مهم‌ترین محور بسته پیشنهادی دولت پزشکیان، راه‌اندازی لیزینگ مسکن است. در این مدل، انبوه‌سازان علاوه بر نقش فروشنده، به تأمین بخشی از منابع مالی نیز می‌پردازند. به عبارت ساده‌تر، بخشی از هزینه خرید خانه به‌صورت وام از سوی خود سازنده به خریدار ارائه می‌شود. این الگو شباهت‌هایی به خرید اقساطی دارد، اما تفاوت آن در مشارکت فعال انبوه‌سازان در تأمین مالی است.

در این میان، نقش بانک از تأمین‌کننده اصلی منابع مالی به ضامن بازپرداخت وام‌ها تقلیل می‌یابد. چنین تغییری می‌تواند فرآیند اخذ تسهیلات را تسهیل کرده و بروکراسی سنگین نظام بانکی را تا حد زیادی دور بزند. این نکته، به‌ویژه برای اقشاری که به دلیل نداشتن سابقه اعتباری یا درآمد ثابت نمی‌توانند از تسهیلات بانکی بهره‌مند شوند، اهمیت مضاعفی دارد.

نکته قابل‌توجه دیگر، سقف تسهیلات در نظر گرفته‌شده در این طرح است که تا ۸۰ درصد از قیمت کل واحد مسکونی را شامل می‌شود. این درصد بالا از تأمین مالی، عملاً باعث می‌شود بسیاری از متقاضیانی که توان تأمین تنها ۲۰ درصد از قیمت یک واحد مسکونی را دارند، بتوانند وارد بازار خرید مسکن شوند. پیش از این، بسیاری از تسهیلات ارائه‌شده تنها بخش کوچکی از قیمت کل مسکن را پوشش می‌دادند و کارایی لازم برای ایجاد تحرک در بازار را نداشتند.