با یکه‌تازی نرخ دلار در بازار و افزایش بی‌رویه آن تولیدکنندگان لوازم خانگی نیز به‌صورت زیرپوستی با دلار همراهی کردند، اما با کاهش نرخ ارز خبری از کاهش نرخ لوازم خانگی نبود. از سوی دیگر برندهای خارجی لوازم خانگی با اعمال تحریم‌ها از ایران رفتند و خطوط تولید آنها هم در کشور تعطیل شد و نرخ محصولات‌شان سر به فلک کشید. در چنین وضعیتی تولیدکنندگان با ارسال نامه‌ای به رهبر معظم انقلاب ضمن اظهار توانمندی برای تامین نیازهای بازار داخل، خواستار ممنوعیت کامل ورود لوازم خانگی خارجی به کشور شدند و بازار را به‌تنهایی در دست گرفتند. ظاهرا این بازار انحصاری برای تولیدکنندگان لوازم خانگی شرایطی را ایجاد کرده که هرطور می‌خواهند برای فردای بازار تصمیم بگیرند و مصرف‌کننده هم مجبور است با شرایط موجود بسازد، زیرا انتخاب دیگری ندارد. این در حالی است که تولیدکنندگان لوازم خانگی معتقدند افزایش بی‌سابقه پارامترهای مربوط به تولید مثل نرخ ارز، نرخ مواد اولیه داخلی، حقوق و دستمزد، حمل‌ونقل، مالیات‌های مختلف، حقوق گمرکی، تورم جاری و... در مقایسه با تیر سال ۱۴۰۱ موجب شده تا روی به افزایش نرخ محصولات خود بیاورند؛ در حالی که خود معترفند در بازار راکد لوازم خانگی گرانی بیشتر، اندک تقاضای بازار را هم فراری می‌دهد. حال مشاهدات بازار حاکی از افزایش چندین برابری برخی از اقلام پر مصرف لوازم خانگی است.