به گزارش همت خبر ، صادرات اهمیت بسیاری در توسعه اقتصادی و ارتقاء فاکتورهای آن از جمله بهبود فضای کار، رونق تولید، تامین نیازهای بازار بومی و افزایش قدرت خرید مردم دارد و تقریباً به همین دلیل است که همه کشورهای توسعه یافته و در یا حتی در حال توسعه، صادرات را به عنوان رکن اصلی اقتصاد خود قرار داده‌اند.

در ایران نیز در سال‌های گذشته همواره شعارهای اقتصادی در صدر برنامه‌های مختلف مسئولان بوده و همواره تلاش کرده‌اند در سخنرانی‌ها و حتی رقابت‌های خود، به این مهم اشاره و موضوعاتی مانند رونق تولید و حمایت از محصولات داخلی و اشتغالزایی را به عنوان دغدغه خود به جامعه معرفی کنند. نکته مهم این است اما علیرغم همه این شعارها و اقدامات فرهنگی، هرگز در حوزه اقتصاد کشور پیشرفت محسوسی را لمس نکرد که شاید بی‌توجهی به موضوع صادرات را بتوان به عنوان یکی از دلایل اصلی آن دانست.

اساساً رشد اقتصادی بدون توجه به صادرات امکان‌پذیر نیست و این ادعایی است که تجربه جهانی آن را اثبات کرده است. اقتصاد بسته بعد از مدتی دچار رخوت، رکود و فرسودگی می‌شود که این عامل هم کیفیت تولیدات و کمیت آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد بطوریکه عملاً کشوری بخش تولید به واحدهای تولیدی سنتی، کارخانه‌های فرتوت و صنعت پیر محدود می‌شود. این در حالیست که صادرات و حضور در فضای رقابتی بین‌المللی با بازارهای متنوع و نامحدود می‌تواند به عنوان موتو محرک اقتصاد عمل کرده و کیفیت و کمیت محصولات و تولیدات را به استانداردهای بین‌المللی برساند.

این مهم علاوه بر اینکه نیازهای بازار بومی را با بالاترین کیفیت رفع می‌کند، ارزآوری بالایی برای کشور به همراه خواهد داشت؛ ارزآوری که البته باید بخش زیادی از آن در مسیر توسعه زیرساخت‌های صنعتی و ماشین‌آلات تولیدی و تجهیز کارخانه‌ها به فناوری روز دنیا هزینه شود.

به عبارت بهتر، درآمد حاصل از صادرات محصولات و کالاهای داخلی باید در راه واردات فناوری و تجهیزات فناورانه در بخش تولید باشد چراکه این مهم سبب ارتقاء کیفی محصولات و کاهش چشمگیر قیمت تمام شده تولیدات خواهد شد؛ نتیجه اینکه قدرت رقابت‌پذیری در بازارهای جهانی افزایش می‌یابد و چرخ‌های صنعت با شدت و حدت بیشتری حرکت خواهند کرد و این یعنی اقتصاد به پویایی پایدار می‌رسد.