گرچه امروزه توسعه‌یافته ‌بودن کشورهای همسایه یک مزیت برای رشد و دسترسی به فناوری و علم روز محسوب می‌شود و می‌تواند مسیر رسیدن به مطلوب را کوتاه کند اما مرز مشترک با کشورهای در حال توسعه نیز مزیت‌های خاص خود را دارد که یکی از آنها امکان افزایش درآمد ارزی کشور از مسیر صادرات کالا و خدمات به این کشورهاست.

در این بین، این قبیل کشورها نیز همواره از توسعۀ تجارت در این قالب استقبال می‌کنند چون اولاً می‌توانند در زمان کوتاه‌تر و با قیمت مناسب‌تر کالا و خدمات خود را دریافت کنند و ثانیاً با تعمیق روابط مسیر توسعه را در بازۀ زماین کوتاه‌تری طی کنند.

با این نگاه، ارتباط اقتصادی و تجاری ایران با افغانستان را می‌توان یک فرصت مغتنم دانست به خصوص اینکه در شرایط کنونی ارتباطات سیاسی آرامی بین دو کشور حاکم است و تاجران و بازرگانان ایرانی و همچنین شرکت‌های مهندسی می‌توانند با کیفیت بالاتری خدمات و محصول خود را به این بازار ارائه دهند.

نکتۀ مهم اما ظرفیت بالای این کشور در بخش خدمات فنی و مهندسی است در همۀ سطوح و عرصه‌هاست. در این حوزه ایران نه‌تنها می‌تواند درآمد ارزی بابت صادرات داشته باشد بلکه می‌تواند ضمن انتقال فناوری، به سمت ایجاد شبکۀ مهندسی در این کشور حرکت کند تا هم ‌کلان‌پروژه‌‎ها را انجام دهد و هم بتواند پای تولیدات مهندسی و ماشین‌آلات صنعتی ساخت داخل را به بازار پذیرندۀ این کشور باز کند. در کنار این موارد، تربیت نیروی انسانی متخصص بومی برای تولید و راه‌اندازی خطوط تولید مشترک (ولو با سرمایه‌گذاری مالی و اعتباری) نیز یکی دیگر از راه‌های سرمایه‌گذاری فکری در این کشور است.

نکتۀ پایانی اینکه در عرصۀ تجارت، سرعت در تصمیم‌گیری و اجرا بسیار اهمیت دارد و کشوری می‌تواند به بالاترین بهره‌وری از ظرفیت‌ها و مزیت‌های ایجادشده برسد که سرعت بالاتری در انتخاب و اجرا داشته باشد.

افغانستان گرچه به نیروی انسانی متخصص و مجرب و همچنین تجهیزات سخت‌افزاری و ماشین‌آلات تولید ایران نیاز دارد اما واقعیت اینست که تعلل در گسترش و تعمیق این ارتباط می‌تواند زمینه را برای ورود دیگر رقبا به این بازار باز و رقابت را دشوارتر کند.

منبع:همت خبر