مثلث طلایی مدیریت دنیا
علی سرهنگی- روزنامه‌نگار
زندگی شاید
یک خیابان درازی است که هر روز زنی با زنبیلی
از آن می گذرد....
فروغ فرخزاد
زنان خانه دار، معماران واقعی جامعه هستند.
۳ نوامبر، مصادف با ۱۲ آبان در تقویم جهانی و ایرانی با عنوان روز زنان خانه دار و کدبانو نام گذاری شده است. زنان خانه دار مهم ترین مسئولیت جامعه را به دوش می کشند؛ بدون آنکه ادعایی کنند و نامی از آنها باشد.
این روز مبارک و ارزشمند را به مادران، همسران، دختران، خواهران، عمه ها، خاله ها و خوانندگان خود، به ویژه زنان محترم تبریک می گویم. اگر مادر و همسر، مادرشوهر و مادرزن شما یک خانم خانه دار و کدبانوی منزل است با ارسال عکس و متن های زیبا این روز را به آنها تبریک بگویید.
زنِ خانه دار، زنی است که شغلی نداشته و پیشه اصلی او خانه داری است. به زنی که در خانه داری مهارت داشته باشد، کدبانو نیز گفته می شود. شما خانه را مدیریت می کنید. پخت وپز، نظافت، رسیدگی به بچه ها و حتی مرد و به طور کلی مدیریت خانواده بر عهده شما است. در سال های اخیر، در ایران تلاش شده خانه داری یک شغل شمرده شود و زنان خانه دار بیمه شوند، اما هیچ خبری از این طرح نیست.
زنان خانه دار معماران واقعی جامعه هستند و باعث موفقیت های بزرگ در هر کشوری می شوند.
مادرها و جملات معروف شان را حتما شما هم به یاد می آورید: «من که سیرم، شما بخورید؛ بخور جون بگیری؛ رنگت پریده؛ حالا ناهار چی بپزم؟ بذار بابات بیاد، من که کاره ای نیستم از بابات بپرس؛ من میگم نرو، دیگه خودت می دونی؛ عزیزم، قربونت برم و...» امروز روزی برای تقدیر از آنهاست.
زنان خانه دار در این روز از نیازهای عاطفی، اجتماعی، آرزوها و خواسته های خود می گویند. کار خانگی مختص زنان نیست و همه باید در تمور منزل مشارکت کنند.
زن به مثابه نمادی از اجتماع، انس، محبت و ظرافت است که سراپای وجودش جز شور و رقت و عواطف نیست.
مادرم، همسرم از اینکه با وجود داشتن تحصیلات عالیه در خانه ماندی، از اینکه با حضورت نور خانه را برای خانواده دوچندان کردی و برای تمام فداکاری ات از تو متشکرم.
کار خانه بدون شک سختی های زیادی دارد؛ از آشپزی گرفته تا تر و خشک کردن کودکان و نظافت منزل. در عین اینکه نامش راحت است، سختی های بی شماری دارد که می تواند انرژی بسیار زیادی را از خانم ها بگیرد و آنها را خسته تر سازد؛ پس آنها نیاز به آرامش دارند و استراحت کافی.
زنان خانه دار در هر خانه فقط حکم یک آشپز، اتوکش، تمیزکننده محیط خانه و... را ندارند. آنها با لطافتی که دارند سعی در تربیت فرزندان دارند و با هنری که دارند تغذیه بهتری برای اهل خانواده شان مهیا می کنند. آنها وظیفه شان پختن و شستن و... نیست، اما با لطفی که دارند این امور را با نهایت دقت و سلیقه انجام می دهند؛ بدون آنکه چشمداشتی از کسی داشته باشند.
برخی اوقات نقش خانم های خانه دار بیش از هر چیز دیگری نادیده گرفته شده، در حالی که آنها با انجام کارهای خانه، از بسیاری از خرج های اضافی جلوگیری و به اقتصاد خانواده کمک می کنند.
هر چیزی سر جای خودش زیبایی دارد؛ مثلا گل درون گلدان، گلدان روی ایوان، مادربزرگ کنار سماورش، پدربزرگ روی صندلی، لبخند روی لبان تو و به موقعش زن در آغوش خانواده.
می دانید، وقتی پای زن در میان باشد، دنبال هیچ آرزوی تازه ای نیستیم. زن تنها اتفاق زندگی ما است که برای دوست داشتنش محتاجیم که عاشقانه لحظه به لحظه عاشق ترش باشیم.
زن با مرد برابر است؛ این یک اصل همیشگی است. عشق و زیبایی در دنیای یک زن نقش بسیار مهمی دارد که باید به آن احترام گذاشت. زن، زندگی، آزادی، اضلاع مثلث طلایی مدیریت دنیا است؛ اگر باورداشته باشیم.
آشپز خوب بودن از خصوصیات یک زن کدبانوست، هنر تهیه و پخت انواع شیرینی و کیک و انواع قهوه گاهی خیاطی و گلدوزی هم هست. زنی را می شناسم که در یک گوشه خانه میان شستن و پختن درون آشپزخانه سرود عشق می خواند، نگاهش ساده و تنهاست، صدایش خسته و محزون و امیدش در ته فرداست.
زن دست هایش بوی پلو می دهد و زعفران و هل و بوی شعر و نوازش و دعا می دهد.
با اسارت زن در جوامع مختلف مثل جامعه ما، هیچ کس بیشتر از خود مرد مجازات نمی شود.
هر زن، خود فرهنگ است، هنر است و جهانی لطافت و موزونی و کرشمه و الهام یک زن هزاران شاعر را در دل خود پنهان دارد.
یک زن کدبانو گاهی یک معشوقه است، بانویی سرشار از مهر و نوازش و عطوفت که جهان پنهان مردان را می سازند؛ بدون زنان هیچ انقلابی پیروز نمی شود.
شاید زنان از نظر جسمی ضعیف تر از مردان باشند، اما از لحاظ روحی نیرویی قوی تر از مردان دارند. هرچه زنان آزادتر باشند، مردان نیز آزادتر خواهند گشت.
مردان همیشه در برابر زنان بودند، اما این زنان بودند که کار را در جامعه پیش بردند.
هر گاه که کسی را برده می کنید خود را به بردگی کشانده اید. در طول ۲۰۰ سال گذشته و در انقلاب مشروطیت این زنان بودند که مشروطه را پیش بردند.
هر زن یک سرزمین است؛ آداب و رسوم خودش را دارد.
ای زن می خواهم دوستت بدارم تا به جای همه جهانیان پوزش بخواهم از همه جنایاتی که در حق زنان در کشورهای جهان روا شده و از آن جمله در کل شهرهای ایران.
امیدوارم با تغییراتی که شروع شده همه این اسارت های بزرگ و کوچک فرهنگی و آیینی در جهان و ایران برچیده شود و فرهنگ و مدرنیته و آموزش به کمک زنان امروزی طرحی نو در روابط انسانی و اجتماعی دراندازد تا جامعه به سمت سلامتی و ترقی پیش برود.
اگر زنی در کار نباشد، عشقی هم در کار نیست. شکسپیر و حافظ و رومئو و ژولیت و شیرین و فرهاد هم ول معطل اند.
اگر روزی زن ها بخواهند از اینجا یعنی کره زمین به کرات دیگر کوچ کنند یا بروند، تقریبا همه ادبیات و سینما و فرهنگ و هنر دنیا را هم باید با خودشان ببرند.
فروغ فرخزادکه خود هم زن بود و هم عاشق و هم کدبانو و هم مادر درباره زنان کدبانو چه زیبا و عاشقانه می گوید:
من
پری کوچک غمگینی را
می شناسم که در اقیانوسی مسکن دارد
و دلش را در یک نی لبک چوبین
می نوازد آرام، آرام
پری کوچک غمگینی
که شب از یک بوسه می میرد
و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد
