
در پایان باید خاطرنشان کرد که صنایع سیمان کشور در ماه‌های گذشته با بحران‌های جدی در مسیر فعالیت خود روبه‌رو شده‌اند. با وجود این، این پایان کار نیست و به اعتقاد فعالان صنایع سیمانی، این شرکت‌ها در آینده با بحرانی فرسودگی در خطوط تولید روبه‌رو خواهند شد.
این بحران بر دلایل معمول کمبود سیمان همچون تامین نشدن برق و سوخت خواهد افزود و مسیر اجرای پروژه‌های عمرانی و ساخت‌وساز را نیز با چالشی جدی مواجه می‌کند؛ بنابراین باید از هم‌اکنون فکری برای رفع آن کرد.
