از طرفی باید در نظر گرفت که کاهش رشد قیمتی در ماه‌های اخیر به‌دلیل کاهش نقل و انتقالات در بازار مسکن بوده و رکود ایجادشده تاحدی ترمز قیمت‌ها را کشیده است. در این شرایط که نرخ مسکن سر به فلک زده، خریداران مصرفی چشم‌انتظار ارزان‌تر شدن ملک هستند و این امید را دارند که بازار ملک دستخوش تحولاتی شود که به کاهش قیمت‌ها بینجامد. در نتیجه اینکه بخواهیم سیاست‌گذاری‌های اخیر دولت را در ثبات قیمت‌ها دخیل بدانیم، خیلی درست نیست.
بعید است سیاست‌گذاری‌های بازار مسکن رنگ اجرایی بگیرد. ممکن است طرح یک برنامه برای بازار مسکن روی کاغذ بسیار خوب و مناسب باشد، اما آن چیزی که مهم است، تطبیق این برنامه با شرایط حال حاضر بازار ملکی در ایران است که اهمیت دارد، همچنین نحوه اجرایی شدن برنامه‌های در پیش‌گرفته‌شده برای این بازار پرتلاطم نیز، باید مورد بررسی قرار گیرد. دولت باید با نظارت مستمر بر نهادهای مرتبط با بازار مسکن این بستر را فراهم کند تا آمار منظم و دقیق که همراه با داده‌های واقعی است، منتشر شود تا با این کار همه ذی‌ربطان و ذی‌نفعان بازار مسکن بتوانند نسبت به آینده برنامه‌ریزی بهتری داشته باشند.بازار مسکن در ایران با چالش‌های بزرگی روبه‌رو شده است و بیشتر این مشکلات از اقتصاد کشور ما سرچشمه می‌گیرد. بنابراین اگر قرار است اقدامی انجام گیرد که مردم بتوانند راحت‌تر به مسکن مناسب دسترسی داشته باشند، باید پایه و ریشه مشکلات هدف قرار گیرد. زمانی که سرمایه به سمت بازار ملک سرازیر شود، دیگر در بحث تولید، مشکلی دیده نمی‌شود و به‌تبع عرضه، تقاضا در بازار مسکن به‌تعادل می‌رسد.نبود یک آمار واقعی و برنامه جامع عملیاتی و همه‌جانبه همیشه موردنقد قرار دارد و باید مسیر تامین، مدیریت و کنترل بازار مسکن به‌طورشفاف و روشن مشخص شود و با تغییر مدیریت‌ها، قابلیت ارزیابی مداوم برنامه‌ریزی‌ها مهیا شود. دولت بر این باور است که با افزایش میزان عرضه و تاکید بر تولید و ساخت‌وساز، تعادل لازم بر بازار مسکن حاکم و قیمت‌ها نیز تاحدی تثبیت می‌شود. این ادعا تا حدود زیادی قابل‌پذیرش است و می‌توان در این زمینه با دولت موافق بود. در هر صورت باید میزان عرضه به تناسب نیاز بازار افزایش پیدا کند تا تعادل در بازار مسکن برقرار شود.در ادامه این روند، حال می‌توان به واقعی شدن قیمت‌ها و بازگشت آرامش به بازار امیدوار بود. در این مرحله است که وضعیت قیمتی بازار مسکن بهبود پیدا می‌کند و بخش بزرگی از مشکلات مربوط به تامین مسکن مردم برطرف می‌شود. از دیدگاه من، رفع چالش‌های عرضه و مشکلات تامین مسکن اقشار کم‌درآمد جامعه با کمک پروژه‌های کنونی عملیاتی نیست.تمام زحماتی که برای سازندگی و توسعه به‌کار می‌رود، باید با دانش فنی، برنامه‌ریزی، هدف‌گذاری و تامین مالی مناسب همراه باشد، اینکه بگوییم نهادی دائما در تکاپو است تا به تولید مسکن و شهرسازی رونق دهد، نمی‌تواند کارساز باشد. دولت باید از تجربه گذشته درس جدی بگیرد و تمام نواقص را برطرف کند. پروژه‌هایی که تنها وعده داده شوند و اجرایی نشوند، نه‌تنها کمکی به بخش مولد اقتصادی نمی‌کنند، بلکه مردم جامعه را از اقدامات بعدی دلسرد  و امیدها را هم، ناامید می‌کنند.