صنعت فولاد از ۱۲ ماه سال تنها در یک ماه بدون محدودیت برق و گاز امکان تولید داشته و به طور میانگین بیش از ۱۱۰ روز از تولید خود را از دست داده است. حال اگر در برابر این اتفاق، نرخ برق و گاز برای فولادسازان کاهش داده می‌شد، این تسهیل، کاهش تولید و معطل ماندن ظرفیت تولید را تا اندازه‌ای جبران می‌کرد اما متاسفانه شاهد عملکردی متفاوت و عجیب هستیم به طوری که انرژی به میزان کافی تامین نمی‌شود و در همین حال نرخ آن افزایش می‌یابد!

 امروز وضعیت صنعت فولاد در افکار عمومی و حتی تصمیم‌گیران و سیاستگذاران با صورت‌های مالی سه سال پیش رصد می‌شود و بنا بر گذشته صنعت در مورد آن تصمیم‌گیری و قضاوت می‌شود. در نتیجه در شرایطی که هزینه‌های تولید افزایش سرسام‌آوری پیدا کرده، بازار راکد است و نظارت شدید هم بر قیمت محصولات فولادی وجود دارد حال آنکه سایه ناترازی انرژی و گرانی آن هم بر صنعت سنگینی می‌کند.

خاموشی‌هایی که امروز صنعت فولاد متحمل می‌شود، باورکردنی نیست. صنعت فولاد ۵۵۰۰ مگاوات ساعت برق مصرف می‌کند و ۴۰۰۰ مگاوات ساعت آن برابر با ۷۳ درصد را خود شرکت‌های فولادی تولید می‌کنند اما با این حال وقتی کشور با ناترازی روبه‌رو می‌شود، برق تولیدی خود فولادسازان نادیده گرفته و برقشان قطع می‌شود!