-
در بررسی چالش‌های تامین امنیت غذایی امریکا نمایان شد

اجرای سیاست «غذا برای همه»

زبانه‌های آتش هالیوود خیال کوتاه آمدن ندارد و همچنان مناطق گسترده‌تری را درگیر می‌کند. باوجود اینکه لس‌آنجلس این پرجمعیت‌ترین شهر در ایالت کالیفرنیای امریکا جایگاه خاصی در کشاورزی این کشور ندارد، اما باتوجه به بی‌خانمان شدن بیش از هزاران نفر از این شهر و ورود آنها به شهرهای اطراف، در حال‌ حاضر مهم‌ترین دغدغه امریکا، اسکان این افراد و تامین امنیت غذایی آنها است؛ آنهایی که خانه، محل کار و حتی درآمد و تمام اعتبار مالی خود را از دست داده‌اند و چالش‌ بزرگ‌تری که دامنگیر کشوری خواهد بود که حال یکی از مهم‌ترین منابع درآمدی خود را در شهری که یکی از بزرگ‌ترین قطب‌های تولید فیلم اوست، از دست داده است. پیش از این نیز، بیش از ۱۰۰ آتش‌سوزی در ۱۲ ایالت غربی امریکا بیش از ۴، ۳ میلیون هکتار از مراتع و جنگل‌های این منطقه را در کام خود فرو برده است. این آتش‌سوزی‌ها به‌عنوان بزرگ‌ترین آتش‌سوزی‌ها؛ 3 ایالت واشنگتن، کالیفرنیا و اورگن را تحت‌تاثیر قرار داد.

اجرای سیاست «غذا برای همه»

آتش‌سوزی‌های جنگلی آلمدا که به‌دلیل آب‌وهوای گرم و خشک ناشی از تغییرات آب‌وهوایی افزایش یافت، هزاران خانه را در جنوب اورگان ویران کرد. در شهرهای روستایی مانند تلنت و مدفورد، خانواده‌های کشاورز با انتخاب بی‌رحمانه‌تری مواجه بودند؛ اینکه در محل زندگی بمانند و در مه و دودی که با نزدیک شدن آتش غلیظ‌تر می‌شد، کار کنند. در این شرایط موضوع تامین امنیت غذایی شهروندان همواره از مهم‌ترین دغدغه‌های مسئولان است که این‌بار دامن مناطق درگیر آتش‌سوزی را گرفته است.

صمت در این گزارش به بهانه آتش‌سوزی لس‌آنجلس، تاثیر فجایع طبیعی بر امنیت کشاورزی و چالش‌های تامین امنیت غذایی امریکا را بررسی کرده است. در ادامه بخشی از  مجموعه‌ گزارش‌های ارائه‌شده، درباره ارائه سیستم امنیت غذایی منصفانه و سازگار با تغییرات اقلیمی را می‌خوانید که با همکاری روزنامه گاردین تهیه شده است.

تامین امنیت غذایی، وظیفه همگانی

ایالات‌متحده‌امریکا پیش از این نیز تجربه‌های مشابهی در مواجهه با حوادث و بلایای طبیعی و تامین امنیت غذایی شهروندان پشت‌سر گذاشته است. به‌عنوان‌مثال هنگامی که آتش‌سوزی‌های جنگلی جنوب اورگان را در سال ۲۰۲۰ فراگرفت، ماریا و خانواده‌اش یک‌شبه حاصل ۱۴سال کار را از دست دادند؛ خانه، ماشین و بیشتر وسایل‌شان دود شد. ماریا می‌گوید، حتی تا ۴ سال بعد از آن حادثه، مشغول بازسازی خسارت‌های ناشی از فاجعه آتش‌سوزی بودند و بیشتر پس‌انداز آنها از بین رفته بود. ماریا و همسرش هردو در رستوران‌های جمعیت روگ ولی کار می‌کنند. این خانواده قبل از همه‌گیری کووید-۱۹ نیز به‌دلیل ساعات کاری کمتر، محل کار خود را رها کرده و آسیب دیده بودند.

ماریا درباره وضعیت مالی اخیر خود می‌گوید: «ما باید 3‌برابر بیشتر کار کنیم. هزینه همه‌چیز ـ اجاره و غذا - بسیار بالاتر رفته است.»

حالا در آتش‌سوزی اخیر، یک ائتلاف در اورگان صرف‌نظر از وضعیت مهاجران، گسترش دسترسی به تامین امنیت غذایی شهروندان را آغاز کرده و بسیاری از خانواده‌ها مانند ماریا برای تامین معیشت به حمایت‌های هفتگی که توسط یک موسسه غیرانتفاعی محلی به نام Rogue Food Unites اداره می‌شود، تکیه کرده‌اند. جایی که آنها می‌توانند محصولاتی مانند تخم‌مرغ، سبزیجات و میوه‌ها را به‌صورت رایگان دریافت کنند. این سازمان پس از آتش‌سوزی آلمدا تاسیس شد و از همان ابتدا برای تهیه غذای گرم و جعبه‌های غذا برای بازماندگان حادثه با مشاغل محلی همکاری کرد. از آن زمان به بعد، برای ارائه حمایت بلندمدت برای خانواده‌هایی که همچنان با ناامنی غذایی مواجهند، فعالیت‌های گسترده‌تری را آغاز کرد.

کشاورزان بومی یا حتی مهاجران با عرضه محصولات کشاورزی در بازارچه هفتگی می‌توانند از حمایت‌های اورگان بهره‌مند شوند. Rogue Food Unites با خرید محصولات محلی نه‌تنها به خانواده‌ها غذا می‌دهد، بلکه از مزارع کوچک مستقلی که حتی در شرایط روز هم همچنان در حال کار هستند، به هر شکل ممکن حمایت می‌کند.

 این گروه همچنین شروع به همکاری با تولیدکنندگان محلی کرده است تا کیت‌های غذای خشک اضطراری برای ساکنان تهیه کنند تا برای فاجعه آب‌وهوایی بعدی آماده شوند.

حمایت دولتی و غیردولتی در مواقع بروز بلایای طبیعی

آتش‌سوزی آلمدا حدود ۲ هزار و ۴۰۰ خانه را ویران کرد که سه‌چهارم آن در پارک‌های خانه‌های متحرک بود. این منطقه قبلا با بحران مسکن ارزان‌نرخ مواجه بود. در مدفورد نیز بیش از نیمی از مستاجران بیش از یک‌سوم درآمد خود را بابت تامین مسکن می‌دادند. بسیاری از خانواده‌هایی که ریوس با آنها کار می‌کند، در خانه‌های متحرک زندگی می‌کردند که قبل از آتش‌سوزی مالک آنها بودند. او می‌گوید: «زندگی در این خانه‌ها مقرون‌به‌صرفه‌تر از پرداخت اجاره یک آپارتمان یا خانه مسکونی است. با این‌همه حالا باتوجه به فاجعه آتش‌سوزی، بودجه مردم با افزایش اجاره‌بهای آپارتمان یا خانه‌های موجود پس از فاجعه کمتر می‌شود.»

ماریا بااشاره به تجربه‌های پیشین برای حمایت دولتی و غیردولتی در مواقع بروز بلایای طبیعی می‌گوید: پیش از این نیز در شرایط مشابه، دو فرزند نوجوان او که شهروند ایالات‌متحده هستند، توانسته‌اند با استفاده از برنامه دسترسی به تغذیه تکمیلی، از مزایای حمایت دولت و سازمان‌های مردم‌نهاد استفاده کنند. به‌عنوان‌مثال براساس برنامه‌ریزی فدرال، بودجه لازم برای خرید مواد غذایی بیش از ۴۰ میلیون امریکایی که با ناامنی غذایی مواجهند، فراهم است.

درباره ماریا نیز تامین امنیت غذایی از سوی اورگان باعت شد، حقوق و دستمزد خانواده صرف تامین وسایل بهداشتی و سایر ملزومات خانگی مانند دستمال توالت، صابون و... شود و حتی کم‌کم شروع به پس‌انداز برای تعمیر خانه کنند. البته در سراسر ایالت، بسیاری از خانوارهای بدون مدرک یا غیرشهروند ممکن است توانایی دسترسی به این مزایا را نداشته باشند، به‌ویژه در میان جوامع کشاورز که در اثر آتش‌سوزی‌های جنگلی آواره شده‌اند.

رینا لوپز، مدیر Pineros y Campesinos Unidos del Noroeste (PCUN)؛ یک اتحادیه کارگران کشاورزی در سراسر ایالت، می‌گوید، کارگران مزرعه در جنوب اورگان معتقدند، تامین هزینه مسکن، بزرگ‌ترین مشکل آنهاست. به‌گفته وی «حداقل یک‌چهارم افراد عضو این اتحادیه در سال گذشته برای تامین غذا به یکی از مراکز ارائه مواد غذایی مراجعه کرده‌اند.»

 براساس داده‌های ایالتی، متوسط دستمزد کارگران مزرعه در ایالت زیر ۲۵هزار دلار در سال است. لوپز می‌گوید: «نکته قابل‌تامل آن است که بسیاری از نیروهای کار همین مرکز به‌عنوان تامین‌کننده امنیت غذایی خانواده‌های کشاورزان، از امنیت غذایی بدون حمایت اتحادیه برخوردار نیستند و اکثریت این نیروی کار نیز، اهل مکزیک یا امریکای‌لاتین هستند.»

این در حالی است که به‌دلیل مشکلات مهاجرت قانونی در سراسر ایالات‌متحده، حداقل ۱.۲میلیون مهاجر کم‌درآمد از این برنامه کمک غذایی ضروری محروم شده‌اند. این مشکل تنها محدود به ساکنان بدون مدارک قانونی اقامت نبوده و ساکنان دائمی قانونی هم تنها در صورت اقامت پنج‌ساله، مشمول دریافت این تسهیلات هستند.

تامین امنیت غذایی برای همه انسان‌ها

در سال ۲۰۲۳، PCUN و ائتلافی از سازمان‌های عدالت غذایی و مهاجرت از لایحه‌ای در مجلس قانون‌گذاری اورگان به نام «غذا برای همه مردم اورگان» حمایت کردند. براساس این لایحه، بودجه‌ای ایالتی برای اجرای برنامه‌ای شبیه اسنپ برای اهالی اورگانی که به‌دلیل وضعیت مهاجرتی خود نمی‌توانند به مزایای فدرال دسترسی داشته باشند، اختصاص یافت. سوزانا مورگان، رئیس بانک غذای اورگان، که یکی از بزرگ‌ترین سازمان‌های درگیر در ائتلاف است، می‌گوید: «فرض اساسی این است که اگر انسان هستید، لایق غذا هستید.»

اگرچه این لایحه تاکنون موفق به کسب رأی مثبت مجلس امریکا نشده، اما ارائه‌دهندگان و طرفداران این لایحه قصد دارند آن را در نشست ۲۰۲۵ که از ژانویه آغاز می‌شود، دوباره مطرح کنند.

وی می‌گوید: «تامین امنیت غذایی برای همه شهروندان اعم از شهروندان قانونی یا حتی غیرقانونی و مهاجران ضروری است. با این نگاه عدم‌ارائه تسهیلات و مزایای حمایتی بیکاری برای افرادی که شهروندی کامل ندارند، منصفانه نیست.»

مورگان می‌گوید: در صورت تصویب و اجرای لایحه یادشده، بیش از ۶۰ هزار نفر می‌توانند از مزایای گسترش‌یافته با هزینه ۱۲۰میلیون دلاری بهره ببرند. همچنین این برنامه به متقاضیان اجازه می‌دهد تا از برنامه‌های مشابه کمک‌های غذایی ایالتی یا فدرال استفاده کنند. متقاضیانی که شهروند هستند، واجد شرایط دریافت مزایای فدرال هستند، متقاضیانی که از مدارک کامل اقامتی برخوردار نیستند هم، واجد شرایط دریافت مزایای یارانه ایالتی خواهند بود.»

لوپز می‌گوید: «اگر بتوانیم شرایط واجد شرایط بودن را تسهیل کرده و روند درخواست را ساده کنیم، خانواده‌های بیشتری می‌توانند به این حمایت‌های غذایی ضروری دسترسی پیدا کنند.»

نگرانی از قدرت‌گیری دوباره ترامپ

در سال ۲۰۲۲، ائتلاف سازمان‌های عدالت غذایی و مهاجرت، موفق به اخذ نظر مثبت قوه مقننه شدند تا لایحه‌ای را تصویب کند که مزایای اضافه‌کاری را برای کشاورزان افزایش می‌دهد. لوپز می‌گوید: «داشتن دستمزدهای بالاتر و اطمینان از اینکه مردم می‌توانند زندگی با کیفیت بهتری داشته باشند، در اجرای سیاست عدالت غذایی واقعا مهم است. ناامنی مالی باعث می‌شود که مردم به مواد غذایی کمتر دسترسی داشته باشند، بنابراین اجرای سیاست‌های حمایتی از اهمیت بالایی برخوردار بوده، هرچند برنامه‌های کمک غذایی در گام نخست هرگز به‌اندازه کافی پیش نرفته و به نتایج دلخواه و اهداف موردنظر نرسیده است.» در سرتاسر اورگان و جنوب‌غربی واشنگتن، بیش از یک میلیون نفر ـ تقریبا از هر 4 ساکن یک نفر ـ حداقل یک‌بار در سال به خدمات بانک غذای اورگان وابسته هستند. مورگان می‌گوید: «ما آخرین خط دفاع در برابر گرسنگی هستیم. بنابراین وقتی تعداد زیادی از مردم به ما مراجعه می‌کنند، به‌معنای وجود گپ‌های بسیار در شبکه ایمنی و تامین امنیت غذایی فدرال است.» اکنون، با انتخاب مجدد دونالد ترامپ به‌عنوان رئیس‌جمهور، ناظران بیم دارند، دولت جدید ممکن است این شبکه‌های ایمنی را که از قبل ناکافی هستند، هدف قرار دهد. این همان سیاستی است که محافظه‌کاران از آن به‌عنوان هزینه‌های بیهوده دولت یاد می‌کنند و بسیاری نگران کاهش بودجه فدرال در بخش تسهیلات حمایتی برای تامین امنیت غذایی عادلانه برای همه شهروندان هستند. مورگان می‌گوید: برنامه‌هایی که در یک مانیفست محافظه‌کارانه به نام پروژه ۲۰۲۵ بیان شده‌اند، ناامیدکننده هستند، اما تعجب‌آور نیستند. مهاجران و پناهندگان ـ همسایگان، همکاران و دوستان ما ـ بالاترین میزان گرسنگی را در ایالت ما تجربه می‌کنند. این غیرقابل‌قبول است که سیاست‌های فدرال همچنان جوامع ما را حذف کند. عملا هیچ شانسی وجود ندارد که دولت ترامپ که در مبارزات انتخاباتی به‌شدت بر ایده « اخراج دسته‌جمعی » کار کرد، این مزایا را به کارگران غیرقانونی تعمیم دهد.

منبع: sentientmedia.org

دیدگاهتان را بنویسید

بخش‌های ستاره دار الزامی است
*
*

آخرین اخبار

پربازدیدترین